Maandag 7 februari vertrok het team van SMB 2 (Lucas de Jong, Rolf van Geel, Jan Aalbers, Wilbert van Ham, Frans Drummen, Paul van Deemen) naar Arnhem. We gingen spelen (SOS competitie) tegen schaakclub De Toren. In de auto er naar toe was Rolf pessimistisch gestemd. Hij had op de site gezien dat de Toren-spelers hoge ratings hadden en tweede stonden in de competitie. Hij had er een hard hoofd in dat we ons staande konden houden. De vorige wedstrijden tegen mindere tegenstanders hadden we alle drie al verloren. Daar kwam bij dat SMB2 landelijk afgelopen weekend ook hard onderuit ging, het 2e (waar ik invaller mocht zijn) verloor met 7.5 tegen 0.5 van Mook/PION. Dus er was sprake van een moedeloze "vibe".
Ik dacht bij voorbaat, als stukjesschrijver van de teamverslagen, welke ingehouden titel ik de gespeelde wedstrijd nu mee zou moeten geven, het zou vast iets worden in de trant van: "We hebben ons best gedaan, maar..." Wie had kunnen denken dat ik na de wedstrijd tegen De Toren de keuze had tussen titels als: "Vette overwinning. Glorieuze winst. Prachtig resultaat. We doen weer mee. SMB2 duwt Toren om. Vuist omhoog bij SMB 2. We wonnen dik. Heel NEC juicht mee. Klinkende overwinning SMB 2." Lekker om deze zinnen nu zo te kunnen plaatsen. Het eindresultaat tegen De Toren werd namelijk 4.5 tegen 1.5. Echt waar. Hoe het tot stand kwam? Een rondje langs de borden ter illustratie.
 |
|
 |
1. Paul van Deemen haalde tegen Ad Braam aan het 6e bord het eerste punt binnen. In een gelijkopgaande partij waar tegengesteld gerokeerd werd ontstonden voor beide partijen wel kansen op de koningsstellingen. Paul acteerde hier wat actiever en gelukkiger op en rond de 30e zet kreeg Paul een stuk cadeau waarna de partij bekeken was.
2. Vlak daarna kwamen we op 2 punten door Wilbert (4e bord). Hij vertelde het volgende over zijn partij: "De partij kwam langzaam op gang omdat ik bang was bij een snel verlies 2 uur in de koude natte uiterwaarden van Elden te moeten wachten. Toen mijn tegenstander dan toch een aanval plaatste, die achteraf sterker bleek dan hij en ik beseften, stond plotseling toch zijn dame opgesloten en was de partij voorbij."
3. Dan mijn partij. Een spannende en lange partij (bord 5) tegen Renee Reulink. Er werd uiterst geconcentreerd gevochten rondom de centrumpionnen. Alles hield elkaar in evenwicht. Bij de 33e zet wist ik via een simpele combinatie toch een randpion te winnen.
Ik zag de winst al gloren. Maar dat bleek echt te vroeg. Al hield ik licht voordeel. Mijn tegenstander wist zijn dame goed te positioneren en vooral zijn loper dreigde mijn pionnenketen aan de damevleugel te gaan opeten. De dames ruilen (waar Renee op uit was) zou verlies betekenen. Ik offerde mijn paard voor opstoot van een promotiepion. Gewaagd, want ik kon niet alles goed doorrekenen. Renee was dermate beduusd door het offer en de dreiging waardoor hij (eeuwig) schaak bleef geven. Achteraf ben ik daar blij om want bij thuisanalyse geloof ik dat mijn tegenstander een matnet had kunnen plaatsen voordat ik had kunnen promoveren. Hoe dan ook, remise leek me een juist resultaat getoetst aan het hele partijverloop.
4. Rolf aan bord twee had een prachtig begin. Een blunder van zijn tegenstander Tom Brans leverde binnen 10 zetten een stuk op. Dan is het verder prettig en fijn spelen. Rolf wist gaande de wedstrijd nog een pion te winnen. Aan het eind van de avond dromden we met een aantal personen rondom het bord. Koning, paard, loper en vier pionnen (Rolf) tegen koning, loper en drie pionnen (Tom) is voor Rolf "altijd" gewonnen, maar zijn tegenstander ging stug door en wist (mede door de aparte pionnenstand) het Rolf nog een tijd lastig te maken. Rolf manoeuvreerde zijn koning beter en toen was het wel positioneel uit en even later helemaal uit omdat zijn tegenstander door de vlag ging.
5. Jan (bord 3) speelde met wit tegen Bart van den Akker. Via een Siciliaan kwam de partij in het middenspel niet goed uit voor Jan. Zijn vroege aanval op de koning strandde. Dat leidde tot stukverlies tegen een pion. Jan wist wel op de damevleugel complicaties te veroorzaken, maar dat leverde niet echt resultaat. Rond de 40e zet leidde een totale afruilactie van Jan tot een stelling die vrijwel verloren was. Maar Jan knokte zich, ondanks tijdnood (en regelmatig vergetend de klok in te drukken!) heel goed terug. Er kwamen nieuwe kansen. Een remiseaanbod van Jan werd echter geweigerd. Op het bord ontstond uiteindelijk de volgende stelling. Jan overzag hier de simpele directe winst via Kc5-b6. Het behalen van een witte dame is zo niet meer tegen te houden. Helaas (tijdnood) pakte Jan zijn pion op c6 vast en moest die wel op c7 zetten. Na 44.Kd7 verspeelde Jan daarna de overwinning, maar werd het alsnog remise.
6. Lucas speelde met wit tegen Fred Beumer (bord 1) en vertelde het volgende: "Na een Slavische opening kwam ik aanvankelijk beter te staan , maar omdat ik een pion niet durfde te slaan verwaterde mijn voordeel. Ondertussen ook tijdnood waardoor ik 2 pionnen weggaf en in verloren dame eindspel terechtkwam. Ik moest puur op increment spelen en de stelling bij elkaar houden. Maar ook mijn tegenstander kwam in tijdnood. Zo ontstond bij de 45e zet de volgende stelling. Hier gooide Zwart alles op zijn d-pion met 45... De2? Dat kostte hem echter zijn pion c6. 46.Dc3 (schaak) Kh7 47.Dxc6. Vanwege de open zwarte koning was er hierna geen ontkomen aan remise, zeker niet toen Zwart ook nog eens zijn vrije d-pion weggaf. Na 59 zetten remise. Een mooi resultaat tegen een sterke tegenstander."
Eindresultaat De Toren - SMB 2: 1.5- 4.5. Mooi, mooi, mooi...
Frans Drummen
|
|
