| ||
|
Is het een lange tijd, 160 jaar? Wanneer je Frits en Martien bij elkaar optelt, schiet je er al fors overheen. Maar van onze jeugdige 'senioren' heb je er heel wat nodig om die 160 te bereiken. Ik weet niet hoe oud precies ze zijn, maar ik denk dat je er niet komt door Martine, Dorus, Roel, Roy, Robin en Rijk (de R zit in de maand!) bij elkaar op te tellen. Zes is niet genoeg, zeven misschien wel. Ze waren er alle acht, en er waren er nog veel meer. Als je Groenewoud binnenkwam, straalden de taarten je al tegemoet. Maar je staat er verbaasd over hoe snel ze (grotendeels) verdwenen. Nou was dat ook wel te danken aan de tegenstanders van SMB 1, 2 en 3. Deze topploegen speelden op deze heugelijke dag alle drie thuis. Ze schaakten. Ja, zou je zeggen, dat is een overbodige opmerking. Maar zo eenvoudig was het niet. Ik was nauwelijks de speelzaal binnengestapt of via de andere deur kwamen een paar dames binnen die zich verschrikt weer terugtrokken met de luid gemaakte opmerking: “Hier zitten ze te dammen.” Dit werd overigens een kwartier later gecorrigeerd door weer andere dames die zich terugtrokken met de constatering “hier zijn ze aan het schaken”. Deze laatste dames hadden gelijk, en niet zo’n beetje ook. Er werd geschaakt bij het leven. Onze toppers waren zich hun verantwoordelijkheid volkomen bewust: het feest stond of viel met hun inzet en resultaat. En die inzet en dat resultaat zijn gedenkwaardig: alle drie de teams wonnen! Wanneer is dat voor het laatst gebeurd?? Als ik me niet vergis was de zege voor SMB 2 en SMB 3 de eerste van dit seizoen. Proficiat mensen, ga zo door. Ik kon maar één partij tegelijk volgen en mijn oog viel op de stelling van Jaap. Zijn tegenspeler offreerde een paard, maar Jaap liet het staan en sloeg een loper. Nadat de kruitdampen waren opgetrokken bleek dat tot een torenruil te hebben geleid en de winst van een loper tegen twee pionnen. Later groeide de voorsprong van Jaap tot loper tegen pion en nog even later was het uit. Hij had het allemaal voorzien!? Voor SMB 1 heb ik een aparte alinea nodig. In de eerste plaats wil ik (niet mijn gewoonte, vanwege de schijn van paternalisme, nepotisme of in elk geval zo iets) Jochem huldigen die met een fraaie overwinning met zwart zijn positie als topscorer van het team versterkte tot het fraaie 3½ uit 4. Dat heeft hij van een vreemde. Die van het eerste plegen langzamer te schaken dan de meeste andere schakers, behalve invaller Bram die al snel een halfje scoorde. Roy, de andere invaller (twee krachtfiguren, Dharma en Stan, waren verhinderd te spelen), kon het helaas niet bolwerken. Na vier à vijf uur spelen was de stand 3½ - 3½. Er moest nog twee uit drie worden gescoord voor de overwinning. Het eerste van die twee punten kwam vrij spoedig (vergeef me dat ik niet meer weet van wie. Misschien was het Jochem, maar het kan ook Cees geweest zijn). Maar toen brak de hel los. Fitzgerald en Carl moesten samen nog voor één punt zorgen. Dat bleek veel moeilijker dan het leek. En duurde langer dan goed was voor de toeschouwers die verlangend uitkeken naar de feestborrel. Fitzgerald haalde halsbrekende toeren uit en stond beurtelings op verlies, kans (hoop) op remise, weer verlies en volstrekt onverwachte winst. Daarmee was de winststand van 5½ - 3½ bereikt. Carl bleef in zalige onwetendheid van deze stand met de moed der wanhoop (en tegen beter weten in?) knokken voor een heel punt, maar stemde uiteindelijk in met een halfje. Zodat de eindstand 6-4 werd. En nu alsteblieft de volgende keer weer gewoon en stevig winnen, SMB 1. Nu kon het feest beginnen. In de feestruimte werd toernooitje na toernooitje afgewerkt door de ware liefhebbers, waarachtig een lust voor het oog. Zoveel enthousiasme na 160 jaar, dat geeft vertrouwen voor de toekomst. Langzamerhand werden de stemmen luider, teken dat het borreluur in volle gang was gekomen. En vervolgens begonnen ook de magen steeds luider te knorren. Het aanvangssein van het feestmaal deed velen de schrik om het lijf slaan toen zij zagen met welke gigantisch volgeschepte borden de eerste hongerigen van de buffettafel kwamen. Maar in zijn 160-jarige wijsheid had het bestuur ook deze aanvalsdrift volledig voorzien. Iedereen kon enige uren later met volle tevredenheid naar huis. Of naar een andere kroeg. Of waarheen dan ook. Maar in elk geval opgewekt de verdere toekomst van SMB tegemoet. Hulde aan Huub en Niels en alle anderen die voor dit geslaagde lustrum verantwoordelijk mogn worden gehouden.
Cas | ||