| ||
|
Onverstandig. Dat was de conclusie van de vier oudsten van het team, toen zij het zonder Dorus en Luuk moesten doen. Je kunt die jongelui nog niet samen alleen op pad laten gaan, zelfs niet naar Beuningen. Spoorloos verdwenen. Dat waren ze. Ze kwamen niet een half uur te laat opdagen, niet een uur, niet twee uur, niet drie uur. Ze kwamen helemaal niet opdagen en niemand wist waar ze waren. Dat was dus om te beginnen al 2 – 0 voor Koningswaal. Het toeval wilde dat de tegenstander van Dorus evenmin kwam opdagen, zodat de schade beperkt bleef tot 1 – 0. Het eerste ‘echte’ punt werd, al na een uur, gescoord aan het bord van Hugo. Maar dat ging naar zijn tegenstander, die nog wat zout in de wonden strooide door te laten zien dat Hugo mat in één had gemist. Daarna was het een paar uur stil. Jaap stond een pionnetje achter, Frans stond een pionnetje voor (later zelfs twee pionnetjes). Zelf stond ik al na een paar zetten in hogere zin verloren, zoals Böhm dat pleegt te noemen. Maar mijn tegenstander, Gerrit Gerrits (die onlangs onze Désiré nog een toernooizege afsnoepte), kon dat pas op slag van twaalf waarmaken, toen ik de strijd na urenlang fanatiek verdedigen moest opgeven. Een uurtje daarvoor had Jaap de strijd eveneens moeten staken. Wat er naast mij aan het bord van Frans Drummen is gebeurd, is mij op het kritieke moment ontgaan. Plotseling was het uit. De twee pionnen voorsprong waren blijkbaar niets waard. Eindstand Koningswaal – SMB 7: 5 – 0. Dat geeft het ratingverschil van enkele honderdtallen tussen de teams wel goed weer. En nu weer verder zoeken naar Dorus en Luuk!
Cas Aubel | ||