Donderdag 15 december toog het zestal van SMB 5 naar Oosterbeek voor de OSBO-match tegen de plaatselijke schaakclub OPC. Onze reguliere samenstelling was iets gewijzigd i.v.m vakantie van eerste bord speler Jan Aalbers. Iedereen van de vaste spelers (Alexander Schippers, Henk Brouwer, Paul van Deemen, Marinus Mulders, ikzelf) schoof nu een plaatsje op en Patricia van Wachtendonk zou nu het 6e bord gaan verdedigen.
We speelden in een kerkgebouw en werden gastvrij ontvangen door de voorzitter van de kleine vereniging (14 leden hoorde ik). De speelentourage was goed, een lichte ruimte met aangrenzende barruimte. Alleen de vage kunstuitingen aan de muur konden me niet bekoren, maar dat is geen uitzondering. In de verenigingsgebouwen, buurthuizen, sportlokalen etc. waar we normaliter schaken heb ik nog nooit (in al die jaren dat ik extern schaak of mee doe aan toernooien) interessante of boeiende kunstuitingen aan de muren gezien. Maar laten we deze zijweg maar eens in een aparte column te zijner tijd uitdiepen en ons nu verdiepen in het verslag van de speelavond zelf.
We gingen als een speer van start. Tegen half tien zag ik uit mijn ooghoeken dat Marinus (4e bord) een vol stuk voor stond en al in een gewonnen pionneneindspel terecht was gekomen. Hij dankte deze voorsprong aan een ver opgerukte vrijpion die door zijn tegenstander alleen gestopt kon worden door een stuk te geven. Het was makkelijk de winst binnen te halen. Marinus stofzuigde een stuk of wat overgebleven pionnen weg van zijn tegenstander J.Kuiper en deze gaf terecht op.
Vlak daarna kwam het tweede winstpunt binnen. Ik speelde met wit (bord 3) een interessante Dame-opening tegen Jan Westerhof. We kwamen terecht in een rare spelopstelling. Hij viel gevaarlijk mijn koningsstelling aan met zijn dame en paard en pion, daarbij bewust incalculerend dat zijn eigen pionstructuur rondom zijn koning kwetsbaar werd. Met andere woorden, een labiel evenwicht stond op het bord. Jan dacht nu een agressieve pionopstoot te doen met g5. Een zeer goede en logische vervolg zet op zijn lopende aanvalsactie, ware het niet dat hij door die pionopstoot de dekking van zijn paard op de h-lijn blokkeerde. Ik kon dit ongedekte stuk nu gewoon van het bord slaan. Hij gaf meteen op.
We bespraken kort de partij en kwamen beiden tot de conclusie dat zijn blunder psychologisch en zeer typisch was. Je zit in een bepaalde aanvalsflow en wil graag (te graag) zo'n initiatief doorzetten en vergeet dan gewoon je eigen zwakke plek in de stelling.
Niet veel later viel de derde beslissing. Paul van Deemen stond al de hele partij goed en had met zijn stukken het initiatief. Zijn tegenstander A.Kroon dacht lang, erg lang na, om alle complicaties die op het bord kwamen te ontzenuwen. Rond de klok van 22.00 uur had hij nog maar een paar minuten op de klok. Paul combineerde er flink op los, dan weer een paardaanval met dame, dan weer een pionopstoot met toren, dan weer een dubbelaanval met zijn paarden. De vijandelijke witte koning stond moeilijk en zijn dame hielp hem niet echt, want ze stond gedrukt in een hoekje. Zwart daarentegen had er zin in, de goede zetten waren voor het uitzoeken en Paul voerde de druk steeds verder op. Zijn tegenstander ging door de klok. Ook zonder klok was het mijn inziens een gewonnen partij geworden.
Met drie nul voor en dat al rond de klok van 22.00 uur. Maar zo voorspoedig de avond voor ons begon, zo taai en moeizaam was het nu vervolg. Alexander Schippers had op bord 1 een sterke tegenstander aan Alexander de Roo (1700 rating) die voluit voor de winst ging. De hele avond was het hier een inspannend positiespel op het bord, schuiven van stukken, hergroeperen, dichthouden van de stelling. Alexander bood remise aan maar dat werd, begrijpelijk gezien de stand, geweigerd. Doorgaan tot het bittere einde.
Henk Brouwer speelde op bord 2 met zwart een soortgelijke partij tegen W.Aise. Ook hier veel op-en-neergeschuif met zware stukken en stellingen die in elkaar geschoven waren. Alleen in deze partij wel meer open strijd en bij Henk een zwakke pion in het centrum.
Patricia van Wachtendonk aan bord zes was ook bezig met een zware partij. In eerste instantie zag het er tegen 22.30 uur remise-achtig uit, zeker toen heel wat grote stukken van het bord waren geruild. Er ontstond een pionneneindspel met koning en ieder een toren. Tot mijn schrik zag ik een kwartier later dat haar tegenstander, H. Molendijk, een pion wist te winnen. Hij had nu 4 pionnen en Patricia 3. Remise voor de SMB-vrouwe leek me het maximaal haalbare.
We (Paul, Marinus en ondergetekende) drentelden nog een uur langs de drie borden, maakten een inschatting van elke partij en kwamen niet veel verder met ons oordeel dan: "Iedere partij kan verloren worden, remise misschien..." Om een lang verhaal kort te maken, Henk redde het niet. Zijn tegenstander kwam plots met zijn dame binnen in het centrum. Henk stond al onder tijdsdruk en de vijandelijke pionnen met dame tezamen waren te sterk. Een enkele onnauwkeurigheid werd hem vervolgens fataal en hij gaf op.
Alexander hield stand. Heel goed hoe hij de stelling hermetisch dicht wist te houden en geen enkel aanknopingspunt bood voor een attack. Zijn tegenstander zag dat ook in en accepteerde remise. Patricia kwam ineens terug in haar partij. De pionachterstand werd plots omgebogen naar 1 pion voorsprong (moet haar nog consulteren hoe ze zoiets doet) en ze ging nu terecht nog op winst spelen. Maar het was wel al heel laat, vlak voor 24.00 uur, en we hadden de teamwinst toch al binnen. Dat maakte dat ze uiteindelijk inging op remiseaanbod, ook al omdat een winstvariant er wel inzat maar niet zo eenduidig te vinden.
Zeer tevreden huiswaarts.
Frans Drummen
|
|
