|
|
|
|
Kampioenskansen SMB 7 sterk gestegen!
vrijdag 17 april 2009 |
 |
|
|
Letterlijk schouder aan schouder begonnen we in Millingen het beslissende gevecht tegen mede-degradatiekandidaat Mook 2. In de tien jaar dat ik in de externe competitie meedraai heb ik nog nooit een degradatie meegemaakt. Kon ook niet, want in de vierde klas kun je niet degraderen. Maar dit seizoen waren we onverhoeds in de derde klas verzeild geraakt, waar het gemiddelde ratingpeil meer dan 200 punten hoger lag dan het onze. Eén keer lukte het de tegenstander een gelijkspel af te dwingen (Dodewaard). Herhaling van dit resultaat tegen Mook (tot nog toe nul matchpunten) zou behoud van de derde klas betekenen. Iedereen mocht van teamleider Ilona zijn voorkeur voor wit of zwart uitspreken, en zeggen aan welk bord hij wilde spelen. Mijn neutraliteit in dit opzicht leverde mij aan het vierde bord de teamleider van Mook als tegenstander op: Anton Meeuwsen. Geen van de andere teamleden had deze oud-SMBer ooit gekend. Zo snel gaat de tijd.
Tegen tienen gooide Hugo (deze keer bord 5) de knuppel in het hoenderhok. Hij stond er toen al beroerd voor, en liet zich verschalken met een paardvork op koning en toren. Hugo gaf terecht onmiddellijk op en incasseerde zo voor ons de eerste nul. Niemand werd er warm of koud van. Nullen incasseren was dit seizoen onze favoriete bezigheid. Zijn voorbeeld werd gevolgd door Frans (bord 1) en Dorus (bord 3), zodat de resterende drie voor de opgave stonden drie volle punten te scoren in de strijd tegen degradatie. Het zag er niet naar uit dat dit zou gebeuren. Anton en ik testten alle mogelijkheden uit van een eindspel met vijf pionnen en een loper (Anton) tegen vier pionnen en een toren (ik). Dat liep steeds meer uit op een heen en weer geschuif van stukken, zodat ik degene was die de degradatie een feit deed worden door een remisevoorstel te aanvaarden. Een blik links (Jaap, bord 2) en rechts (Ilona, bord 6) had me er allang van overtuigd dat die drie volle punten er nooit zouden komen. Dat was inderdaad zo: er kwamen nog twee halfjes bij.
Het leek wel of er een zware last van het team was afgevallen. Vrolijk terug naar de vertrouwde vierde klas. Van degradatiekandidaat plotseling gepromoveerd tot kampioenskandidaat! Blijf onze verrichtingen in het volgende seizoen met aandacht volgen.
Tot slot de individuele seizoenprestaties: Jaap, Dorus, Cas en Ilona ieder 1½ punt, Frans en Hugo ieder 1 punt. Omdat zij de minste partijen nodig had voor haar resultaat wordt Ilona uitgeroepen tot topscorer van het team. Maar Jaap en Dorus hebben nagenoeg telkens aan de twee hoogste borden gespeeld. Hun score weegt dus misschien wel even zwaar. Die van mij kwam tot stand in verreweg de meeste speelminuten. Is dat een plus- of een minpunt?
Dank aan Jaap en Dorus, en Hugo, voor het vervoer bij uitwedstrijden.
Cas
|
|
| |
|
|
