| ||
|
Even was er ongerustheid omtrent de weersgesteldheid maar daar de weergoden zich rustig hielden, konden wij richting Arnhem rijden voor de wedstrijd tegen ASV 10. Jacques Ottenheim had zich namens de vereniging beschikbaar gesteld om enkele schakers veilig af te leveren in het nieuwe honk bij ondernemer Schreuder op het industrieterrein De Vlamoven. De locatie mocht er zijn, ruimte en licht waren volop aanwezig en de tafels bevatten voldoende plaats voor al het schaakmateriaal inclusief het notulatieboekje dat men in onze vereniging bijna op de schoot moet leggen om de partij te kunnen notuleren. Ook voor het kopje koffie was er plenty ruimte, zelfs voor een tweede en derde bakje. Het zou een gekke avond worden. Ilona begon ermee door bij de indeling zichzelf achter bord 6 te zetten daar waar zij in de vorige partij bij De Sleutelzet nog voor bord 1 had gekozen en ervaren had dat dát kennelijk te hoog gegrepen was. Alle omstandigheden waren aanwezig voor een goede partij en wij werden vriendelijk begroet, Gek toch dat ik, tot nog toe althans, niets gemerkt heb van de haat tussen Nijmegen en Arnhem en ik vraag mij af of die haat alleen maar in de voetbalwereld heerst waar korte en lange tenen de oorzaak vormen voor voetbalgeweld? Vermoedelijk is zulks het geval. Maar enfin; iedereen had zich aan het bord gezet en na shaking hands begon de strijd om de vierde of zelfs de derde plaats op de ranglijst van de Osbo-competitie. Rondkijkend bij de tiende zet zag ik tot mijn grote tevredenheid dat iedereen van ons team zijn stukken goed had ontwikkeld en keerde opgewekt terug naar mijn eigen bord waar ik met e4 begon. D4 had ik ook overwogen en zelfs f4 maar daar zit ik altijd te worstelen met de e3-pion in die Bird-opening durfde ik dat niet goed aan. Rustig spelend en rondspiedend merkte ik op dat de zaal bijna geheel gevuld was, vergeef me deze oneerbiedige maar goed bedoelde opmerking, met "oude bokken" en dat vond ik toch een positieve gedachte want in welke sport kan men zo lang door gaan als bij het schaak en ook bij het bridge? Terwijl ik mijn zet deed keek ik naar het bord van Ilona die met zwart speelde en een smerige pion kreeg toebedeeld op h6 die voor grote problemen zou kunnen zorgen. Een aantal zetten verder en bij het bord van Jaap Schuld staand, wreef ik even in mijn ogen want waar ik een stelling verwachten die bij Jaap dikwijls tot in de late uurtjes doorgang zou vinden zag ik nu een stelling waarbij het leek of Jaap met een rapid-partij bezig was. De helft van de houtjes waren verdwenen en ik maakte het mee, om 20.40 uur, dat de tegenstander van Jaap hem de hand reikte en feliciteerde met de overwinning. Dat was 1-0 voor ons. Luuk verkeerde in zwaar weer met een toren op de g-lijn en een dame op de h-lijn maar kon een matdreiging voorkomen met een paard op e1, maar deze knaap zou bij Ajax moeten gaan voetballen want wederom zat er weer een engeltje op zijn schouder. Zijn opponent blunderde en gaf zijn dame kado. Dank je wel, 2-0 voor SMB 7. Cas Aubel hoefde zich kennelijk ook niet al te zeer in te spannen want hij kreeg een mooie pion in de schoot geworpen en even later nog eentje. Zelfs kreeg hij een voorsprong van drie pionnen maar moest er weer eentje prijsgeven en ging daarna nog een enerverende partij tegemoet die tenslotte als laatste partij de geschiedenis inging als remise daar hij ook weer een paar houtjes moest inleveren. Ilona had inmiddels haar partij, mijn horloge stond op 21.40 uur, ook gewonnen alsmede Dorus Peelen en ik speelde weer heerlijk onbevangen een partijtje met wit met maar liefst 81 zetten waarbij het in de eindfase wederom om een drietal pionnen ging die de doorslag gaven voor promotie van een dame en daarmee de winst. Uitslag een ½ voor ASV 10 en 5½ voor SMB 7. Wat een weelde, wat een victorie. Daar kan men mee thuiskomen. En de drie schakers die door Jacques Ottenheim gebracht werden konden nu voor de terugreis in de auto stappen van Désiré Fassaert die ook lid is van ASV en eveneens zijn zinnen had gezet op een veilige terugkeer naar huis in Nijmegen.
Hugo Maas | ||