|
|
|
|
SMB speelt thuis in Arnhem gelijk
zaterdag 16 januari 2010 |
 |
|
|
Durf kan men haar, teamleidster Ilona Sanders, niet ontzeggen. In de thuiswedstrijd (?) bij Sleutelzet in Arnhem was zij kennelijk door het stokje der waanzinnigheid geslagen, want waar Jaap Schuld altijd bord 1 in beslag nam had Ilona de boel eens flink opgeschud en door elkaar gegooid. Jaap moest naar en zeer waarschijnlijk in goed overleg besproken naar bord 5 terwijl zij zelf voor bord 1 had gekozen, met naast haar op bord 2 Dorus Peelen. Dit waren de belangrijkste wijzigingen en het wachten was op de tegenstanders die nog niet allemaal aanwezig waren.
Maar er zat mij iets niet lekker bij deze locatie voor de gehandicapten van Het Dorp die enige jaren geleden door een nieuwe directeur vanuit een zeer respectabel en gezellige caféruimte weggebonjourd werden naar een armzalige ruimte in een kerkgebouw en daaruit blijkt maar weer eens hoe men tegenwoordig solt met zieken en gehandicapten, maar dit terzijde. Wat men zag was een kale ruimte met enkele tafels en harde stoelen. Niks leuks aan de muur en niets te lezen voor schakers die hun partij al hadden beëindigd en hun tijd wilden doden. Forget it! Maar de omstandigheden mochten niet van invloed zijn op mijn partij tegen Theo Cloppenburg en dat gebeurde ook niet. Althans niet bij mij en van een beetje schaduw op het bord kan ik de romantiek wel inzien.
De wedstrijden hadden ondertussen al een aanvang genomen en rondkijkend zag ik Ilona moeilijk staan en Dorus Peelen met de schaakstukken worstelen. Cas Aubel op bord 3, altijd wel goed voor een degelijke en goede partij, remiseerde, evenals Jaap Schuld. Luuk Jensen op bord 6 wist de Dame van zijn tegenstander te overmeesteren en in de slotfase nog een extra Dame middels promotie toe te voegen. Hoewel niet van vlees en bloed zijnde, was hij toch in zijn nopjes en won in de slotfase met gemak zijn partij, maar Ilona en Dorus moesten het verdriet om een verloren gegane partij gezamenlijk delen.
En ikzelf, op bord 4, speelde eigenlijk een draak van een partij en een partij om nooit te vergeten. Niet helemaal goed uit de opening komend kwam ik met wit spelend flink in de moeilijkheden bij zet 12. Me nauwelijks herinnerend dat ik ooit tijd te kort kwam in een schaakmatch, gebruikte ik nu, een unicum, vijftien minuten voor de volgende zet. Met een dreigend mat op G2 voelde ik mij gedwongen een paard te offeren en hoopte dat deze niet het einde van de partij zou zijn, maar ik kneep hem wel. Na enkele zetten kon ik met f4 een vorkje te voorschijn toveren waarna ik een loper kon veroveren en de stand weer was recht getrokken.
Ik ging er eens voor zitten en was vast besloten er nog iets moois van te maken, maar oh, noodlot, wat doet u mij toch aan? Bij zet 27 ging ik wederom in de fout, sloeg een gedekte pion en verloor mijn loper. Goed om het bijltje bij neer te gooien maar zo zit ik niet in elkaar. Ik besloot het grootste stuk, de Dame te ruilen via een gedwongen ruil door middel van schaak om zodoende mijn tegenstander de kans te ontnemen alsnog een dreigend uitziende matcombinatie op het bord te leggen om mij daarna te verschalken.
Het zag er nu weer wat vrolijker uit voor mij want stonden daar op c3, c4 en c5 niet een paar toekomstige vrijpionnen in het avondlicht te stralen? Wis en waarachtig. Het daarna ingezette offensief was een kolfje naar mijn hand en mijn tegenstander keek machteloos toe hoe ik met een stuk minder de partij naar mij toetrok. Bij de 62e zet reikte hij mij de hand en gaf op nadat ik de onderste lijn bereikt had voor een mooie dame-promotie. Toen ik op de klok keek zag ik dat ik twintig minuten minder had dan Theo Cloppenburg en dat is in jaren niet meer voorgekomen. Wat nog belangrijker was was de eindstand: 3-3.
Maar ik had weer eens een heerlijke partij gespeeld met veel fouten aan weerszijden en van mijn zijde gedurfd spel hetgeen bij Cas de opmerking ontlokte: "Eindelijk zag ik de Hugo van vroeger weer" en feliciteerde mij met de overwinning. En een opponent van De Steutelzet betitelde mijn match als een knap stukje werk en dat was het ook. Al zeg ik het zelf!! En eerlijk gezegd heb ik lang gehunkerd naar zo'n partij.
Hugo Maas
|
|
| |
|
|
