Vrijdag 10 december stond voor SMB 4 de zware uitwedstrijd bij het Huissense Variant op het programma. Een team dat uitblinkt in de breedte met een gemiddelde rating van boven de 1700 en daardoor op sommige borden een ratingverschil van honderden punten kan overleggen ten opzichte van ons. Op papier een zeer zware confrontatie dus. Toch bleek in de praktijk het krachtsverschil niet zo groot en kwam het jeugdig talent vooral wat geluk tekort om voor een stunt te zorgen.
Het is niet bepaald een inspiratievolle plek waar Variant haar thuisbasis heeft. In de grote, kale ruimte van de damvereniging zouden ijsberen waarschijnlijk een vuurtje stoken voor een beetje warmte en is voor een beetje gezelligheid weinig ruimte. Spelers die al eerder in Huissen hebben moeten schaken, weten waarschijnlijk wel waar ik over spreek. Gewapend met shawls en dikke kleren trotseerden we dan ook de sterke tegenstander.
Jaap Schuld speelde als invaller op bord 8. Jan kon niet aanwezig zijn, omdat hij nog revalideert van een aantal botbreuken in zijn onderbeen. Helaas zat voor Jaap de avond er al weer vroeg op. Binnen drie kwartier verloor hij al een toren, waarna de partij spoedig volgde. Nog heel even werd hij opgeschrikt toen de barvrouw in paniek kwam vertellen dat van een grote zwarte stationwagen een portier open stond, maar toen het niet om zijn gloednieuwe (en mooie!) auto bleek te gaan werd de avond al snel een heel rustige voor Jaap.
Verloren zoon René kon eindelijk zijn seizoen openen. Op bord 7 speelde hij een sterke opening en leek hij lange tijd de beste papieren te hebben, maar in het middenspel ging het volledig mis. Ik heb het zelf niet goed gezien, maar met een vol stuk achter en een vijandelijke dame die al tot achter de pionnen is binnengedrongen is het lastig spelen. Het weggeven van een toren is dan fatale fout.
2-0 achter lijkt al bijna een schier onmogelijke opgave, maar ik was zeker niet ontevreden met de stand op de andere borden. Rolf, Yannick en Robin hadden gelijke stellingen op de bovenste borden, terwijl ikzelf, Oscar en Guus er op 4, 5 en 6 beter voorstonden dan de tegenstander. Mathematisch steven je dan af op een overwinning. Robin was de eerste die het eerste stapje daarin zette. Of beter gezegd, zijn tegenstander. In het middenspel ruilde die alle stukken van het bord af, waardoor er een groot pionneneindspel met ongelijke lopers achterbleef. Knalremise dus.
Ook bij de tegenstander sloeg op dat moment de twijfel toe en ik hoorde er een aantal overleggen dat het absoluut nog niet zeker was wie er ging winnen. "Het kan alle kanten op." Daar was ik het wel mee eens. Toch ging het daarna snel bergafwaarts. Rolf moest vluchten naar een eeuwig schaak situatie om met een pion achterstand een positief resultaat te boeken. Voor Yannick kwam het op bord 2 niet eens zover. In een chaotische opening en middenspel werd hij uiteindelijk vakkundig van het bord geschoven.
Waar ik bij 2-0 nog goede hoop had, was die bij 4-1 wel een beetje vervlogen. Zeker toen Guus uit het niets remise aanbood. Zijn pion voorsprong was ondertussen al vervlogen en met de (ongegronde?) angst om een stuk te verliezen in het achterhoofd leek een puntendeling het hoogst haalbare voor onze jongste telg. Zijn tegenstander met 350 punten meer nam het aanbod zonder te morren aan en zo was de nederlaag een feit. Wel een positieve vermelding voor Guus dat hij in zijn eerste externe seizoen nog altijd ongeslagen is!
Ook Oscar kon het uiteindelijk niet bolwerken op bord 5 en zo kwam de druk op mij te liggen om in ieder geval nog een overwinning binnen te slepen. Helaas was van mijn bijzonder goede stelling nog maar weinig over en ik kwam ik na twee zwakke zetten zelfs een kwaliteit achter. Gelukkig had ik een goede vriend gevonden in de klok en kon ik zo toch mijn eerste externe overwinning van het seizoen boeken. Mijn tegenstander boekte steeds meer terreinwinst en voegde daar ook nog eens een pion aan toe. Maar echt haast maakte hij niet. De tijd tikte voorbij, resulterend in een dubieus einde waarbij ik aan het langste eind trok.
Met nog vijftien seconden over bleef mijn opponent rustig. Te rustig. Hij drukte veel te zacht de klok in, waardoor die niet oversprong naar mijn kant. Nadenkend over een reddingsplan zag ik ineens in mijn ooghoek zijn laatste twee seconden wegtikken. Ik zette snel, drukte de klok in en claimde dat hij door zijn tijd was. Dubieus? Ja. Onsportief? Een heel klein beetje misschien. Terecht? Ja, dat waren zelfs de andere spelers van Variant met mij eens. Een fout van mijn tegenstander die hem nog duur komt te staan. Want een rating van 1780 kan een forse deuk oplopen als die wordt verslagen door eentje van 1444. En vice versa natuurlijk.
Met een 5,5-2,5 nederlaag vertrokken we weer naar Nijmegen. Lange tijd leken we tegen een sterke tegenstander goede kansen te hebben, maar uiteindelijk viel het allemaal net de verkeerde kant op. En met de wedstrijden tegen andere titelkandidaten UVS 3 en Mook 1 in het vooruitzicht, worden het zware tijden voor SMB 4. Toch zijn we zeker niet kansloos en met een beetje meer geluk kunnen we zomaar eens voor een stunt zorgen tegen onze Nijmeegse rivaal of de Mookse buren.
Roel Klein
|
|
