home nieuws agenda interne competitie jeugd interactief over smb contact
nieuwsoverzicht 2024
nieuwsoverzicht 2023
nieuwsoverzicht 2022
nieuwsoverzicht 2021
nieuwsoverzicht 2020
nieuwsoverzicht 2019
nieuwsoverzicht 2018
nieuwsoverzicht 2017
nieuwsoverzicht 2016
nieuwsoverzicht 2015
nieuwsoverzicht 2014
nieuwsoverzicht 2013
nieuwsoverzicht 2012
nieuwsoverzicht 2011
nieuwsoverzicht 2010
nieuwsoverzicht 2009
nieuwsoverzicht 2008
nieuwsoverzicht 2007
nieuwsoverzicht 2006
nieuwsoverzicht 2005
nieuwsoverzicht 2004
nieuwsoverzicht 2003
nieuwsoverzicht 2002
nieuwsoverzicht 2001
nieuwsoverzicht 2000

Koker 45

vrijdag 29 februari 2008
Dinsdagavond viel mij de grote eer te beurt te mogen/moeten spelen tegen een speler uit de hogere regionen, tevens zijnde de nestor van onze vereniging. Voordat de partij begon maakte ik al een eerste grote blunder: ik wenkte mijn tegenstander uitnodigend naar de plaats waar ik bord en stukken had klaargezet. Fout. Helemaal fout! Minzaam wenkte hij mij naar de plaats waar hij kennelijk zijn gewone verblijfplaats had. Wist ik veel! Nooit gezien dat hij altijd daar zat.

Met het allergrootste respect voor mijn tegenstander begon ik aan de partij, de schaakstukken eerbiedig een voor een verplaatsend. Ik probeerde mij niet te laten afleiden door, links, Jaap en Valentijn, en evenmin door, rechts, Jan en Oscar. Met zwart speelde ik de nieuw-griekse variant van het turks-cypriotische gambiet. Mijn tegenstander kende die variant blijkbaar niet en schoof links en rechts een handvol pionnen naar de derde en de vierde rij. Mij geheel onbekende opening. Ik deed maar net of ik niet zag welke zetten hij speelde. Resultaat: na een zet of tien stond er een naar mijn mening redelijk normale stelling op het bord.

Naast mij gebeurde er niet veel. Vermoedelijk werd er geschaakt. Het enige lichtpuntje in deze duisternis was links een flits uit de camera van Valentijn, op hem zelf gericht. Rechts werd bloedserieus geschaakt.

Gaandeweg kreeg ik het gevoel dat mijn aanval gevaarlijker was dan die van mijn tegenstander. Hij wekte de indruk dat ook te menen, gelet op de grondige aandacht die hij telkens aan mijn zetten schonk. Waarvoor mijn dank. Later bleek dat hij in alle rust had gewacht op mijn traditionele blunder. Hij sloeg hard en onverbiddelijk toe. Weg dame. Partij uit.

Dat gaf de gelegenheid eens even nader om mij heen te kijken. Jan was zijn dame ook kwijt, maar daartegenover stond een geweld aan zware stukken. Het eindspel van de heren werd steeds opwindender, totdat tenslotte tegen het vallen van de vlag ook de andere dame werd weggeschonken. Ik kon opgelucht naar huis gaan. Het kan blijkbaar de beste overkomen!

Koker

wachtwoord vergeten?