|
|
|
|
Variant - SMB 4
zaterdag 23 januari 2010 |
 |
|
|
Eerste helft
Op vrijdagavond 15 januari 2010 werd de eerste helft van Variant - SMB 4 gespeeld. Omdat het niet lukte om een volledig team op de been te krijgen (o.a. omdat onze teamlijer zich een weekje vergist had in de datum), had hij met de teamleider van de Variant afgesproken om de wedstrijd in twee delen te spelen. De tweede helft zou een week later gespeeld worden.
We speelden op bord 1 (Valentijn Phijffer), bord 3 (Huub Jansen), bord 7 (Jos Claessens) en bord 8 (Oscar Mercan Cano). Vooraf stelde Valentijn dat "remise voor allemaal een mooi resultaat zou zijn". Hij kreeg bijna gelijk... Ik gaf zelf een partij weg door de winst te missen. Achteraf zie je in de kritieke stelling in 5 seconden de juiste zet, maar ik was op het moment zelf blind en gaf mijn tegenstander kans terug te komen en zelfs te winnen. Het was een typische "nu toeslaan en winnen, en anders is het een verloren eindspel" met 5 pionnen tegen 3 pionnen en een loper, met een koning die nog ver weg is.
De rest hield zich wel aan zijn afspraak. Valentijn, Huub en Oscar speelden degelijke partijen, en hoewel het vooral bij Valentijn en Oscar vrij lang doorging en op nauwkeurig spel aankwam, wisten beide heren tegen een sterkere tegenstander toch het halve punt veilig te stellen. Huub had een complexe stelling met veel stukken op het bord maar ook hij bleef koel tegen zijn sterkere tegenstander. Met 1,5 punt op zak gingen we huiswaarts. Niet slecht, maar er had 1 puntje meer in gezeten. Volgende keer beter.
(Jos Claessens)
Tweede helft
Op vrijdagavond 22 januari 2010 werd de tweede helft van de wedstrijd gespeeld. Bart de Kort zou op bord 4 spelen en ikzelf op bord 5. Henny Goverde (bord 2) en Joost Groen (bord 6) waren de invallers. Een tactische opstelling die al eerder faalde. De moeder van Valentijn zou rijden en Valentijn zou meegaan als non-playing captain. Echter omdat het met geen mogelijkheid lukte om 5 man en 1 vrouw in de auto te krijgen, moest Valentijn noodgedwongen achterblijven. Niet iedereen was hier rouwig om.
In de grote speelzaal van Variant was het niet alleen koud (vandaar de naam 't Koelhuis), maar ook erg leeg. Er stonden maar vier borden klaar en er was wat rumourige jeugd. De jeugd werd naar een achteraf zaaltje verbannen en de wedstrijd kon beginnen. Ik kreeg al snel voordeel, ondanks dat ik de opening totaal niet kende (de Owen verdediging). Nadat ik een pion had gewonnen, was het alleen nog maar een kwestie van uitschuiven. Echter werd ik ongeduldig en verloor een pion. Toen ik nog een tweede pion dreigde te verliezen, bood mijn tegenstander remise aan.
Ondertussen leek Joost goed te staan. Hij had zijn zwarte dame op g3 gepositioneerd en dreigde met zijn loper het paard op f3 te slaan. Hij had echter Pe2 totaal gemist en tot overmaat van ramp had zijn dame geen enkel vluchtveld. Hij probeerde het nog even, maar met een dame achterstand was het hopeloos. Henny was een kwaliteit en een pion achtergekomen en had daar geen enkele compensatie voor. Het was slechts een kwestie van tijd voordat hij zou verliezen. Bart kreeg tegelijkertijd met mij een remise-aanbod. De stelling was totaal dichtgeschoven en als hij het zou openbreken zou hij alleen maar slechter komen te staan.
Nadat Joost had opgegeven, zagen Bart en ik geen reden om door te spelen. De stand kwam daarmee op 4,5-2,5. Oscar, Huub en Valentijn kwamen nog kijken, net voordat Henny nog een stuk verloor en opgaf. Valentijn kon daardoor net op tijd aan zijn verplichtingen als wedstrijdleider voldoen.
(Eric de Ridder)
|
|
| |
|
|
