SMB jeug handhaaft zich in promotieklasse

Op zaterdag 10 december vertrokken we met twee auto's richting Sliedrecht. Onze twee trouwe supporters Bram en Pieter gingen natuurlijk ook mee. Het team was weer op volle oorlogssterkte nadat ik de vorige keer niet van de partij kon zijn. Gelukkig viel Jelle erg goed in met 1,5 uit 2. Ik had het gevoel iets goed te moeten maken en beloofde twee punten. Minder was ook geen optie want de laatste twee partijen van de competitie moesten gewonnen worden om niet te degraderen. Alles hadden we dus nog in eigen handen.

De eerste ronde is meteen de belangrijkste. We moeten het opnemen tegen Sliedrecht, een directe concurrent voor degradatie. Voordat de wedstrijd begint hebben we al geluk. Sterspeler Jan-Pieter Vos van Sliedrecht kan de eerste ronde niet spelen. Iedereen moet dus een bord doorschuiven zodat onze kansen stijgen. Op het vierde bord mag Roy het opnemen tegen een meisje. Gelukkig kunnen meisjes niet schaken (aldus Roy). De draak komt op het bord en Roy haast zich met wit om eerder bij de vijandelijke koning te zijn dan omgekeerd. Ondertussen is Mike erg goed uit de opening gekomen. Hij heeft een grote ontwikkelingsvoorsprong zonder een pion te hebben geofferd. Ikzelf zet rustig mijn stukken op de juiste plaats neer en zet druk op de zwakke pion d3. Martine krijgt een variant van het Frans op het bord waarbij de witte koning op zijn gemak naar g2 wandelt. Helaas is Martine niet zo goed bekend met deze variant maar het gaat lang gelijk op. Ondertussen is Roy inderdaad veel sneller bij de vijandelijke koning aanbeland dan de tegenstander bij zijn koning. Hij jaagt deze naar het midden van het bord en geeft mat met een pion op d5. Het is 1-0. Mike heeft iets van zijn ontwikkelingsvoorsprong ingeleverd. Hij ziet echter kans om af te ruilen naar een toreneindspel met een pion meer. Gelukkig heeft Bram niet zo lang geleden een hele avond besteed om ons het toreneindspel bij te brengen. Geen probleem dus. Met een virtuele 2-0 voorsprong besluit ik voor het eerst in mijn leven een kwaliteit te offeren. Mijn tegenstander is echter zo aardig om de kwal gelijk weer terug te geven met een pion erbij. Mijn vrijpion blijkt erg goed en het lijkt slechts een kwestie van tijd. Martine heeft ondertussen iets over het hoofd gezien en verliest de partij: 1-1. Mike zit te zwoegen en blijft zoeken naar de winst. Mijn tegenstander ziet inmiddels in dat de vrijpion toch echt gaat veranderen in een dame en geeft op. Het is 2-1 en we hebben aan een half punt genoeg om met deze tegenstander af te rekenen. Alle hoop is gevestigd op Mike. In zijn drang naar winst neemt hij te veel risico en lijkt het te verprutsen. Zijn tegenstander heeft geen toren meer, maar wel een dame en ook nog een pion. Mike heeft alleen nog maar een toren. De enige hoop is gevestigd op de vechtlust van Mike en, misschien nog wel belangrijker, de klok van zijn tegenstander die steeds minder cijfers, dus tijd, aangeeft. Mike dreigt mat gezet te worden maar zijn tegenstander heeft nog ongeveer 5 seconden. Mike verzint een manier om onder de mat uit te komen, maar dan drukt zijn tegenstander voor de tweede keer zijn klok in. De eerste keer deed hij dit blijkbaar niet helemaal goed en al zijn cijfers staan op 0. Het is 3-1 en SMB heeft een goede stap gezet op weg naar handhaving.

Ondertussen bedenkt Bram een manier om Martine aan het winnen te krijgen. Ook dit seizoen heeft Martine plaats moeten nemen aan het sterke bord 1. Ze doet het niet slecht maar krijgt het wel zwaar te verduren. Bram belooft Martine een ballon als Martine afrekent met haar tegenstander. Het blijkt een gouden zet. De laatste partij spelen we tegen het kwalitatief mindere HMC Calder 3. Het blijft echter oppassen, want er moet gewonnen worden om handhaving in eigen hand te houden. Martine speelt met wit haar vertrouwde spel, iets wat je als haar tegenstander juist moet proberen te voorkomen. Het zwarte paard staat enigszins verdwaald op h5. Als de zwarte toren dan ook nog eens tevoorschijn komt op f5 is het voor Martine een kleine moeite om haar pion naar g4 te verplaatsen. Een kwaliteitswinst is het gevolg en ze lijkt op weg naar haar tweede winst van het seizoen. Roy, de topscorer van dit seizoen, is ondertussen hard aan het werk om zijn zesde punt binnen te halen. Hij wint met zwart op simpele wijze een stuk. Zijn tegenstander lijkt niet in de gaten te hebben dat hij een stuk achter staat, want hij speelt nog opvallend lang door. Mike krijgt met zwart de afruilvariant van het Frans op het bord. Ook in deze variant is Mike op zoek naar de winnende (konings)aanval. Hij offert zijn loper op h3. De loper wordt echter niet aangenomen. Het maakt allemaal niet uit want Mike is hard op weg om de koning van zijn vrouwelijke tegenstandster gevangen te nemen. De theorie van Roy dat meisjes niet kunnen schaken lijkt steeds aannemelijker te worden. Gelukkig hebben wij er ook één in de gelederen die het tegendeel bewijst. Martine blijft uiterst geconcentreerd spelen en kan het punt bijschrijven. Op dat moment staat het al 2-0. Ik speel een Nimzo-Indische partij waarbij mijn tegenstander erg veel tijd nodig heeft om slechte zetten te doen. Normaal gesproken staat op mijn klok zelden meer tijd dan op die van mijn tegenstanders, maar dit keer heb ik meer dan een uur voorsprong voordat mijn tegenstander zijn koning omlegt. Mat is namelijk niet meer te voorkomen. Mike zet SMB op een 3-0 voorsprong door zijn tegenstandster genadeloos mat te zetten. Roy klaart de klus door zijn tegenstander in te laten zien dat hij toch echt geen kans meer maakt. Het is 4-0 en zo sluit SMB het seizoen in stijl af.

De auto richting Druten vertrekt vrij snel na deze klinkende overwinning. Bram is echter niet van plan de tweede overwinning van Martine zomaar voorbij te laten gaan. Eenmaal aangekomen bij de auto van Bram blijkt deze rijkelijk te zijn versierd met ballonnen. Bram blijkt een man van zijn woord. De twee jongste teamleden grijpen deze buitenkans onmiddellijk aan. Er ontstaat een heus ballonnengevecht waar Martine naar eigen zeggen als winnaar uitkomt. Roy is voor commentaar eventjes niet bereikbaar.

Het seizoen is afgelopen en het is tijd om de balans op te maken. Op bord 1 heeft Martine het niet onverdienstelijk gedaan met een score van 2,5 uit 7. De tegenstand was sterk maar ze heeft zich goed verweerd. Mike op bord 2 kende een enigszins teleurstellend seizoen. Vorig jaar was hij dé grote man met 5 uit 7. Nu neemt hij afscheid van dit succesvolle team met 3 uit 7. Ikzelf speelde maar 5 wedstrijden mee waarbij ik 3,5 punt wist te bemachtigen. Roy was dit seizoen de grote man. Hij is het vierde bord duidelijk ontgroeid en zal volgend jaar zonder twijfel achter een hoger bord plaatsnemen. Met 6 uit 7 heeft hij veel indruk gemaakt en dat resulteert in een tpr van meer dan 2000! Jelle deed slechts twee keer mee en deed dat heel goed. Met 1,5 uit 2 hield hij SMB mede in de race voor handhaving. Als team zijn we uiteindelijk vierde geworden. Geen slechte prestatie, maar met iets meer geluk streden we mee voor de ereplaatsen. Tegen de uiteindelijke nummers 1, 2 en 3 hebben we nipt verloren met 2,5-1,5. Er zijn dus genoeg kansen voor volgend jaar. Helaas moeten we het volgend jaar het zonder Mike doen. Hij heeft de beslissing genomen om te stoppen met schaken. Wij betreuren dit allen maar bedanken Mike voor zijn inbreng de laatste jaren. 'Zo vader zo zoon', wordt wel eens gezegd. Maar is het ook 'zo zoon, zo vader'? Kees is al jaren onze teamleider en wij zouden dat graag zo houden. Mocht Kees anders besluiten, dan willen we ook hem hartelijk bedanken voor al die jaren teamleiderschap.

Kees en Mike bedankt!

Lars Kurstjens (11-12-2005)

Naschrift van Kees:

Gedurende een behoorlijk aantal jaren ben ik teamleider geweest van een SMB jeugdteam. Al vrij snel ontstond er een redelijk vast team met Lars, Mike en Roy. Omdat een team nu eenmaal uit vier spelers bestaat gingen we op zoek naar een sterke bord 1 speler. Vrij snel bleek dat Martine bereid was om plaats te nemen in dat team. Dat team bleek in staat om zich een plaats te verwerven in de KNSB promotieklasse voor jeugdteams. Voor het tweede jaar op rij hebben ze zich weer weten te handhaven in die klasse en wisten zelfs een behoorlijk aantal bordpunten te pakken tegen de koplopers.

Mike heeft echter besloten om m.i.v. volgend seizoen te stoppen met schaken en dan verlies ik in feite ook mijn band met SMB. Enigzins tot mijn verbazing is mij gevraagd om toch nog een jaar teamleider te willen blijven. Vermoedelijk ben ik de enige teamleider die zelf niet kan schaken, dus op dat gebied hebben ze niets aan mij. Ik ga er maar even vanuit dat ze gewoon een chauffeur nodig hebben.

Aangezien ik het altijd met veel plezier heb gedaan en het ook een "kei-leuk" team vind heb ik besloten om er toch nog een jaartje aan vast te knopen. Mijn eerste taak zal zijn om samen met Pieter vervanging te vinden voor Mike.

Dus dame en heren, ik rij volgend jaar wel weer ;-).

Kees Baardman