Dinsdag 22 maart speelde SMB 2 tegen Doesborgh 1 voor de SOS-competitie. We wisten dat onze tegenstanders vooral heel sterk waren aan de eerste borden, maar als zestal hoopten we dat goed op te vangen.
Ik was het eerste klaar en ik denk dat mijn partij wel illustratief was voor de hele avond (spannend, wisselende kansen, incidenten). Mijn tegenstander was voor mij bekend, Jan Ravenstein waar ik een paar jaar geleden bij het Open Nederlands Kampioenschap in Dieren nog van verloren had. Wel gelijkwaardig qua rating.
Ik kwam met zwart goed uit de opening (bord 6) en wilde net beginnen met een ferme aanval op een geïsoleerde e-pion toen mijn tegenstander me voor was en op de 17e zet insloeg (met schaak) op de h-lijn. Ik durfde de loper niet te nemen, bang voor een mogelijke mataanval van dame en toren. Ik geef hier de stelling.
Er volgde: 17... Kf8 18.Txf7 (!?) Kxf7 19.Dh5 Ke7 20.Dg5 Ke6 21.Df4 Td5 Mijn tegenstander viel nu stil. Zijn gevaarlijke schaakjes en offeraanval had ik weten te blokkeren en zijn zwakke e-pion bleef hem hinderen. Ik vreesde dat hij zijn paard zou offeren op c4 waardoor zijn aanval zou continueren. Hij speelde echter: 22.Kh1 Lxe3 23.Pc4 dxc4 24.Td1 Kc5 25.b4 Kb6 26.Dxc4 Le6 en mijn tegenstander gaf op. Hoera, gewonnen.
Er was tijdens het spelen van deze zetten nog het nodige gebeurd. Ik zelf deed, terwijl ik schaak stond, een illegale zet. Mocht van de wedstrijdleider Eric volgens het regelement terug zetten en het schaak opheffen. Bovendien, toen ik koffie ging halen, bleek een van de andere Doesburgers commentaar en suggesties gegeven te hebben aan mijn tegenstander. Rolf van Geel had het opgemerkt. Wedstrijdleider Eric sprak het andere team erop aan. Ik heb nadien geen echt excuus gehoord vanuit het Doesborgh team maar het is, hoe dan ook, een doodzonde om zetten en commentaar in te fluisteren tijdens een partij. Dat doe je niet. De overwinning vergoedde echter deze smet.
Vlak daarop kwam het tweede punt binnen en wel van Paul van Deemen aan bord 6. Hij speelde tegen Joop Crooij. Paul ontwikkelde zijn stukken goed, kwam tot initiatief met paarden en loper. Zijn tegenstander kwam met zijn stukken in de knel, ze zaten opeen gepropt in een kluitje bij de koning. Door een afruilcombinatie kreeg Paul met zijn loper een dubbele aanval op de vijandelijke torens waar hij er dus eentje van won. Zijn tegenstander gaf toen op.
Aan bord 2 speelde Rolf van Geel tegen de sterkste tegenstander, Frank Schleipfenhauwer (rating dik 2000). Ik heb de partij aan de zijlijn als toeschouwer een tijd kunnen volgen en vond dat het er "steeds gelijk" uitzag. Maar Rolf vertelde me later dat dat toch wel schijn was. Zijn tegenstander had volgens Rolf een "dieper inzicht" in de positie. Bovendien gaf hij steeds subtiele druk met zijn stukken die Rolf voortdurend voelde in de partij. Daardoor deed hij wat mindere zetten. Een gecombineerde aanval van Frank met paard, toren en dame gaf de doorslag. Jammer, maar eigenlijk was dit verliespunt tegen zo'n sterke tegenstander ingecalculeerd.
Dan de partij van Wilbert van Ham tegen Bert Lammertink. Wilbert gaf het volgende commentaar: "Er gebeurde in de eerste 20 zetten helemaal niets dat ook maar enige aanleiding gaf te denken dat er ooit een van ons beiden een voordeel zou krijgen. De enige voorsprong die ik had was op de klok. Dat bleek genoeg te zijn. Toen ik nog 40 minuten had en hij 20 ging hij iets sneller spelen. Dat kostte hem de h-pion voor de koning en daarmee ook (mat) de partij." Wilbert was volgens mij de terechte winnaar omdat hij initiatiefrijker en actiever was.
Jan Aalbers (wit) was toen nog verwikkeld in een zware partij tegen Fred Rienstra. Jan kwam een pion voor, maar zijn tegenstander had zeker compensatie met het loperpaar en dame, gericht op de koningsstelling. Jan wist met veel kunst- en vliegwerk zijn verdediging intact te houden maar kon zelf niet tot tegenspel komen. Dat zijn zeer vervelende posities. Misschien had er remise in gezeten, maar Jans stukken hadden hun handen te vol om alle dreigingen te pareren. Een dubbelaanval op loper en koning leidde tot verlies van de loper en een paar zetten daarna was het uit.
Als laatste was Lucas de Jong nog aan het spelen (bord 1) tegen Patrick van Waardenburg. Ik heb alleen het slot van de partij mee gekregen. Zeer spannend. Lucas had een toren en 2 pionnen en zijn tegenstander aan de andere kant van het bord 4 vrijpionnen. Lucas onder tijdsdruk, spelend op increment, met ongeveer 30 seconden op de klok. Zijn tegenstander iets van 7 minuten. Een race tegen de klok en op de velden. Toen Lucas zijn klok bevoelde om de tijd te registreren ging er plots iets mis met de klok, die sprong op tilt en niemand wist hoe deze speciale klok zo gauw op de geijkte tijd terug gezet kon worden. Na enig overleg met de wedstrijdleider Eric konden beide spelers zich vinden in remise. Gelukkig.
Daarmee werd de eindstand SMB 2 - Doesborgh 1: 3.5-2.5. We beginnen in de competitie nu een beetje mee te doen na twee opeenvolgende winstrondes.
Verslag: Frans Drummen
|
|
