Donderdag 17 maart vertrok SMB 5 naar Wageningen waar we tegen het zesde schaakteam van de plaatselijke schaakclub moesten strijden. Gezien de ranglijst van de OSBO-competitie een ongeveer gelijkwaardige tegenstander. We waren vooraf als team vol goede moed, deze tegenstander moesten we aankunnen. Bovendien was mij ter ore gekomen dat onze broeders en zuster van SMB 6 twee dagen tevoren zwaar verloren hadden van een ander Wagenings team (5-1). Een extra stimulans om dit verlies te wreken.
We kwamen mooi op tijd aan (een half uur te vroeg). Aan strategiebesprekingen doen we tegenwoordig niet meer, want het credo is toch altijd hetzelfde, te weten: winnen. Daarom werd dit half uurtje besteed aan relaxt wat bijpraten met teamleden uit Beuningen (waarvan ex-SMBers) die die avond ook tegen een Wagenings team moesten spelen. Verder nog veel gelachen om de nodige schaakanekdotes die Evert en Henny vertelden. Al met al, als start een ontspannen sfeer aan onze kant.
|
Hoe verliep de strijd?
Na een welkomstwoord werden de klokken ingedrukt en al snel ontstond er tekening in het geheel. Evert Niessen wist in het begin van zijn partij een loper van zijn tegenstander klem te zetten en te winnen. Met een vol stuk voor, zeker aan het begin van de partij, is het lekker spelen. Hij moest er wel nog een lange partij voor uitspelen, maar uiteindelijk kon hij alle zware stukken afruilen en zijn materiaalvoordeel van een loper was in het pionneneindspel beslissend.
|
Ongeveer gelijktijdig werd ook het 2e punt voor ons team in de steigers gezet. Hoe hij het deed weet ik niet precies maar Willem Dentz stond binnen "no time" twee, drie stukken voor. Een geweldig materiaaloverwicht, het verbaasde me dat zijn tegenstander het nog 2 uur volhield. Willem (met zwart) liet me het materiaalverschil zien toen zijn tegenstander opgaf. Toch niet mis, zie foto.
|
Dan mijn partij. Diep treurig wat er gebeurde. Ik kwam met zwart goed uit de opening. Bij de 9e zet ging ik even koffie halen aan de bar en toen ik terugkwam aan het bord was ik uit mijn concentratie, ik zette veel te snel en te routinematig een pion. Toen ik hem losliet zag ik meteen dat het me een stuk zou kosten (loper) omdat er een venijnig schaakje voor de tegenstander inzat. Gewoon in de eerste seconden, dat ik weer met de koffie aan tafel was gaan zitten, niet opgelet. Ik was wel zo diep teleurgesteld dat ik meteen wilde opgeven. Na drie keer diep ademhalen ben ik toch maar verder gegaan met als doelstelling nu zo goed mogelijk te blijven spelen en het zo lang mogelijk vol te houden. Voor de statistiek: Ik wist het nog te rekken tot de 39e zet en tot 22.35 uur. Stand: 1-2. Geen zin om verder woorden aan deze partij te besteden.
|
Henny Goverde en Jan Schillings waren beide gewikkeld in lange en taaie partijen die er, in mijn ogen, remiseachtig uit zagen. Henny stond in het begin een pion achter maar wist die allengs weer terug te veroveren. Jan was gewikkeld in een klassiek toren-pionneneindspel waar veel en nauwkeurig rekenwerk vereist werd. Het ging lang door maar uiteindelijk kwamen Henny en zijn tegenstander remise overeen. Jan trok zijn partij uiteindelijk naar zich toe. Ik stond bij de tafel, toen zijn tegenstander zich verrekende. Jan stond op uit zijn stoel en fluisterde in het voorbijgaan in mijn oor de vreugdevolle woorden: "Ik ga winnen." Zijn tegenstander had zetdwang met zijn koning en Jan kon relatief gemakkelijk opstomen met twee pionnen. Zie de foto voor de schaakpositie.
|
De tegenstander van Jan moet hier nu zetten. Jan won dus. Stand 1.5-3.5 voor SMB. De teamoverwinning was binnen. Met zijn allen dromden we nu rond de tafel van Peter Groenewald die als laatste nog aan het spelen was. Hier was een zeer open en dynamische partij aan de gang. Heel spannend. De zware stukken van torens en dames domineerden het openliggende en vrije centrum. Paarden (van Peter) en 1 loper (tegenstander) gaven rugdekking aan ieders positie. Heel mooi dat Peter daarbij een stuk meer had. Hij stond zonder meer gewonnen. We (Willem,Henny, Evert, Jan ikzelf) verkneukelden ons al op dit gewisse winstpunt. Willem liet Peter weten dat hij ook remise mocht aanbieden want we hadden toch al de teamoverwinning binnen. Peter schudde zijn hoofd en zei (terecht) dat hij veel te goed stond en voor de winst wilde gaan.
|
En toen ging het mis. Wat en hoe? Peter begon te twijfelen, vond niet de toch voor de handliggende krachtzetten (die wij als, beste stuurlui staan aan wal, zagen), hij bleef heen en weer schuiven met zijn stukken. Daar kwam bij dat de tijd begon te tellen. Peter had 7 minuten op zijn klok, zijn tegenstander 5. Deze laatste begon handig en slim heel snel te spelen. Peter bleef twijfelen en lang denken welke van zijn vele mogelijke krachtzetten nou de beste was. Binnen de kortste keren was het tijdsbeeld verschoven. Hij had nog 2.5 minuut en zijn tegenstander nog 3.5. Er werd nu heel snel gespeeld, stukken werden afgeruild en in de wir-war van beslissingen die genomen moesten worden kantelde de voorsprong van Peter. Met gekrulde tenen zagen we het als teamgenoten gebeuren.
Henny Goverde sprong spontaan naar voren, griste het notatieboekje van Peter van tafel en zei tegen Peter dat hij wel zou schrijven want dat scheelde tijd. Het mocht niet baten. Peter ging door zijn vlag terwijl hij nog steeds materiaalvoordeel had (toren tegen loper). Eindstand: 2.5-3.5 voor ons. Een verhitte Peter zei naderhand dat hij niet meer op de klok had gelet toen hij de winnende combinatie aan het zoeken was. Hoe dan ook, de laatste 5 minuten van zijn partij en de minuut na zijn "door de vlag gaan" was de reis naar Wageningen meer dan waard. De menselijke emoties bij ons en de Wageningers waren puur en authentiek. Teleurstelling, gejuich, euforie, ongeloof, onbegrip, gelach, mededogen.
In de auto op de terugreis naar Nijmegen werd alles weer in de juiste proporties gezet. De eindoverwinning ging naar ons, we hebben een leuke avond gehad (veel gelachen) en het is toch inmiddels de 4e overwinning dit seizoen. Als we de laatste match tegen UVS weten te winnen worden we waarschijnlijk 2e in onze poule.
Frans Drummen
|
|
