Donderdag 12 april speelde SMB 5 zijn laatste competitiewedstrijd in de OSBO-competitie, de gezamenlijke slotronde in Ede, en wel tegen Wageningen 5. Het ging nog ergens om. We stonden, voor het begin van de partijen, op de laatste plek. De Cirkel 3 uit Ede stond, inmiddels al uitgespeeld, een half bordpunt boven ons. We moesten dus in ieder geval 1 bordpunt scoren om niet te degraderen. Leek te doen.
In de vaste opstelling traden we aan:
Jan Aalbers bord 1
Peter Groenewoud bord 2
Henk Brouwer bord 3
Frans Drummen bord 4
Paul v.Deemen bord 5
Marinus Mulders bord 6
De doelstelling lukte net, met de hakken over de sloot. Nu ik dit verslag zit te maken krijg ik het er nog benauwd van. Een korte schets hoe deze "angstige" schaakavond verliep.
Marinus was als eerste klaar. Hij verloor. Geen goed begin dus. Hij stuurde me vandaag zijn partij op en die kwam erop neer dat hij door een combinatie van een binnengedrongen vijandelijke toren een paard verloor. Wel een dynamische partij waar beide partijen leuk spel lieten zien met agressieve zetten. Schrale troost, maar ik wil het even vermelden voor het SMB-archief (hebben we dat?).
Paul verging het niet veel anders. Hij vertelde me naderhand dat zijn tegenstandster (enige vrouw in de volle zaal) goed spel liet zien en dat ze steeds kleine voordeeltjes steeds verder wist uit te bouwen. De materiaalvoorsprong van haar werd daardoor op een gegeven moment te groot en Paul moest zijn koning omleggen.
Een rondgang langs de borden tegen de klok van 22.00 uur baarde teamleider Paul veel zorgen. Nergens was een duidelijk plusje voor een SMB-resultaat te herkennen. Peter stond slecht (zo niet verloren), Frans een pion minder en gedrukt, Henk en Jan hooguit remise-achtig. De zorgen werden manifest toen Peter inderdaad snel daarna verloor. Hij had een pionopstoot f4 te optimistisch beoordeeld. Kwam daardoor van kwaad tot erger en bezorgde Wageningen het 3e punt.
En toen brak de zon door. Jan, die eerst slechter stond, wist zich te ontworstelen aan een mindere stelling en vlocht een penning in het geheel die zijn tegenstander uiteindelijk de das om deed. Pionnenwinst en uiteindelijk de partij. We waren veilig met het gescoorde punt.
Misschien dat Henk, die allengs ook beter in zijn partij kwam te staan en 1 pion voorkwam, na de overwinning van Jan dacht: "Nu hoeft het niet meer," want hij maakte vlak na de winst-euforie van Jan een beslissende fout en verloor alsnog zijn partij. We noteerden daarna dit seizoen voor de 23e keer Henk's opmerking: "En nou ga ik echt stoppen met schaken" (ook voor het SMB-archief hierbij genoteerd).
Ik was als laatste nog bezig. Ik speelde tegen Wim Wiegant, een speler van ongeveer mijn schaaksterkte. Dat bleek ook wel uit onze partij. We maakten er een lange en pittige strijd van. Naarmate de partij vorderde kwam Wim iets beter te staan omdat een loper van mij ingesloten zat en niet mee deed. Ik verloor een aangevallen pion omdat mijn loper niet kon helpen meedekken. Er ontstond vervolgens een boeiend toren-pionneneindspel, waarbij Wim duidelijk het initiatief had en zeker winstkansen gemist heeft. Het werd echter remise en dat voelde voor mij als een overwinning. Op de avond zelf dacht ik dat ik dat eindspel correct en sterk had gespeeld, toen ik 's avonds laat thuis de partij op de computer screende schrok ik van het aantal fouten en blunders dat beide spelers in dat eindspel gemaakt hadden. Toren-pionneneindspelen is een vak apart, iets voor de echte schakers.
Eindstand SMB 5 - Wageningen 5: 1.5- 4.5
In de auto terug naar Nijmegen was bij de aanwezigen (Paul, Jan, ondergetekende) nog steeds lichte euforie merkbaar, de opluchting groot, de eindscore bij SMB 5 had zo maar een nul kunnen zijn. Volgende seizoen moeten we het beter gaan doen. SMB 5 heeft nog teveel potentie die er niet uitkomt. Trainingsdagen en/of retraite weekenden op de Veluwe seizoen gaan inboeken? Af en toe een sterspeler inhuren? Openingen gaan bestuderen? Het zal er wel niet van komen maar de "drive" en schaakspirit bij SMB 5 verdient meer dan de huidige plaats op de ranglijst.
Tot slot, dank aan Jelle van Deemen die ons was komen "supporteren".
Frans Drummen
|
|
