Op de dag van de Amerikaanse verkiezingen heb ik op een hopeloze manier verloren door de c-lijn open te zetten. Hoe ontstaat zoiets in je hoofd? Ik begin immers echt niet aan de partij met in mijn achterhoofd welke lijn zal ik nu weer open zetten. Vaak gaat er net zoals in deze partij een periode aan vooraf, waarin ik vind dat ik geweldig zit te spelen. In mijn gedachten doe ik dit en dan doe ik dat. Vergeet even dat mijn tegenstander daartussen ook nog een zet mag doen. Dan komt het inzicht en heb ik de vraag overwogen: "Kan ik niet twee zetten doen?" Kan best zijn, dat mijn jonge tegenstandster me mijn zin gegeven had. Stel de vraag maar niet. Na het inslaan op de c-lijn wil ik onmiddellijk opgeven. Doe dit echter niet uit angst voor het commentaar van mijn teamleider. Na mijn verlies laat ik de tegenstandster weten, dat ze mijn spel uitstekend heeft afgestraft. Heb daar aan toe wil voegen dat na de winst van Valerie vannacht de winst komt van Hillary. Ik heb dit niet gezegd omdat mijn manier van schaken natuurlijk totaal niet te vergelijken is met het gebeuren op wereldniveau. Blijf die nacht tot 04.00 tv kijken en zie dat Hillary wel eens zou kunnen verliezen. Komt dat omdat ik die opmerking niet geplaatst heb? Of stoelt die gedachte op dezelfde grootheidswaanzin, waaraan ook mijn schaken de laatste tijd lijdt?
Na het verlies van Hillary heb ik nog geen partij gewonnen, speel veel te Lump.
Henk
|
|