|
|
|
|
Koploper blijft koploper
verslag SMB 5 - OPC, woensdag 16 februari 2011 |
 |
|
|
|  | | We kwamen geweldig uit de startblokken. |
|
|
SMB 5 speelde dinsdag 15 februari tegen de koploper van onze poule in de OSBO competitie, te weten OPC uit Oosterbeek. Voor ons een flinke kluif want hun rating was/is aanzienlijk beter dan de onze. Desalniettemin gingen we prima van start. Een verslag.
Ik zat naast Evert Niessen en zag tot mijn groot genoegen dat Evert na een uurtje spelen de vijandelijke dame wist te vangen. Zijn tegenstander had zich met zijn dame te ver in Everts stelling gewaagd. Hij kwam hier niet mee uit en moest zijn dame tegen een toren geven. Hoera, het eerste punt is binnen. Dacht ik.
Ik ging even mijn benen strekken en liep snel langs de diverse borden. Ik zag dat Willem Dentz bezig was met een prachtige dynamische koningsaanval met toren en dame. Zag er geweldig uit. Willem overspeelde zijn tegenstander. Hans Eshuis, die ik in de speelzaal terloops sprak en die een scherp oog heeft voor partijstellingen, zei dat Willem dit glansrijk en absoluut ging winnen. Het tweede punt is binnen. Dacht ik.
|  | | Dit ziet er toch heel remise-achtig uit? |
|
|
De partijen van de rest van ons team, Henny Goverde, Peter Groenewoud en Jan schillings, zagen er verder zeer remiseachtig uit. Ik nam verheugd weer plaats achter mijn bord. In mijn eigen partij (Siciliaanse partij met wit) stond ik na 25 zetten wat gedrukt, maar eigenlijk niks aan de hand. Snelle optelsom van alle partij-inschattingen: "Op zijn minst halen we als SMB 5 remise tegen OPC."
Het liep anders, zoals zo vaak bij schaken. Evert trapte in een soortgelijke val die hij zelf voor zijn tegenstander had gesteld. Op een gegeven moment stond er een kluwen van stukken geconcentreerd midden op het bord. Je zag door de bomen het bos niet meer. Een moment van concentratieverlies bij Evert en zijn tegenstander wist helaas met zijn paard een vork te zetten tegen koning en dame. Evert moest zijn dame geven en stond vanaf nu in materiaal twee pionnen achter. Het eindspel was echt niet te houden. De vijandelijke (vrij)pionnen marcheerden gezamenlijk naar de overkant van het bord en de eerste nul voor ons was een feit.
|  | | Toch nog remise gehouden. |
|
|
De partijen van Peter en Henny gingen ook verloren. Ik heb het verloop van hun partijen, omdat ik zelf een lange partij speelde waar ik al mijn aandacht voor nodig had, niet meer meegekregen. Er is vast het nodige mis gegaan maar wat precies horen we volgende week wel.
We stonden dus rond 22.45 uur met drie nul achter. Heel jammer.
Mijn eigen partij glipte uit mijn vingers. Mijn tegenstander had constant het initiatief, ik werd steeds meer onder druk gezet. Het maximaal haalbare was verdedigen en stand houden. Op de 33e zet nam ik de keuze om een toren voor een loper te geven. Deze keuze was gestoeld op mijn inschatting dat ik anders een pion zou verliezen en dat ik door deze ruil op zijn minst meer initiatief zou verkrijgen. Beide inschattingen bleken rare hersenspinsels. Een foute keuze. Achteraf gezien, bij de na-analyse van de partij met mijn tegenstander, bleek dat er gewoon niks aan de hand was tot die 33e zet. Daarna ging het langzaam maar gestaag bergafwaarts met mijn schaakpositie. Ik kon nog hopen op een mogelijke slechte zet van mijn tegenstander Zijn koning stond in het eindspel namelijk ook open en bloot midden op het bord. IJdele hoop. Hij speelde secuur en de (mat)dreiging die er rond de 60e zet voor hem inzat pareerde hij meteen. Ik was zo bezig met deze hoopvolle laatste mogelijkheid van mijn kant dat ik niet zag dat ik een paar zetten verder zelf mat ging.
|  | | Het einde is nabij. |
|
|
Ik had ondertussen al het nodige rumoer gehoord aan de tafel waar Willem Dentz speelde. Dat is meestal geen gunstig teken voor ons. Het betrof onderdrukt gevloek, gezucht, gesmoorde kreten van ongeloof, tenslotte hard gevloek en andere geluidssignalen dat hier vreselijke dingen plaatsvonden. Dat was ook zo. Willem had zijn prachtige spel teniet gedaan door een paar zeer efficiënte blunders. Eerst een toren weggegeven en daarna nog een. Een duo-blunder. Komt niet vaak voor.
"Hoe is het mogelijk?" vroeg een teleurgestelde Willem zich na de partij af. "Die partij had ik nooit uit handen mogen geven. Hoe kon ik zo blunderen?" Het antwoord weten alleen de schaakgoden. Het feit dat Willem, ondanks het weggeven van die twee torens, de partij desalniettemin nog remise wist te houden verdient alle lof. Ons eerste halve punt was daardoor in ieder geval binnen.
|  | Vest kan weer aan. Evert geniet mee van Jans
glorie en uitleg. |
|
|
Jan Schillings deed het het beste van ons allemaal. Hij had zelf remise voorgesteld aan zijn tegenstander, maar toen deze dit weigerde deed Jan zijn vest uit en ging er eens echt "voor zitten". Het resultaat was er naar. In een paard-pionneneindspel wist hij de koning van zijn tegenstander naar de rand van het bord te manoeuvreren en in een mooi matnet te vangen. Zie de foto met partijstelling. Prachtig om te zien en toch nog een vol punt voor ons.
Eindstand SMB 5-OPC: 1.5 – 4.5. Conclusie: van de koploper verliezen is geen schande maar het had beter gekund, de score is mijns inziens toch wat geflatteerd. Daarom, volgende maand vol goede moed naar Wageningen.
Frans
|
|
|
| |
|
|
