Na het debacle tegen De Toren Arnhem 8 (2½-3½ verlies) was SMB 4 erop uit om het nieuwe jaar goed te beginnen. De uitwedstrijd tegen Schaakstad Apeldoorn 5 bood daarvoor een goede gelegenheid. Beide teams hadden twee matchpunten (wij uit twee wedstrijden en Apeldoorn uit drie) en de ratings spraken in ons voordeel. Met z'n vijven (Michel was al in Apeldoorn) reden we op woensdag 13 januari dan ook vol goede moed die kant op.
Om 20:00 uur kon het duel beginnen. Redelijk vroeg op de avond (ik denk zo rond 21:45 uur) meldde René dat hij verloren had. Hij had een pion verloren en dacht toen dat hij de ruil van Wits loper tegen zijn paard kon toelaten, omdat hij als compensatie voor de dubbelpipon een open g-lijn zou krijgen. Helaas bleek dat René helemaal geen gebruik kon maken van deze open lijn, omdat Aad de Bruijn via deze lijn ook zijn koning kon aanvallen. Dit werd uiteindelijk teveel. "Een leerzame partij," zo zei René na afloop.
Gelukkig werd snel hierna de stand gelijkgetrokken door Roel. Diens Siciliaan werd op een wat vreemde manier bestreden, waar hij niet goed op reageerde. Lange tijd had hij het moeilijk, maar Apeldoorner Henk Scholten probeerde wat te veel te forceren zodat Roel twee pionnen kon pakken zonder dat zijn tegenstander er echt iets voor terug kreeg. Als de Schaakstedeling daarna de stelling had opengegooid was er nog vanalles mogelijk geweest, maar deze liet dat na zodat Roel toch vrij soepel zijn punt kon binnenhalen.
Daarna gebeurde er lange tijd weinig, totdat de tijdnoodfase aanbrak. Toen kreeg ik namelijk van mijn tegenstander en collega-teamleider René Schaafsma remise aangeboden. We stonden er erg gunstig voor, want Matthijs en Michel stonden gewonnen en alleen Dorus had het zwaar. Helaas had Roel, die mij de situatie doorgaf, dit niet goed gezien en zei hij dat Matthijs en Michel gelijk stonden. Omdat ik dus juist dacht dat we er niet zo goed voorstonden weigerde ik Renés aanbod.
 | Matthijs Vernooij - Ed Blankesteijn
Stelling na 18.e5 |
| |
|
Even later won Matthijs. Hij speelde in een strakke partij zijn tegenstander van het bord. Die zette zichzelf vast en Matthijs bracht al zijn stukken naar de koningsvleugel totdat hij de beslissende klap kon uitdelen. Een fraaie overwinning! Hier zette Zwart zichzelf vast met 18...d5?!, resulterend in de volgende stelling zo'n 10 zetten later:
|
 | Matthijs Vernooij - Ed Blankesteijn
Stelling na 28.Te1 |
| |
|
Hier verloor Zwart na 28...Pa8?! 29.Tee3 Pc7 30.Teg3 een kwaliteit en een pion bij slechte stelling dankzij Pxg6+. Dat plan is echter al niet meer goed te voorkomen.
|
 | Michel Droste - Leendert Maris
Stelling na 39.Pd6 |
| |
|
Michel pakte vrijwel tegelijkertijd een punt, maar die had daar een stuk meer geluk bij nodig. In het begin van de partij had hij een aantal winstkansen laten liggen, maar in het late middenspel moest hij juist oppassen. Hij had zelfs een stuk moeten verliezen, maar precies op dat moment keerden de kansen.
Hier had Zwart met 39... Le7 Wit in grote problemen kunnen winnen. Het wint dankzij de penning een stuk en Zwart zou hierna de partij moeten kunnen binnenhalen, ook al is de stelling nog wel scherp. Zwart blunderde echter in tijdnood met 39... Pf4?? en toen was 40.Df5 ineens een dubbele aanval op f7 (met matdreiging op g7) en f4. Zwart had geen manier om beide te verdedigen en moest dus een stuk inleveren, waarna Michel geen problemen meer had.
3-1 derhalve, dus nu was het aan mij de beurt om remise aan te bieden. Mijn tegenstander weigerde dit, en terecht, want hij had veel meer tijd en een betere stelling. Echter leek hij niet te weten hoe hij om moest gaan met het voordeel van goed paard tegen slechte loper.
|
 | Lucas de Jong - René Schaafsma
Stelling na 33.Dd3 |
| |
|
Hier wist mijn tegenstander kennelijk niet wat hij aan moest met deze stelling met nog 7 minuten voor hem tegen 45 seconden voor mij, want hij bood remise aan. Normaal denk ik altijd minstens een halve minuut na over een remiseaanbod, maar over deze twijfelde ik geen seconde: dit aanbod moest ik gewoon aannemen. Na afloop werden we er zelfs op gewezen dat Zwart al een paar zetten met een combinatie een belangrijke pion had kunnen buitmaken: 33... Dxf3! 34.Dxf3 Pd2+ en Wit gaat nog een zware avond tegemoet.
Tot slot was Dorus nog aan het zwoegen. Hij speelde lang een redelijk gelijkopgaande partij, maar uiteindelijk trok Bert Ekkelboom het toreneindspel naar zich toe: 3½-2½.
Een krappe overwinning, en er had zeker meer in gezeten voor onze sympathieke gastheren. Als de tegenstander van Roel zijn aanvankelijke stellingsvoordeel had benut, als de tegenstander van Michel wel het stuk had gewonnen, als die van mij geen remise had aangeboden... Zo zie je maar: de ene wedstrijd is de andere niet en onze pech uit de wedstrijd tegen De Toren is op deze manier wel weer aardig gecompenseerd. De volgende keer gaan we voor een terechte overwinning.
Lucas, teamleider
|
|