|
|
|
|
SMB 3 is weer op aarde
donderdag 17 januari 2019 |
 |
|
|
Dinsdag 15 januari speelden we de 4e ronde SOS competitie. Het was voor ons een thuiswedstrijd tegen Wageningen 3. Ik had al ingeschat dat het zeker geen makkie zou worden zoals in onze 3 voorafgaande wedstrijden. Het team van Wageningen had ook al zijn gespeelde wedstrijden gewonnen en qua rating hadden ze, vergeleken met ons team, een duidelijke plus. Desalniettemin vol vertrouwen gingen we de strijd aan.
Ons team trad aan in de opstelling:
1. Valentijn Phijffer
2. Bart Stroucken
3. Peter Groenewald
4. Marinus Mulders
5. Frans Drummen
6. Eline Koch
7. Erik Kastermans
8. Paul van Deemen (teamleider)
De avond kort samengevat. Het liep niet goed. Verre van. De schaakavond deed me denken aan een vertraagd domino spelletje waarbij de SMB stenen één voor één, achter elkaar omkiepten. Onze supporters in de zaal hoorde ik herhaaldelijk zuchten als er weer een nulletje moest worden genoteerd.
De eerste dominosteen die viel betrof de partij van Eline tegen Hand van Wijk. Een koningsaanval van de Wageninger kon niet gepareerd worden, om mat te voorkomen moest Eline een volle toren geven en dan heeft het geen zin meer om verder te spelen.
Erik redde het ook niet. Ik sprak hem aan het eind van de avond in de barruimte en op mijn vraag om iets over zijn partij te vertellen gaf hij het volgende commentaar: "Ik verloor een kwaliteit, speelde gewoon niet scherp en positioneel deed ik geen goede zetten." Hij was duidelijk niet tevreden over zijn gespeelde spel. Hij wuifde met zijn handen de partij weg inzake verder commentaar (dat zei genoeg) en stortte zich vol overgave op het zoveelste partijtje vrij snelschaken met Marinus (dat hij dan weer superieur won).
Paul zijn partij ging ook snel "uit". Het precieze ervan heb ik niet meegekregen, Paul zei alleen dat zijn tegenstander voor hem gewoon te sterk was.
Peter was de volgende die viel. Hij speelde tegen Gerbert Kets. Vanaf de 10e zet zette Kets flink druk met zijn f-, g- en h-pion nadat Peter kort had gerokeerd. Het kostte Peter een pion en een opgebroken koningsstelling. Met de nodige moeite wist hij daarna allerlei dreigende mataanvallen af te slaan. Uiteindelijk kwam men in een eindspel terecht met elk koning, (ongelijke) loper en pionnen. Met dit verschil dat zijn tegenstander twee pionnen meer had. Dat was beslissend, Peter kon promotie van de vijandelijke e-pion niet meer voorkomen.
Dan de partij van Marinus. Het ging redelijk gelijk op tot in het middenspel. Marinus verloor ergens een loper. Ik zag uit mijn ooghoeken (Marinus zat naast me) dat mijn schaakvriend zich fanatiek verdedigde, op tegenkansjes loerde en zijn uiterste best bleef doen. In een snelschaakpartijtje had hij, gezien zijn kwaliteit daarin, nog een kans gehad. Nu niet meer, het eindspel met een toren minder was niet meer te houden.
Met enige bescheiden voldoening wist ik de reeks nederlagen te stoppen. Ik speelde tegen Wouter Bus, iemand van mijn sterkte. Het werd een Caro-Kann opening. Ik had zwart. Van de week werd deze opening een paar keer door Jorden van Foreest op het Tata toernooi gespeeld. Ik had deze partijen nagespeeld en wat me ervan was bijgebleven (afwijken van de standaard theorie, accepteren van een dubbelpion voor de koning, lang rokeren) heb ik geprobeerd in de praktijk te brengen. Het ging prima.
Ik kwam gelijkwaardig uit de opening. De hele partij ging het verder gelijk op, er werd voorzichtig gemanoeuvreerd, geen blunders of grove fouten. Na de 30e zet poogde Wouter met zijn dame en toren een koningsaanval maar ik hield alle deuren dicht en mijn pionnenstructuur stond ook best goed. Hij kreeg wel iets van initiatief. Toen mijn tegenstander nog 3 minuten op de klok had (ik nog 25 minuten) bood ik remise aan. Dat werd geaccepteerd. Tevreden met het gespeelde spel.
Op het eerste bord leverde Valentijn strijd met Inge Oostvogels. Een taaie strijd. In het begin stond Valentijn mijn inziens beter (loperpaar, beter ontwikkeld), maar aan het eind van de avond was het spannend gelijkwaardig. Rond de klok van elf kwam het tot een afronding. Inge raakte in tijdnood, maar drong zeer gevaarlijk de stelling van Valentijn binnen met dame en torens. Ze wist ook met haar paard een randpion te veroveren. Door haar tijdsdruk ging het, gelukkig voor ons, mis. Ze plaatste diagonaal een toren en dame achter mekaar en Valentijn plaatste zijn loper goed als aanvaller. Hij won een stuk. In de wankele stelling en met de tijdnood van Inge gaf dat de doorslag. Hoera, het eerste volle punt was binnen.
Bart was de laatste die nog bezig was. Ook hier een taaie partij en wel tegen Leen Vegter. Deze had een geduchte koningsaanval met twee ver opgerukte verbonden aanvalspionnen met ondersteuning van toren, dame en loper. Er werden enkele stukken in het centrum geruild en de spanning leek uit de stelling, maar Bart was inmiddels in erge tijdnood geraakt. Bart koos voor de aanval, ik denk terecht. Afwachten op het beslissende initiatief van zijn tegenstander zou een nederlaag zeker maken. Hij kwam nog verrassend op stoom met torens-dame-loper dreigingen. In acute tijdnood offerde hij zelfs de loper tegen een pion. Dat was teveel van het goede, zijn aanval werd gepareerd en hij ging door de klok.
Eindstand SMB 3 - Wageningen 3: 1.5-6.5
Na onze drie eerdere SOS overwinningen (6 matchpunten, 21 bordpunten) verkeerden we hemelhoog in de wolken. We zijn nu weer terug op aarde. De nederlaag was terecht, Wageningen was beter. Wel enige leuke partijen gezien en er heerste dinsdag een goede schaaksfeer in 't Hert.
Frans Drummen
|
|
|
| |
|
|
