|
|
|
|
Een hartverscheurend gelijkspel
verslag Bennekom - SMB, zaterdag 11 november 2017 |
 |
|
|
Op maandagavond 6 november speelde SMB 3 uit tegen BSV 2 in Bennekom. Hierbij het verslag van Henny Goverde.
Door overwinningen van Pieter ("Bennekom wilde de oorspronkelijke opstelling zoveel mogelijk intact laten en zette daarom invaller Hans van Weteringh (rating 1539) aan het eerste bord. Daar hadden we natuurlijk niet op gerekend. In rap tempo wist ik de geofferde pion terug te winnen en er vervolgens nog een buit te maken. Mijn (te) snel spelende tegenstander kwam er vervolgens niet meer aan te pas en zo was ik als eerste klaar."), vervolgens van Rolf ("Ik speelde met zwart tegen Harry Verhoef aan bord 4. De opening verliep langs gebaande paden, maar mede dankzij het vele ruilen kwam een voor mij licht voordelige stelling op het bord. Door nauwkeurig spel wist mijn tegenstander de stelling echter prima in evenwicht te houden, totdat hij besloot tot een wilde opstoot van een pion. Die kon ik gewoon slaan omdat terugslaan met de loper een dubbele aanval zou geven van mijn toren op loper en paard. Tot mijn verbazing sloeg hij a tempo terug."), en als laatste Henk ("Mijn tegenstander opende met Pf3 gevolgd door een snelle rokade. Vlak na de opening kon ik mijn tegenstander een dubbelpion bezorgen in het centrum, welke pion ik later ook won. Deze materiele voorsprong was in het eindspel beslissend voor mijn winst.") kwamen we als snel op een 3-0 voorsprong en leek er geen vuiltje aan de lucht.
Daarna ging het niet meer zo lekker: Eric aan bord 2 had aanvankelijk het beste van het spel en kon zijn opponent onder enige druk zetten, maar na ruil raakte Eric wat actief geplaatste stukken kwijt en kwam in een minder eindspel terecht. Dat resulteerde uiteindelijk in de keus tussen mat of stukverlies. Daarmee werd het 1-3.
Zelfs Geurt deelde in de opkomende stormaanval: "De opening was een Orthodox Damegambiet en daarvan de Ruilvariant. Daarbij hoort in het algemeen de minderheidsaanval op de damevleugel. Ik speelde de a- en b-pion op, maar zette niet door. Zwart richtte al zijn stukken op mijn koningsvleugel en wist mijn koning zodanig in het nauw te drijven, dat opgeven de enige juiste reactie was." 2-3 En Bennekom kwam akelig dichtbij.
Over naar Lucas: "Ik mocht invallen aan het achtste bord. In mijn partij tegen Chris van Oosterwijk stond ik al snel wat moeilijk, omdat mijn tegenstander onaangename druk had tegen mijn geïsoleerde pion op d5. Op een gegeven moment ging hij echter te ver in zijn pogingen de pion (die toen op d4 stond) te winnen, want ik had namelijk met een combinatie de partij naar me toe kunnen trekken. Ik had de combinatie wel gezien, maar schatte deze niet op waarde. Achteraf is het altijd makkelijk praten met de computer als analysepartner. Zoals het ging kwam ik in een zeer nadelig eindspel, waarin ik me o.a. door tijdgebrek te makkelijk van het bord liet schuiven." Stand 3-3.
Maar gelukkig hadden we de voorzitter in onze gelederen aan bord 3. Hij kreeg een Hollandse verdediging te verhapstukken. Via een opmars van zijn e-pion kon deze bijna de andere oever bereiken. Na nog een stuk veroverd te hebben wikkelde de heer Jansen het eindspel af naar winst: 3-4 voor ons.
Ik heb het lang uit willen stellen maar ik ontkom er niet aan: mijn eigen partij. In de afbeelding (overgenomen uit het verslag van Bennekom - ik hoop dat ze er geen bezwaar tegen hebben, en als ze dat wel hebben is het in elk geval te laat) kunt u zien hoe iedereen zich om mij en mijn sympathieke opponent verzamelde. Een hoogst onprettige situatie. Nog onprettiger werd het. Een gelijk spel of overwinning lag in mijn hand: buitengewoon onwenselijk. Door onoplettendheid raakte ik al in een vroeg stadium van de Caro-Kann een pion kwijt, een euvel dat mij de laatste partijen achtervolgt. Daarna kwam ik door goed spel actief te staan, waardoor ik een stuk voorkwam tegen 2 pionnen, tot ik wederom mistastte. Door verwisseling van zetten in een afruilcombinatie waar ik net zo lang over had nagedacht raakte ik een stuk kwijt en kwam 2 pionnen achter. Hierdoor kwam ik in een hopeloos eindspel terecht. En wist ik promotie van een pion niet meer te voorkomen. Eindstand 4-4.
Na afloop hoorde ik dat ik in het eindspel nog het enige stuk van mijn tegenstander had kunnen pakken. Had ik niet gezien en kon het thuis ook niet meer vinden, door vermoedelijk een gebrekkige notatie mijnerzijds (een ander oud euvel), wel gaf de heer Fritz mij nog te kennen dat ik 3 maal dezelfde stelling op het bord had gekregen en daardoor een remise had kunnen bemachtigen.
De lezer begrijpt dat het schaakspel niet alleen geeft, doch ook neemt. Groot is de zelfhaat die gepaard gaat met hetgeen de teamleider (ik dus) overkwam. Verwensingen tegen al die het horen wil (niemand dus) en plannen om voortaan het halmaspel te gaan beoefenen of beter nog: aan de bingo avonden in het wijkcentrum te gaan deelnemen. Dat is wat men verdient!
Henny Goverde
|
|
|
| |
|
|
