Een zinderende eindsprint

verslag SMB 3 - Rhenen 1, woensdag 18 oktober 2017
De op het oog gelijkwaardige tegenstander Rhenen 1 (1701) troffen wij (1711) op 10 oktober bij de competitiestart. Met wit speelde na een afwezigheid van 30 jaar Thom Rijken weer mee tot grote vreugde van eenieder. Thom kwam uitstekend uit de opening na een pionoffer maar een gebrek aan wedstrijdritme speelde hem nog parten. Op de 26e zet ging Wit in de fout en moest een nul incasseren. Maar we zullen nog veel plezier van hem krijgen!

Tien minuten later speelde Henk met wit een Konings-Indische verdediging. "Na e5 van zwart en d5 van wit ontstond er een gesloten pionnencentrum, waarna op beide vleugels strijd werd geleverd. De acties en reacties hielden elkaar perfect in evenwicht en toen duidelijk werd dat beiden geen vooruitgang konden boeken werd op verzoek van mijn tegenstander tot remise besloten." Hiermee kwamen we op 0,5-1,5.

Een blik op de overige borden leerde de teamcaptain dat we goed stonden: een paar borden gewonnen en een paar remise-achtige stellingen. Het zou wel goed komen. Met mijn eigen Scandinaaf liep het in het begin niet zo gesmeerd, maar wat later wist ik de stelling weer in evenwicht te krijgen: een klein plusje mijnerzijds. Dit bracht mij er toe het remise voorstel van mijn tegenstander aan te nemen.

Achteraf was deze conclusie te voorbarig want even later bleek de ijzeren remisestelling van Rolf te gaan roesten: "Ik dacht dat ik wel een aardige partij had gespeeld, totdat ik in lichte tijdnood op winst ging spelen in een remisestelling en genadeloos werd weggespeeld. Bij de computeranalyse achteraf bleek (zoals zo vaak) dat ik wel erg veel had gemist. In de opening had ik de partij al combinatoir kunnen beslissen (stukwinst) en daarna heb ik meerdere kansen gehad om de passieve stelling van mijn tegenstander te slechten. Mijn allerlaatste zet was een fatale blunder waarmee ik een zekere remise weggaf; verdedigen is niet gemakkelijk in tijdnood." Nee Rolf, ik weet daar alles van. Dat werd dus 1-3.

Maar niet getreurd, Jaap zou gaan winnen. In een Weense partij kwam Jaap met wit in de variant met Pc6 en Pf6 tot een gewonnen stelling. "Wit snapte echter niet dat hij even de pion h4 naar h5 moet spelen om de koningsaanval te laten doorslaan. Bovendien ziet hij een combinatie over het hoofd die meteen een pion wint. Wits captain zag dat natuurlijk wel, maar die mocht niks zeggen - hij verbeet zijn verdriet in stilte. Uiteindelijk resteerde een eindspel met een pion meer voor Wit. Zwart slaagde erin om zijn wederpartij een pion afhandig te maken en bood remise aan. Wit wees dit aanbod af. Twee zetten later verspeelde wit een beest waarna hij het maar opgaf. (Gelukkig kan de verliezer zichzelf aanduiden met het enigszins afstandelijke "Wit".)" "Fussball ist wie Schach, nur ohne Würfel" - L. Podolski. Deze regel is door Jaap aangebracht en niet door mij. Jaap is namelijk niet van de straat. Heeft mij ook al eens verrast met Chinese karakters. Ga er maar aan staan als eenvoudig schrijver van een verslag. Maar goed de stand was dus nu 1-4.

Wit aan zet. Zwart wint!
Het kon dus nog gelijk worden. Alles moest uit de kast gehaald worden. Nu moest de kreet "strijdt met beleid" toegepast worden. Te beginnen bij Huub. Deze speelde een spectaculaire partij tegen Jacob de Gooyer, die zijn geliefde Orang Oetan van stal haalde (uit Ouwehands dierenpark, naar ik mag aannemen). Huub: "Spelend met de zwarten, voor het eerst in het eerbiedwaardige Derde, kreeg ik vanuit een vrij symmetrische stelling in de opening toch een voordeeltje omdat ik wat handiger met de tempi omging dan de tegenstander. Ik wist een stevig paard op e4 te posteren en besloot, na een kleine verzwakking van des tegenstanders koningstelling te hebben uitgelokt, met behulp van de kwetsbare witte velden een aanval te beginnen. Dat lukte met wat agressieve pionzetten en door de beslissing van mijn tegenstander juist spel te zoeken op de damevleugel. Ik zette door, in weerwil van mijn schakersnatuur, en wist een gevaarlijke aanval te initiëren die als vanzelf begon te lopen toen al mijn stukken de goede velden vonden. In slopende tijdnood gaf ik de partij echter nog bijna weg, vanwege een akelige blunder waarvoor ik mij diep schaam en die vanaf de zijlijn door de toegesnelde teamlijder met een luid gekreun werd begeleid (zie figuur). Mijn voorkomende tegenstander besloot dit genereuze gebaar te negeren, waarop ik mijn lange aanvalspartij wist te bekronen met een goed getimede matzet. Ik draag deze partij op aan Rolf van Geel die mij na afloop nog lang doorzaagde over het hoe en waarom van mijn enige slechte zet in de partij. Het herinnerde mij in mijn overwinningsroes op een eigenaardige manier aan mijn sterfelijkheid, waarvoor ik hem dankbaar ben."

Dit was dus 2-4. Bezig waren nog Geurt en Pieter. Geurt kreeg een pionnetje voor en Pieter stond verloren. We laten Geurt zelf aan het woord: "Mijn verslag van de partij tegen C. Struijk (Rhenen 1), bord 4: De opening was de Sämisch variant van het Koning-Indisch, waarbij ik in plaats van Le3 mijn loper naar g5 speel, waarmee ik vroeger veel succes had. Alles scheen goed te gaan tot mijn tegenstander mij verraste met een zet die ik volledig overzien had. Het liep toch nog goed af. Na bijna alles afgeruild te hebben won ik het eindspel paard + 3 pionnen tegen loper + 2 pionnen vrij gemakkelijk." Stand: 3-4.

Nu allemaal naar Pieter die als hij al niet verloren stond hij in elk geval voor remise moest vechten. "De vrij jeugdige Diederik Vos speelde de opening die verwacht werd en als niet zeer ambitieus te boek staat. Het koste mij dan ook niet heel veel moeite op een volledig gelijkstaand eindspel te bereiken. Ik informeerde even naar de tussenstand in de wedstrijd. Toen bleek ik niet goed geteld te hebben: we stonden met 3-4 achter, terwijl ik dacht dat het gelijk stond. Dat was wel even balen, omdat er objectief gezien geen mogelijkheid leek om aan remise te ontkomen. Gelukkig ging mijn tegenstander in een winstpoging te ver. Na een foutief kwaliteitsoffer kon ik na 81 zetten,onder toeziend oog van de vele toeschouwers, een punt bijschrijven. Hiermee kwam een einde aan de reeks van ongeveer drie jaar dat mijn tegenstander extern ongeslagen was gebleven."

Eindstand 4-4. Ik kan niet anders zeggen dan: tsjonge, tsjonge. Maar gelukkig kan ik stelen uit het verslag van Frans Drummen bij de wedstrijd SMB 4 - Rhenen 1 op dinsdag 11 februari 2014: "Niemand, echt niemand, had dit gelijke spel tegen Rhenen een uur eerder nog verwacht. Mijn kater werd er in ieder geval meteen door gehalveerd. We hebben dan wel ons primaire doel niet gehaald (winnen als team), maar er gebeurde toch zoveel spannende onverwachte schaaksensatie en goede strijd dat je niet ontevreden kunt zijn." (Frans Drummen)

Henny Goverde