Het 6e flikt het dan toch!

donderdag 17 april 2008
Misschien herinnert u zich mijn vorige verslag nog over het 6e? Het verslag waarin ik ons team vergeleek met Sparta Rotterdam? (Voor degenen die het niet meer weten: SMB 6, geplaatst op 16 november 2007.) Ik schreef dat verslag in een periode waarin we als team de ene slechte prestatie na de andere leverden (1,5-4,5 / 1,5-4,5 / 1-5). Aan het einde van het verslag vreesde ik al een moeilijk en zwaar slot van de competitie, net zoals voor Sparta waar zelfs de coach werd ontslagen. Maar in Rotterdam wisten ze lijfsbehoud twee rondes voor het einde veilig stellen. Wij hadden er iets meer moeite mee, maar ook wij hebben het gered! In een zinderend einde van de competitie wisten we ons op te werken van plaats 8 naar plaats 6.

Na vijf competitieronden zag het er allemaal wel heel somber uit voor ons. 0 matchpunten en maar 5 bordpunten. De TPR’s van sommige spelers waren naar dramatische waarden gezakt, met die van mijzelf als uitschieter (1150 is echt om te huilen!). Het licht aan het einde van de tunnel verdween steeds meer uit het zicht. Ergens hadden we ons al neergelegd bij de dreigende degradatie. Er waren nog wel kleine kansjes want de zwakste teams volgen nog, maar de eerste rondes waren zo slecht verlopen dat we geen hoop durfden te koesteren.

Competitieronde nummer 6 volgde. Na ruim 3 uur leek degradatie een feit. Een 3-2 achterstand en Jan in enorme tijdnood. De kansen waren er wel voor hem om te winnen, maar doe het maar eens met nog 2 minuten op de klok. Om 23.50 leek alles voorbij. Jan met nog 30 seconden op de klok en weigerend een zet te doen. Maar ineens: Mat!! Het was ongelooflijk maar waar, Jan zette zijn tegenstander uit het niets mat. Kon het dan toch nog goed komen? Snel rekenwerk leerde ons dat een overwinning tegen Pion 5, na ons de zwakste ploeg, lijfsbehoud zou betekenen. En met deze miraculeuze ontsnapping in het achterhoofd, gingen we er weer helemaal in geloven. Verloven op het werk werden snel aangevraagd, trainingskampen werden nog net niet belegd en zelfs het bestuur wilde ingrijpen om te zorgen dat we het zouden redden. “Jullie moeten eigenlijk echt een goede speler meenemen. Een Henny Goverde bijvoorbeeld. Of iemand van zijn kaliber.” Ik hoor het Huub nog steeds zeggen tegen Niels. Maar we zouden het als team gaan doen. Yannick, Robin, Dorus, Jan, Niels en ik. Als het originele SMB 6 team zouden wij gaan laten zien dat we echt wel kunnen schaken.

14 april was het dan zover. De laatste ronde stond op het programma. Het zou een gezamenlijke ronde in Dodewaard worden. Vol vertrouwen over de afgelopen weken vertrokken we. Robin, Yannick en Niels presteerden uitstekend in de interne competitie, terwijl ik net bij een invalbeurt in het 4e een remise uit het vuur had weten te slepen. We waren er klaar voor. De tegenstander probeerden ons bij aankomst direct te intimideren door ons weg te jagen van het bord waar Yannick en ik een potje speelden (“zouden jullie weg kunnen gaan, dan kan ik alvast gaan zitten”). Voorbereidt op dit soort vuile trucjes gingen we rustig aan een ander bord zitten, de bord 1 speler van Pion in de waan latende dat hij nu een psychische voorsprong had.

Daarna volgden een kennismaking met de andere tegenstanders. Geheel onverwacht kwam Menno Sijben binnen lopen. Tot twee weken geleden was hij nog een gewaardeerd college bij de MacDonalds, nu bleek hij mijn prooi te zijn. Tegen hem moest ik dan maar van die hatelijke nul afkomen. Verder kwam ook de voor ons bekende Jason Bekkering binnen rijden. Doordat Jason mee speelde, moest er een complete verbouwing van de zaal aan te pas komen om er voor te zorgen dat ook hij rustig aan het bord kon zitten. Ook door deze intimidatie lieten we ons niet afleiden en we wachtten dan ook rustig het begin van de partijen af.

Om 20.10 was het dan eindelijk zover. Van de wedstrijdleider mochten we elkaar de hand schudden en de klok indrukken. Al heel snel werd duidelijk dat er zeker kansen lagen deze avond. Ik zelf zette mijn tegenstander direct onder druk door fel en agressief te openen. Een punt leek in de maak. Op bord 6 was dat punt zelfs al bijna een feit. Na een half uur had Niels al een vol stuk gewonnen, waarna hij snel alles afruilde om met een stuk meer het eindspel in te gaan. Het ging ook niet meer mis. 1-0 en een punt dichter bij lijfsbehoud.

Maar na twee uur lagen de verhoudingen ineens heel anders. Yannick stevende af op remise, Robin stond achter en zwaar onder druk, Dorus stond ook een kwaliteit achter, Jan stond gelijk terwijl ik een vlaag van verstandsverbijstering een vol stuk had weggegeven. Een totaal gebrek aan concentratie in de koude en kille zaal brak me op. Overal begon ik me aan te storen. Van het zware ademen van Jason, tot de gesprekken van Yannicks tegenstander die met werkelijk iedereen een praatje maakte (maar zodra Yannick iets zei moest die zijn mond dichthouden, “Ophouden met die onzin”). Ik dacht aan opgeven, maar streed verder voor het team. Achteraf bekeken stond ik op dat moment weliswaar een stuk achter, maar mijn stelling was wel veel beter.

Na 3 uur had Yannick ondertussen de verwachte remise gemaakt. 1,5-0,5. Nog maar 2 punten waren er nodig. Het eerste benodigde punt kwam van Jan. In een ogenschijnlijk gelijkwaardige stelling gaf Jan schaak met de Dame op B1. Jason gaf pardoes scheldend en slaand met de stukken op, roepend dat hij net dom was geweest en zijn toren weg gaf. Briesend reed hij de zaal uit. Ook Jan dacht dat hij de toren won, maar toen ik naast hem zittend even de stukken terug zette bleek er totaal niets aan de hand. Toren C1 voor Jason was genoeg geweest om Jans Dame weer terug te schoppen naar de eigen gelederen. Jan stelde voor om dit maar niet tegen Jason te zeggen, want het zou zijn gemoedstoestand er niet beter op maken. Ik kon niet anders dan ermee akkoord te gaan. 2,5-0,5.

En ineens was het zover. Dorus stond plotsklaps 2 pionnen voor, terwijl Robin zomaar mocht promoveren van zijn tegenstander. Allebei kwamen ze terug uit geslagen toestand en zo stond het ineens 4,5-0,5. Ongeacht het resultaat op mijn bord waren we al zeker van lijfsbehoud. En daar was ik blij mee ook. Met een stuk achterstand kon ik nergens een gaatje vinden om door zijn stelling heen te boren en een nederlaag leek een feit. Gelukkig bestaat er ook nog tijdnood. Met nog twee minuten op de klok ging Menno promoveren, terwijl ik met mijn koning ging proberen om een weg vrij te maken voor mijn eigen pionnen. De toeschouwers keken vreemd op en vonden dat ik zijn promoverende pion moest tegen houden. Maar de winnaar heeft altijd gelijk en deze keer dus ook. Ik wist een gaatje te vinden waardoor ook ik dreigde te promoveren. Pat leek in de maak, dus kon Menno niets anders dan mij laten promoveren. Met nog in totaal 3 minuten op de klok (2 voor mij, 1 voor Menno) liet hij zich ook nog eens eeuwig schaak zetten. Een remise na een verloren stelling, lijfsbehoud tegen de verwachtingen in en af van de hatelijk nul: het kon niet veel beter!

Het noodzakelijke was dan toch gebeurd. Gezien de promotie van SMB 7 was het van groot belang om niet te degraderen om volgend jaar in de problemen te komen wie welk team wordt. Nu kunnen we tenminste als team bij elkaar blijven in de 3e klasse. Dat hoop ik tenminste. En misschien, heel misschien, volgend jaar zelfs wel om de prijzen schaken met SMB 6 in de 3e klasse.

Roel

Johan Smits - Robin Oostrum

1.d4 Nf6 2.c4 e6 3.Bg5 b6 4.Nc3 Bb4 5.Nf3 Bb7 6.e3 Nc6 7.Be2 d6 8.a3 Bxc3+ 9.bxc3 Ne7 10.Bxf6 gxf6 11.Qa4+ (zie diagram)

Robin kiest hier voor c6. Een zet die niet goed uitpakt want het leidt tot een langdurige aanval op de Damevleugel. Zoals Robin zelf al aangaf tegen mij, is het beter om hier voor een Dameruil op d7 te gaan. De rokade is dan weliswaar weg, maar de stelling is alles behalve slecht voor Robin.

11...c6 12.e4 Qc7 13.d5 e5 14.O-O Ng6 15.Rfd1 Rd8 16.Rab1 Ra8 17.Qb4 Rd8 18.a4 c5 19.Qb5+ Rd7 20.Ra1 Bc8 21.Rdb1 Qb7 22.Nd2 O-O 23.Bd1 Qa8 24.a5 bxa5 25.Qxa5 Rb7 26.Ba4 Ne7 27.Rb5 Bg4 28.Rab1 Rfb8 29.f3 Bd7 30.Rxb7 Rxb7 31.Rxb7 Qxb7 32.Qd8+ Kg7 33.Qxd7 Qb2 34.Nf1 Ng6 35.g3 Qxc3 36.Qg4
(zie diagram) Robin had hier eeuwig schaak op d4 kunnen geven, maar gezien de stellingen op de andere borden speelt hij door. Geen onverstandige keuze blijkt later.

36... Qxc4 37.Bd7 a5 38.h4 Qd4+ 39.Kg2 c4 40.h5 c3 41.h6+ Kxh6 42.Qh3+ Kg7 43.g4 c2 44.Qh5

Misschien een foutje van zijn tegenstander om Robin zomaar te laten promoveren. Ook was het verstandiger geweest voor Johan om 41.hxg6 te doen in plaats van 41.h6+. Maar al met al knap gespeeld door Robin die zijn rating alleen nog maar ziet stijgen en stijgen.
Sina Mallouk - Niels Radder

1.e4 d6 2.Nf3 Nf6 3.d3 g6 4.Bg5 Bg7 5.c3 O-O 6.Bxf6 exf6 7.d4 Re8 8.Bd3 d5 9.Nbd2 dxe4 10.Nxe4 f5

Wit laat hier heel simpel zijn gepende paard aanvallen (stap 3 of 4 volgens mij) en dat moet je tegen Niels niet doen. In het vervolg is het zelfs wit dat begint te ruilen, iets dat alleen maar in het voordeel is van zwart. Niels maakt het dan ook simpel af.

11.Be2 fxe4 12.Ne5 Bxe5 13.dxe5 Qxd1+ 14.Rxd1 Nc6 15.O-O Nxe5 16.f3 exf3 17.Bxf3 Nxf3+ 18.gxf3 Bh3 19.Rf2 Rad8 20.Rxd8 Rxd8 21.Re2 Rd1+ 22.Kf2 Rd7 23.Kg3 Be6 24.Kf2 Bxa2 25.b4 Be6 26.Kg3 c5 27.b5 a6 28.bxa6 bxa6 29.Kf4 a5 30.Re5 Rd5 31.Rxd5 Bxd5 32.Ke5 Bxf3 33.Kd6 a4 34.Kxc5 a3 0-1