home nieuws agenda interne competitie jeugd interactief over smb contact
nieuwsoverzicht 2024
nieuwsoverzicht 2023
nieuwsoverzicht 2022
nieuwsoverzicht 2021
nieuwsoverzicht 2020
nieuwsoverzicht 2019
nieuwsoverzicht 2018
nieuwsoverzicht 2017
nieuwsoverzicht 2016
nieuwsoverzicht 2015
nieuwsoverzicht 2014
nieuwsoverzicht 2013
nieuwsoverzicht 2012
nieuwsoverzicht 2011
nieuwsoverzicht 2010
nieuwsoverzicht 2009
nieuwsoverzicht 2008
nieuwsoverzicht 2007
nieuwsoverzicht 2006
nieuwsoverzicht 2005
nieuwsoverzicht 2004
nieuwsoverzicht 2003
nieuwsoverzicht 2002
nieuwsoverzicht 2001
nieuwsoverzicht 2000

Eind goed niet alles goed

verslag Veenendaal 2 - SMB 3 3-5, gespeeld op 9 april in de eindronde in Bennekom, woensdag 18 april 2018
In deze laatste ronde stond er geen kampioenschap meer op het spel. Dit was na onze overwinning op Wageningen al in handen gevallen van de Bennekomse SV 2. Alleen een eervolle 2e plek stond nog op het spel. En je weet maar nooit hoe dat volgend seizoen in de OSBO nog van belang zou kunnen zijn gelet op de nieuwe KNSB-indeling met een nieuwe 4e en mogelijk 5e klasse erbij. Maar dan moest door ons gewonnen worden van Veenendaal 2 en wel met score groter dan 2 bordpunten t.o.v. Wageningen. Alles moest dus goed verlopen. En gelet op het Elo-verschil met Veenendaal zou het kunnen. Prof Elo dacht - volgens onze 1e bordspeler - dat er met 6,5-1,5 gewonnen zou worden. Dus mouwtjes opgestroopt en aan de slag.

© Huub Jansen © Huub Jansen © Huub Jansen
© Huub Jansen © Huub Jansen © Huub Jansen
© Huub Jansen © Huub Jansen

Al vroeg kwamen we op voorsprong door de voorzitter zelf: "Mijn partij was een korte doordat mijn tegenstander in een damepion-opening te voortvarend diens zwarte 'witte' loper in het spel bracht. Met een paar gerichte zetten, die behalve tempowinst ook tactische aardigheid in de stelling bracht, waar ik overigens normaal in een grote boog omheen pleeg te lopen, kreeg ik veel aanvalskansen. Soms heb je ze maar voor het uitkiezen en dit was zo'n avond. Ik prees in stilte achter het bord gezeten de witgetooide velden waarover mijn stukken naar voren huppelden. Mijn tegenstander gaf op nadat groot verlies van materiaal onontkoombaar was geworden. Naderhand ben ik mij te buiten gegaan aan de gezouten blanke pinda's, dat leek mij passend en ook wel enigszins verdiend."

De 1-0 was binnen! En al gauw volgde de 2-0. Ditmaal mocht ikzelf het zoet van de overwinnen weer eens smaken. Dat was wel nodig ook, want dit seizoen is voor mij een hopeloze verspilling van moeite en tijd geweest. In een opening die nogal rommelig door mij met wit was gespeeld kreeg ik na een aantal zetten toch wat overwicht al liet zwart zich nog behoorlijk gelden waardoor de rokade voor mij verloren ging. Uiteindelijk wist ik mijn stukken zodanig te positioneren dat er een K-aanval op touw gezet kon worden. Door schijnoffer wist ik de dame van mijn tegenstander te verschalken. Even later kon het punt bijgeschreven worden toen ook nog een mat onafwendbaar was. Dat was dus 2-0.

Aan de beurt was nu Rolf: "Ik speelde met zwart tegen Olle Carsouw, een bijzonder vriendelijke man. In de opening kwam ik eigenlijk meteen goed te staan, maar wist door mat spel mijn stelling niet op gang te brengen. Pas toen ik bijna een fatale zet had gedaan (er was nog net een verdediging), werd ik een beetje wakker. Door medewerking van mijn tegenstander wist ik zowaar een pion te winnen en even later de witte stelling binnen te dringen met een toren. De winst lag voor het oprapen, maar ik besloot te gaan verdedigen en zag, in slaap gevallen, hoe wit met een paar sterke zetten het initiatief greep. Zijn twee paarden huppelden mijn verzwakte stelling om een gedekte vrijpion te ondersteunen. Nadat ik ook nog twee pionnen weg had gegeven, keek ik versuft naar een glad verloren paardeindspel, toen in de verte 'remise' klonk. Toen ik liet zien hoe hij eenvoudig had kunnen winnen, reageerde hij met: 'Het is maar een spelletje.' Een allervriendelijkste tegenstander." Dit betekende een halfje erbij: 2,5-0,5.

Maar er was ook verdriet: Geurt redde het niet. "Na de partij en de analyse met mijn tegenstander dacht ik er helemaal niet aan te pas te zijn gekomen. Maar de computer vertelde een ander verhaal: mijn opening was goed, in het middenspel had ik stukwinst kunnen boeken (wel naar gekeken), maar in tijdnood ging het helemaal mis. Achteraf ben ik toch minder ontevreden dan ik aanvankelijk was, dus er is nog hoop." Stand 2,5-1,5.

Intussen speelde ook Henk zijn degelijke spel: "In mijn partij had ik zwart en kwam na enige tijd langzaam beter te staan als mijn tegenstander. Hij bood remise aan en ik sloeg dit aanbod af. Al snel kwam ik een kwaliteit voor, maar mijn koningsvleugel werd door mijn tegenstander belaagd en ik moest berusten in een eeuwig-schaak-combinatie. Remise." Stand 3-2.

Nee zo gemakkelijk als de heer Elo ons voorspeld had ging het niet. En toen ook Lucas nog een nederlaag te pakken had stonden we weer gelijk: 3-3. Dat ging als volgt: "Ik viel in aan het achtste bord en trof tegenover mij ook een invaller. Mijn tegenstander was jong en had een lage rating, maar dat zegt bij jonge spelers meestal niet veel. In een interessante stelling koos ik ervoor om af te wikkelen naar een eindspel, waarin ik dacht dat zijn c-pion zwak zou zijn. Het was wel een vrijpion, en dat bleek zwaarder te wegen. Mijn tegenstander speelde het eindspel uitstekend, waardoor ik uiteindelijk gedwongen werd op te geven."

Maar gelukkig waren de overgebleven borden niet van hun stuk te brengen: eerst maakte Thom de stand weer draaglijk voor ons: 4-3. Toen was het de beurt aan het paradepaardje op bord 1. "De bescheiden rating van mij tegenstander Jaap Hille van Beelen (1611) kwam al vroeg in de partij tot uiting. Na een openingsfout kon hij kiezen tussen een zeer passieve stelling of pionverlies. Hij offerde toen maar een stuk voor twee pionnen. Na afloop vroeg ik hem waarom hij dat deed. 'Om mijn stukken meer ruimte te geven,' luidde de verklaring. Tja dan past er slechts stilte... In vroege tijden gaven sterke spelers wel eens een voorgift, maar bij mijn weten is dat niet meer van deze tijd. Hoe dan ook kostte het vervolg mij weinig moeite er werden stukken geruild en ik won ook nog twee pionnen. Met een T+P en 3 pionnen tegen T en 3 pionnen ging mijn tegenstander nog lang door, maar mijn techniek was toereikend."

Daardoor werd de eindstand 5-3 voor ons. En werd het eens tijd om te kijken hoe Wageningen het deed. We konden alleen nog 2e worden als zij een matchpunt lieten liggen (of 2). Onze huisanalyticus stelde ons gerust: bij een stand van 3,5-3,5 stond hun 2e bord veel slechter en tenminste remise in een eindspel met een stuk minder. Dus de 2e plaats leek voor ons binnen. Vrolijk reden we terug naar Nijmegen. Toen we een dag later de uitslagen onder ogen kregen bleek dat Wageningen toch nog gewonnen had en wij daardoor genoegen moesten nemen met een 3e plaats met even veel matchpunten maar met 1,5 bordpunt minder. Jammer. Er had dit seizoen voor ons meer in gezeten. Maar dat geeft vertrouwen voor de toekomst en zo hoort dat bij de veteranen.

Henny Goverde


wachtwoord vergeten?