| ||
|
Bij het aanrijden in het donkere noodweer zag de fraai verlichte Elster toren er hoog, mooi maar ook bedreigend uit. We wisten dat onze tegenstanders evenveel bordpunten hadden gescoord als wij, maar gemiddeld een 200 punten hogere rating hadden. Dat zou knokken worden. Hugo had een bijzondere opvattingover hoe je dat aanpakt: smijt onmiddellijk een toren weg! Na twintig minuten kwam hij vertellen dat hij er slecht voor stond, en dat was na het voorgaande geen verrassing. Respect verdient hij dat hij het nog een uur of wat volhield voordat hij van de torentrans gesmeten op de grond terecht kwam. Gerard (Eickmans) aarzelde drie kwartier langer voordat ook hij een toren wegslingerde. Onze captain had zijn team niet goed geinformeerd over hoe je de Elster Toren bestrijdt. In elk geval niet door er een stel torens tegenaan te gooien. De andere Gerard (van Pelt dus) zat achter mijn rug, zodat ik zijn avonturen op het bord niet heb kunnen volgen, maar na het incasseren van de twee eerste nullen kon hij een halfje melden. Daarmee handhaafde hij zijn ongeslagen status.
Aan de eerste drie borden werd tot laat in de avond fanatiek gevochten. Toen Paul tenslotte ook een halfje binnensleepte en eveneens ongeslagen bleef, moesten Jaap en ik allebei winnen om in ieder geval met een gelijk spel naar huis te kunnen. Wij faalden allebei jammerlijk in deze loodzware opdracht, met de schrale troost dat iedereen erkende dat onze tegenstanders beiden duidelijk sterker waren dan wij. Veel slechter dan deze 1 - 5 kunnen wij het dit seizoen niet meer doen. Er zit in onze groep nog een Toren! Mannen, houd je stukken van die naam goed vast. Cas Aubel | ||