 |
|
 |
Ik zat met Peter van de Berg in de auto, zijn Tom-Tom deed het. Een Belgische stem wees ons feilloos de weg door de meest gekke paadjes. Bij binnenkomst bleek dat we speelden met jongens van de plaatselijke voetbalvereniging. De kantine was zeer verzorgd en de voetballende jeugd maakte soms zachte tikkende geluidjes, afkomstig van hun ijzeren nopjes.
Achteraf zou blijken dat we beter met de jeugd hadden kunnen voetballen. Want wij waren vier uur later niet in onze nopjes. Als invaller voor Fred van de Berg had Huub Oscar Mercan Cano gevraagd. Zijn kwaliteiten moesten voor een punt zorgen. En 4 matchpunten hadden we nodig om nog kans te hebben om degradatie te voorkomen.
Bart in t-shirt en zonder hond zou de kou trotseren en vandaag toch ook voor een punt gaan zorgen. Jacques stond een vol stuk voor in het eindspel, zijn tegenstander had geen compensatie. Huub stond beter, Peter ook, Oscar had ook moeten winnen en Jos kreeg 2 pionnen voor een paard.
Maar ja, ik geloof dat kantines SMB niet zo liggen. Twee dart-schijven hingen boven onze hoofden. Ja, ik kan niet anders zeggen dan aan het goede spel van Peter heeft het niet gelegen. Hij schoof zijn tegenstander helemaal van het bord. Jacques verloor met een stuk minder. Henk speelde dit keer geen remise voor de verandering en Oscar stond toen hij matgezet werd nog steeds beter.
Maar dat mocht de pret niet drukken. 6,5-1,5 en de rest verloor allemaal behalve ondergetekende. In een zinderende partij waar de meest moeilijke stellingen in voor kwamen, kwam er een dameeindspel op het bord met eeuwig schaak. "Ja, ik speelde remise tegen een speler van 1900," zei ik tegen Jan Schillings.
Een wedstrijd om snel te vergeten.
|
|
