Moest ik de omstanders rond de partij Groenewald-Van Leeuwen (0-1) van gisterenavond in de voor hen aangename waan laten dat zij een van hun helden op een krankzinnige blunder in het verre eindspel hadden betrapt of moest ik hen voor hun eigen bestwil met harde feiten ontnuchteren? Sinds het verlaten van ’t Hert gisterenavond heb ik met dit dilemma geworsteld. Om humanitaire redenen zou ik geneigd zijn te kiezen voor het ene als de waarheid mij niet had bevolen dat te doen voor het andere.
|
| |
(8/1R3pk1/1p2B3/1Pb1p1p1/2Pp2P1/5K2/3r4/8 b - -) = code voor Lucas
Tijdnood: groot voor beiden.
Omstanders: in groten getale toegestroomd.
Zwart staat gewonnen en na 1. ... e4+ (uitstekend, zo lijkt het) 2. Kxe4 Te2+ 3. Kd5 ontstaat de volgende stelling.
|
| |
(8/1R3pk1/1p2B3/1PbK2p1/2Pp2P1/8/4r3/8 b - - )
Maar nu zag ik opeens dat ik de loper niet kon nemen vanwege 3. ... Txe6? 4. Txf7!! Kxf7 (gedwongen, anders verliest Zwart zelfs omdat zijn toren verloren gaat) en pat!
|
Mijn publiek kennende, hoefde ik niet op te kijken om te weten dat mijn besluit om de loper niet te slaan aanleiding gaf tot uitwisseling van veel blikken van ongeloof over mijn hoofd heen, terwijl ik sommigen hoorde denken: dat speelt nota bene in het eerste!
Het moge nu duidelijk zijn, geachte omstanders, waarom ik die loper niet sloeg!
Desgevraagd moest Peter overigens na afloop bekennen dat dit pat-idee niet bij hem was opgekomen.
Hans van Leeuwen
|
|
