ASV is altijd een geduchte, maar daarom niet minder sportieve, tegenstander. In de breedte hebben de Arnhemmers een sterke vereniging en het zegt dan ook helemaal niets dat wij "slechts" het vijfde team troffen. Sterker nog: op rating waren zij licht favoriet. Door ziekte lukte het niet om een partij vooruit te spelen en daardoor traden beide ploegen aan met een invaller. Bij ons was die rol, evenals de eerste ronde, weggelegd voor Jeroen Clermonts, die je er natuurlijk goed bij kan hebben. Beide ploegen hadden de eerste wedstrijd gewonnen. ASV verpletterde de Toren met 6-2, terwijl wij een tegenvallende 4,5-3,5 overwinning behaalde tegen Velp.
Het werd al met al een zeer spannende wedstrijd waarin aanvankelijk de gasten in het voordeel leken te zijn. Peter van den Berg stond weliswaar een pion voor en ook Désiré, Peter en ik hadden een klein voordeeltje. De witborden Jacques (bord 4) en Henk (bord 8) stonden al snel wat minder en ook Jeroen moest verdedigen. Teamleider Hans had 3 pionnen geofferd, had daarvoor wel spel maar een positief resultaat leek mij hier niet realistisch.
Rond 22.45 uur was pas de eerste partij beslist. Bij Henk was remise onvermijdelijk geworden en Peter van den Berg verkwanselde een vermoedelijk gewonnen eindspel door een stuk weg te geven (0,5-1,5). Mijn tegenstander kon vervolgens niet aantonen voldoende compensatie te hebben voor twee pionnen en nadat een kleine combinatie ook nog twee stukken had opgeleverd was de gelijkmaker een feit (1,5-1,5).
In de laatste drie kwartier van de wedstrijd volgde de gebeurtenissen elkaar snel op. Jeroen had taai verdedigd en het initiatief volledig overgenomen. Jacques had zich na een beroerde opening ook weer helemaal teruggevochten in de partij, Peter Schut daarentegen was de draad een beetje kwijtgeraakt en keek nu tegen een verloren loper+toren eindspel aan met een pion minder. Hans was een kwaliteit kwijtgeraakt en streed voor een verloren zaak. Het voordeel van Désiré had intussen wat concretere vormen aangenomen in de vorm van twee pionnen.
Jeroen bracht ons, zoals inmiddels te verwachten was, weer op voorsprong (2,5-1,5), maar daar stond de nederlaag van Hans tegenover (2,5-2,5). Toen Desire zijn goede partij met een vol punt wist te bekronen en daarmee de stand op 3,5-2,5 bracht, diende de overwining zich al aan. Peter Schut was namelijk langs afgronden gegaan, maar had nu een gewonnen pionneneindspel en Jacques had een stelling die op zijn minst remise op zou moeten leveren. Het was dan ook slechts een smetje dat Peter remise aannam. Met hetzelfde resultaat bracht Jacques namelijk de machtpunten voor ons team binnen: 4,5-3,5!
(Pieter van Groenestijn)
Naschrift Hans: Even over mijn eigen partij. Ik weet dat het lastig is om over andermans partijen een mening te geven, zeker als je niet op de hoogte bent van de ins en outs van de gespeelde opening. Maar ik kan je verzekeren dat in de "poisend pawn" het stellingsvoordeel meer als genoeg opweegt tegen de geofferde pionnen. Ik was geen kwaliteit kwijt geraakt zoals jij het beschrijft, maar had die geofferd, daarna liet ik in tijdnood de kans op eeuwig schaak liggen. Voordat ik een kwal offerde had ik een mogelijkheid op groot voordeel laten liggen.
|
