| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Na de sensationele overwinning tegen koploper HSG hadden we goede redenen de wedstrijd tegen Sas van Gent met vertrouwen tegemoet te zien. Als we de ratings met elkaar vergelijken dan zit daar echter per bord in ons nadeel gemiddeld 50 elo punten verschil in. Doordat de Gentenaren grootmeester Motwani hadden opgetrommeld en wij met een invaller speelden, groeide het verschil naar 70 elo punten per bord. Dus objectief gezien was er minder reden tot optimisme. Elke wedstrijd start echter weer met 0-0 en we moeten het daarna zelf weer bewijzen. Dat was echter in dit geval niet zo. Carl Wustefeld had in een vooruitgespeelde wedstrijd tegen Koen Leenhouts in een overigens leuke partij verloren. Met deze 1-0 achterstand in het achterhoofd reden we in steeds dichter wordende mist naar het verre Sluiskil. Na ruim 2 uur rijden doemde uit de mist 't Meulengat op. In een grote zaal, waar verder nog een vijftal teams de degens kruisten, stonden de borden klaar. Het was er al warm, erg warm toen de voorzitter van de plaatselijke club het startsein gaf. Na twee uur spelen stonden Hans Stan en Joost prettig en waren er grote zorgen voor Erik. Hij was in een variant van de Pirc terecht gekomen waarin zijn tegenstander zich als een vis in het water voelde. Niet lang daarna had Erik nog maar één optie en dat was opgeven. Tijdens de analyse achteraf werd door onze Belgische vriend (en diens maatje die er bij zat) op vakkundige wijze duidelijk gemaakt dat deze variant geschrapt kan worden en Erik op zoek kan naar een alternatief. Het zag er na ruim drie uur spelen echter nog veelbelovend uit als je op de borden keek. Een spannend vervolg lag in het verschiet, zo was de verwachting. Rond de tijdnoodfase ging er voor ons plots van alles mis. Nog net niet bij Hans Klip. Hij had zich weliswaar na voordeel in de opening middels een combinatie danig in de nesten gewerkt zoals hij achteraf meldde. De complicaties en de tijdnood zorgde er echter voor dat hij de partij alsnog naar zich toetrok. Hans was daar zichtbaar ontevreden over, wij hadden daar minder moeite mee. De partij van Fitzgerald leek lange tijd in evenwicht. Het was moeilijk te voorspellen hoe de kansen zijn in een dergelijke partij. Rond de tijdcontrole werd hij echter met problemen geconfronteerd die uiteindelijk onoplosbaar bleken. Een grootmeester schuift zoiets dan ook keurig uit. Dramatisch verliep de tijdnoodfase bij Stan. Hij stond de hele partij al beter en op een gegeven moment wellicht gewonnen. Vervolgens ging het in de tijdnoodfase helemaal mis. Wat restte was een verloren stelling. Altijd lastig om een gewonnen partij te winnen. Zeker in grote tijdnood. Het is zeker de moeite om binnenkort op deze partij terug te komen. Cees speelde lange tijd een wedstrijd waarin hij weinig te vrezen had. Remise leek een logische uitslag. Toen hij in een gelijkwaardige stelling in tijdnood mis greep, was het echter meteen uit. Een 5-1 achterstand en op de resterende borden was duidelijk te zien dat we niet alle partijen gingen winnen. De strijd was beslist. Jochem was tegen Lisa Schut in een gelijke stelling terecht gekomen waar langzamerhand de muziek uit verdween. Jochem had geen enkel aanknopingspunt om voor de winst te gaan en veranderde de stelling in potremise. Het getuigde van vechtlust dat Lisa het nog lange tijd bleef proberen, hoewel de stelling op het bord daar geen enkel aanknopingspunt voor gaf. Ondertussen had Joost goede zaken gedaan. In een prettige stelling vroeg hij zich af of het verstandig was op winst te spelen. De score tot op dit moment in de competitie zal in zijn achterhoofd hebben meegespeeld. Hij speelde deze keer echter niet tegen Jan Smeets en kwam prettig te staan. Na de tijdcontrole stond hij gewonnen en daarna huizenhoog gewonnen. Hij stond op een gegeven moment zo gewonnen dat zelfs ondergetekende dit moeiteloos met succes had uitgespeeld. Even later gaf zijn tegenstander op terwijl wij het idee hadden dat hij zich nu wel mat wilde laten zetten. Een mooie overwinning. Jaap was vanuit de opening in een stelling terecht gekomen die enige zorgen baarde. Jaap is echter een optimist en ging op zoek naar kansen. Nadat zijn tegenstander een winst had gemist ging ook Jaap op zoek naar winst, hoewel daar objectief gezien geen enkele reden voor was. Na een lange middag vechtschaak eindigde de strijd in remise. Wouter was de invaller op bord tien die er deze middag zin in had. Opvallend was wel dat hij zelf erg optimistisch was over zijn stelling en dat zijn directe omgeving daar toch anders over dacht. Het was de partij die het langst duurde. Gezien de stand op dat moment was het voor Wouter geen enkel probleem om de winstweg tot in het late eindspel te blijven zoeken. Dat deed zijn tegenstander ook en succesvol. Daarmee was het debacle compleet. Een flinke en verdiende nederlaag tegen onze directe concurrent. Wat restte was een lange terugtocht naar huis in het ditmaal trieste donkere regenweer. Alle hoop is nu gevestigd op ons volgende duel. Op 20 februari volgt in de Ganzenheuvel de (op 9 januari wegens slecht weer uitgestelde) wedstrijd SMB 1 - HMC. Aanvang 12.00 uur. Binnenkort volgt nog een stukje met partijfragmenten. Hier alvast een voorproefje. Carl Wustefeld - Koen Leenhouts (vooruitgespeeld op 26 januari)
Peter van den Berg | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
