Het Max Euwe Centrum (afgekort MEC) in Amsterdam is een bekende locatie in de schaakwereld, maar ik was er tot voor kort nog nooit geweest. Het centrum, ooit opgericht als een eerbetoon voor Max Euwe, herbergt een klein museum over het schaakleven van Max Euwe en organiseert regelmatig schaak gerelateerde activiteiten, zoals schaaktrainingen door grootmeesters, schaakboekpresentaties en besprekingen, simultaanspelen, exposities van kunstzinnige schaakborden, etc.
Het Max Euwecentrum ligt aan het Max Euweplein, vlakbij het Leidseplein en het Rijksmuseum. Op het plein is ook een groot schaakspel gesitueerd en er wordt fanatiek mee gespeeld. Er zijn permanent schakers aan het spelen. De schaakstukken zijn door het veelvuldige en intensieve gebruik gehavend en sommige met tape veelvuldig gerepareerd. Je ziet en ervaart een enorm levendig pleinschaak, prachtig om ernaar te kijken.
Ik kwam zelf bij het MEC terecht omdat het centrum van 4 november tot 14 januari 2019 nu ook een serie van 20 schaaktekeningen van mijn hand laat zien zien. De expositie van tekeningen heeft als thema het "schaakvirus", de besmettelijke ziekte die sommige mensen hebben om constant te willen schaken. Niet alleen op een clubschaakavond, maar juist op onverwachte momenten zoals op het werk, bij een concert, bij het kinderoppassen, bij een operatie of tijdens het vissen. Het was leuk om aan die serie te werken en ook interessant om ze juist in dit schaakcentrum te tonen. Het zijn namelijk in eerste instantie tekeningen voor schaakliefhebbers. Hierbij enige van deze tekeningen als illustratie.
Zaterdag 17 november jongstleden was ik weer in het centrum, onder andere vanwege de tekenexpositie maar ook vanwege een grote boekenverkoop van 2e hands schaakboeken. Altijd leuk om te grasduinen in dozen met schaakboeken. Er was en is markt voor, want de oude boekjes gingen grif van de hand. Ik zelf vond een leuk boekje van Tim Krabbe, getiteld "Schaakkuriosa" uit 1974 voor 3 euro. Hij beschrijft hierin onder andere 35 korte verliespartijen (binnen 25 zetten) van grootmeester Jan Hein Donner. Geestig, boeiend om na te spelen.
Het is soms pure slapstick. Tim Krabbe omschrijft het als volgt: "In deze partijen is Donner die helft van het komische duo die de baksteen op zijn hoofd krijgt, die naast het bootje stapt en in het water valt, die een ladder wil bestijgen maar door de eerste sport zakt, die over een bananenschil uitglijdt. Het ene belachelijke misverstand volgt de andere mislukte bedoeling op, en dat gaat maar door, Donners pad naar de top is geplaveid met bananenschillen."
Ik heb inmiddels wat van die partijen uit dat boekje nagespeeld. Erg troostend, het stemt me een stuk milder ten opzichte van mijn eigen verliespartijen als zo'n grootmeester (die toch grote toernooien won) zo intens kan blunderen. De 35 partijen zijn ook van een totaal andere orde dan bijvoorveeld de uitgebalanceerde remisepartijen die op dit moment plaatsvinden tussen Carlsen en Caruana in het kader van het wereldkampioenschap. Donners verliespartijen zijn veel leuker, lekker snel klaar, fraaie blunders en lachwekkend. Je voelt je zelf een superieure schaker, toch voor mij een aparte schaakervaring.
Al met al, ik had zaterdag jongstleden een leuke middag daar in het MEC. Zie ook voor hun andere activiteiten de website van het MEC: www.maxeuwe.nl. De moeite waard om eens te gaan kijken.
Frans Drummen
|
|
