De eerste externe wedstrijd van een SMB team in het nieuwe schaakseizoen vond plaats op dinsdag 23 september. Het betrof de start van de 3-Provinciëncompetitie waar SMB alweer enkele jaren met succes aan deelneemt. In deze competitie wordt met 5-tallen gespeeld en het team van SMB bestaat dit jaar uit Guus Alberts (bord 1, tevens teamleider), Jelmer Wedholm (bord 2), Allerd Peeters (bord 3), Frans Drummen (bord 4) en Gerard Eickmans (bord 5). Deze keer speelden we uit tegen de schaakclub Het Kasteel uit Grave. Hun speellocatie is net even buiten Grave gelegen in het dorp Escharen.
Aan het begin van de avond, in de auto op weg naar Escharen, werden enkele simpele basisafspraken gemaakt, te weten;
- Goed uit de opening zien te komen middels het spelen van logische zetten. In ieder geval de eerste 20. Daarna afwikkelen naar mooie posities en vervolgens de winst ophalen.
- Rustig de tijd nemen en geconcentreerd spelen, geen blunders.
Van deze mooie voornemens kwam in de praktijk, zoals zo vaak, echter niet zoveel terecht. Gelukkig stond daar wel weer tegenover dat niet afgesproken agressief en effectief spel bij sommige SMB-ers ook in hun repertoire zat. Mindere SMB-zetten en hele en halve blunders werden zodoende redelijk goed gecompenseerd. Bovendien waren de spelers uit Grave niet altijd goed bij de les. De eindstand die uiteindelijk op het bord kwam, 2.5-2.5, lijkt me daarom een rechtvaardige uitslag die recht doet aan de gelijke kansen en blunders van beide partijen. Een korte impressie van de partijen.
Jelmer verloor in zijn partij bij de 11e zet "zomaar" een belangrijke centrum pion en kwam deze slag niet mee te boven. Zijn positie op het bord werd van kreupel tot wanhopig. Gaande de partij sneuvelde pion op pion. Op het laatst, bij een toren-pionneneindspel, stond Jelmer 4 pionnen achter en op het allerlaatst 5. Hij speelde nog manmoedig vrij lang (te lang) door en gokte op pat. Zijn tegenstander Louwens Buddeberg had echter zoveel winstzetten voor het uitkiezen dat dat er niet in zat. Tijdens de autorit terug naar Nijmegen werd er door Jelmer nog druk na gefilosofeerd waarom je "zomaar" een pion weg kunt geven. Het zat hem duidelijk dwars. Een echte uitleg wist hij niet te geven, behalve dat het iets met psychologie van doen moest hebben. Iets in eerste instantie zien (de pion kan geslagen worden) en het dan in 2e instantie toch niet zien. Heel wat schaakliteratuur is er over dit fenomeen geschreven was en Jelmers partij kan als illustratie hiervan zeker de schaakboeken in.
Gerard hield zich goed staande. Hij speelde gedegen en het ging aan dit bord 1.5 uur gelijk op. Toen ging het plots mis. Bij een dubbelaanval van zijn tegenstander Jan van Zutphen, aanval op koning en paard, sneuvelde het stuk. Gerard hield nog een tijdje stand maar het materiaalverlies van een stuk minder bleek uiteindelijk te zwaar te gaan drukken. Hij moest opgeven.
Guus stond naar eigen zeggen in een Franse partij, waarvan hij de theorie best goed kende, eigenlijk toch al snel hopeloos. Hoe dat precies kwam is me niet helemaal duidelijk geworden (te snel afgeweken? zijn tegenstander Albert Verharen die de theorie beter kende? zetverwisselingen?). Hoe dan ook, Guus voelt zich bij scherpe varianten als een vis in het water. Zelfs als hij slecht staat blijft hij gevaarlijk voor zijn tegenstanders. Dat is een kwaliteit. Zo ook nu. Hij wist zowaar een mataanval in gang te zetten en zijn tegenstander Albert overzag een van de matvelden. Guus gaf mat in 1. Mooi is dat.
Allerd speelde een Piric of Joegoslavische partij (zetopening 1.e4 d6 etc) en de stelling die op het bord verscheen zag er allemaal hecht doortimmerd uit. De stukken schoven in elkaar en het eindspel met dames en gelijke lopers was remise-achtig. Remise werd het uiteindelijk ook, al bleek uit de opgeluchte reactie van zijn tegenstander Woud van de Bund dat Allerd het betere van het spel steeds had gehad.
Frans. Ikzelf speelde een leuke partij en kwam rond de 20e zet in het voordeel toen ik een loper van mijn tegenstander Henk Slaats met pionnen wist klem te zetten en te veroveren. Die stukwinst was niet voldoende voor een snelle overwinning. Henk veroverde namelijk enkele pionnen terug middels twee aardige combinaties en toen bleef er een eindspel over van toren, paard en 3 pionnen (Frans) tegen toren en 5 pionnen (Henk). Ik bleef loeren op een paard-vorkcombinatie en die kwam uiteindelijk ook (aanval koning en toren) waarna mijn tegenstander opgaf.
De kop is er af, het nieuwe externe schaakseizoen is begonnen. Over enige weken start de OSBO-competitie en de 3-Provinciencompetitie was vast een aardige opwarmer daarvoor. Het was een leuke avond in Escharen.
Frans Drummen
|
|
