Na de zware thuisnederlaag tegen UVS was het voor het vierde tijd om punten te pakken. Midden februari was koploper Mook aan de beurt. Omdat René vanaf het Keizer Karelplein naar Groenewoud kwam lopen, duurde het even voor iedereen gearriveerd was. Aangekomen bij het Mookse Gemeenschapshuis stond Hans Eshuis al buiten een sigaretje te roken, wat ons eraan herinnerde dat SMB 6 vanavond ook aanwezig was. De details van de avond zijn me ondertussen wat ontschoten, maar de avond verliep ongeveer als volgt: Roel blunderde tegen Huub "OSBO" Blom op zet 3 al een pion weg, en wierp na 20 zetten de handdoek in de ring. Die ring was ver te zoeken, maar zou zeker gevonden zijn als hij in de zaal aanwezig was: door langdurig rekenwerk van mijn tegenstander, en de vroege nederlaag van Roel, kwamen we al snel tot de conclusie dat er in de zaal 48 lampen brandden. Maar dat terzijde.
Guus scoorde remise, René won zijn eerste partij van het seizoen: er was nog niet zoveel aan de hand. Ik wist mijn enige denkpauze keurig in te lassen tijdens de rust van Lille - PSV, en even later scoorde ook Oscar remise. Met Lille op een 2-0 voorsprong zag ik de avond somber in, maar het kwam goed: na een nieuwe denkpauze kon Hans Eshuis mij het goede nieuws meedelen dat PSV in de slotfase nog twee keer had gescoord. In de slotfase scoren was aan ons niet besteed: Rolf mistte mat-in-3 en ging toen zelf eraf, iets wat hem twee nachten wakker zou houden. Jan kwam in tijdnood niet verder dan remise, en Yannick stevende af op de beslissende nederlaag. In de tussentijd gaf Niek van Diepen zijn partij tegen mij op. Het was 4½ - 3½ voor de koploper.
Geen slecht resultaat, en met goede moed begonnen we begin maart dan ook aan het degradatieduel met Het Kasteel 3. Niels Radder en Oscar mochten het tegen elkaar uitvechten, wat na enig heen-en-weer geblunder in het voordeel van Oscar zou uitpakken. Toen was helaas de nederlaag al ondertekend. Hoe dat kwam? Het lag niet aan Henny Goverde. Hij viel in voor Guus, en rekende af met de Vloek van de Invallers. Na eerdere nederlagen van Jaap Schuld, Frits Meulenbeld, Frans Drummen en Peter Groenewald (maar toch bedankt), schoof Henny dapper aan achter bord 4. Met als resultaat een prima remise tegen Clemens Levink. Yannick ging als eerst de fout in: hij weigerde een remisevoorstel van Jos Steinman, en moest twee zetten later concluderen de partij te hebben verloren. Met nog 7 seconden op de klok won ik vervolgens van Nick "vader van Jermo" Kooijmans, en het optimisme was terug. Zeker nu René twee vrijpionnen overhield in zijn eindspel tegen invaller Kaz Haans. Omdat alleen de "n" in diens naam ontbreekt om een perfect anagram van "Hans Kazan" te vormen, wist men eigenlijk al hoe dit zou aflopen. René kon niet met de tijdsdruk omgaan, en moest tot ongeloof van alles en iedereen genoegen nemen met remise: 2-2.
Roel, Jan en Oscar stonden ondertussen achter, maar op bord 1 was nog hoop op het gezicht van Rolf af te lezen. Niet lang, want ook hij kwam niet verder dan remise. Geen slapeloze nachten dit keer, maar toch een domper. Soms zit het gewoon niet mee, maar het onfortuin had een slechte avond uitgekozen om ons lastig te vallen. Jan en Roel verloren, Oscar redde de eer, de rest bleef nog enige tijd met verwondering zich afvragen hoe we dit hadden kunnen verliezen.
Was het leed dan geleden? Na de eerdere Nijmeegse derby (waar we liever niet aan worden herinnerd) was het vrijdag tijd voor die van Arnhem. ASV kon ons hoop verschaffen op lijfsbehoud, maar verloor van het leger van Erik Minderman. Onze volgende tegenstander, en er is een wonder nodig om niet te degraderen. Voor de geïnteresseerden: we moeten winnen van De Toren, UVS moet winnen van Het Kasteel, ASV moet winnen van PION. En daarbij moet een achterstand van twee bordpunten op Het Kasteel nog ongedaan worden gemaakt. Soms is wat onmogelijk lijkt, alleen maar moeilijk.
|
|