|  | | Sir, can you tell me the way to Tata and Tania? |
|
|
Het schaaktoernooi dat eeuwenlang Hoogoventoernooi heette, vond onlangs weer plaats in Wijk aan Zee. Niet aan zee, zoals sommige strandwandelaars denken. Toch wordt er ook op het strand geschaakt. Geen wonder dan ook dat sommige bezoekers elkaar de weg moeten vragen.
Met behulp van de Tata Steel Chess Tournament krant vinden zij de weg naar café De Zon. Daar is Rob (Lubbers). Hij straalt niet. Rob wil eindelijk wel eens uit dat donkere achterzaaltje weg. Eigenlijk is het maar een zaaltje van niks. Rob hoort daar niet thuis. Dat vond hij zelf ook en na acht ronden ging hij dan ook ongeslagen alleen aan kop met 6½ punt. Maar zoals het een marathonloper kan overkomen dat hij in koppositie en in het zicht van de finish een veter voelt knappen en net voor de streep onderuit gaat en wordt gepasseerd door een hardnekkige achtervolger, zo verloor Rob met wit zijn laatste partij en moest hij genoegen nemen met een gedeelde tweede plaats. Heel jammer, Rob!
Wie promoveert van groep 9 naar groep 8, mag de volgende keer spelen in het toernooiwalhalla: De Moriaan. De afstand van De Zon naar De Moriaan is hooguit een paar honderd meter, maar voor veel Tata-starters onoverbrugbaar. Niet voor de toeschouwer. Die sjouwt onvermoeibaar van de ene lokatie naar de andere.
Wat onmiddellijk opvalt in de speelzaal, nog nooit gezien bij een toernooi, is een broodje paling, voor 5 euro, in een etenskraam midden in de zaal. Daar worden broodjes en dranken verkocht. En natuurlijk erwtensoep. De fameuze Tata-snert. In een rottig klein plastic soepkommetje. Nog nooit in een speelzaal gezien bij een schaaktoernooi dat je in de zaal eten en drinken kunt kopen. Dat verklaart waarom zo weinig schakers daar in tijdnood verkeren. Overal moet je de zaal uit als je iets te drinken of te eten wilt kopen. Hier dus niet. Pure tijdwinst.
De indruk bij het betreden van De Moriaan is overigens overweldigend. Ongeveer 700 schakers bij elkaar. Als je het materiaal op de borden gaat tellen, kom je uit op meer dan 11.000 stuks: 700 koningen, 700 dames, 4200 overige zware stukken en 5600 pionnen. Stel je eens voor dat een of andere onverlaat al dat materiaal op één hoop veegt en in een kolossale kruiwagen afvoert! En dat ergens buiten in de januari-kou op een grote hoop op het strand stort. En dat jij dat allemaal weer in doosjes moet doen. Maar vrees niet, alles blijft op de borden. Vermoedelijk ook tijdens de nacht. Maar dan is de zaal afgesloten. Er heerst orde en netheid.
Wanneer je in de zaal helemaal naar achteren loopt, kom je terecht bij de grootmeestergroepen. Van rechts naar links: groep A, groep B en groep C. Het wemelt daar van supporters met camera’s, vooral geconcentreerd in de linkerachterhoek. Zit daar Giri misschien? Of Carlsen? Of Anand? Nee, daar blijkt Tania te zitten, de mooiste van de zaal. Haar tegenstander van vandaag verhoogde dat met zijn contrasterende verschijning nog eens extra. De Indische Tania moet tijdens dit toernooi duizenden keren zijn gefotografeerd. Ook door onze fotograaf, die onmiddellijk begon plaatjes te schieten. Een paar uur later, juist voor zijn vertrek, vloog hij nog even opnieuw de zaal in om zijn beeldbeeldenvoorraad nog wat aan te vullen.
 |  |
| Tania won van Daniele Vocaturo, de winnaar van de C-groep |
Na deze eerste indrukken van de speelzaal doe je dan waarvoor je bent gekomen: kijken of je nog iets van de grootmeesters kunt leren. Bijvoorbeeld: wat is de houding van een echte grootmeester, vooral: wat doen zij met hun handen wanneer ze die toevallig niet gebruiken om een zet te doen. Een kleine selectie: in de haren krabben (Smeets), vuisten diep in de wangen (Giri), nagelbijten (Aronian), aan de vingers zitten trekken (Anand), vinger over de kin aaien (Shirov), op de duimnagel bijten (Tania, ja zij!).
Wat je ook kunt doen: zoeken naar de best geklede heer onder de schakers. De finale ging wat mij betreft uiteindelijk tussen David Navara en Wouter Spoelman. Allebei jasje/dasje. Wouter droeg daaronder een spijkerbroek, David droeg schoenen die hem tenslotte de titel kostten: leek nergens op voor een best geklede heer. Alle overige schakers waren al afgevallen, ook die 600 in de zaal.
En daar zien we waarachtig Caspar (Hermeling)! In groep 1B. Dan zit je bijna in de grootmeestergroep C. Caspar wil dat best heel graag, maar kwam spijtig niet verder dan ½ uit 9. Het was ook niet te doen voor zijn rating van 1960 te midden van ratings tussen de 2226 en 2438.
De grote beeldschermen waarop de partijen van de grootste grootmeesters worden vertoond kun je thuis in het klein ook zien op je computerscherm. Maar de leerzame bijeenkomsten in een halfduistere grote zaal van het verderop gelegen Paviljoen, daarvoor kom je naar Wijk aan Zee. Het zat daar dan ook stampvol, op een gewone vrijdagmiddag. De optredende grootmeesters waren Genna Sosonko en Daniel Stellwagen. Die laatste was ingehuurd om het vak te leren van Sosonko, die dat al sinds mensenheugenis doet. Daniel gedroeg zich dan ook als een echte leerling, maar een leerling die uitstraalde dat hij het heel goed wist. Zoals de lezer kan zien, kijkt Gerard – die was er ook - gebiologeerd toe. Wie goed speurt ziet achter de witte tafel nog een bekende.
Er waren overigens nog meer bekenden uit Nijmegen in Wijk aan Zee, zoals Hans (Klip), Wouter (Dinjens) en Joost (Retera), mensen van wie je denkt dat ze hier niks meer hebben te leren. Misschien komen ze alleen maar kijken of de grootmeesters het wel goed doen. Of misschien was het hoofdzakelijk een uitstapje naar zee, en namen ze Tata en Tania op de koop toe.
Wijk aan Zee heeft een erwtensoepreputatie, maar als je daar toevallig geen zin in hebt kom je in een van de vele eetgelegenheden terecht bij de hamburger met sla en frites. Nooit geweten dat dit zo lekker is. Dat stemt tot grote tevredenheid.
Luidkeels het toernooilied "Ta-ta-ti-ta-nia" zingend, keerden zij opgewekt en voldaan naar huis terug. Gerard, bedankt!
Tekst: Cas Aubel
Foto's: Frans Drummen
|
|
