Een domino van remises culmineerde in winst

vrijdag 9 april 2010
SMB 6 versus Het Kasteel 4
Voor de slotronde van de OSBO-competitie togen we naar Mook waar alle teams gezamenlijk de strijd zouden aangaan. Wij moesten spelen tegen Het Kasteel 4 uit Wychen. Onze broeders van SMB 4 hadden, binnen hun competitieverband, hier ook hun slotronde. In de tot speelzaal omgetoverde gymruimte in het centrum van Mook waren meer dan 100 man vertegenwoordigd.

Organisatorisch een hele klus en ik moet zeggen dat alles prima geregeld was. Een beamer projecteerde namen van alle teams plus uitslagen op een muur, zodat je, lopende de partijen, alle ontwikkelingen goed kon volgen. Voor ons stond eigenlijk niet meer zo heel veel op het spel, behalve de eer om te winnen en voor de 2e plaats te gaan. Daarnaast had Peter Groenewald nog kans om met zijn formidabele totaalscore (5.5 punt uit 6 wedstrijden) topscorer van de OSBO-competitie te worden.

Hoe verliep de wedstrijd?
Zoals vaak dit seizoen ging teamcaptain Willem Dentz prima voorop in de strijd. De eerste klap is een daalder waard. Willem overspeelde zijn tegenstander volledig en was snel klaar. Ik heb de partij niet kunnen volgen maar uit zijn enthousiast mondeling verslag bleek dat het van een leien dakje ging. Hij had een sterk loperpaar, wist constant druk uit te oefenen, matdreigingen in het spel te vlechten en hij gaf de dolkstoot met stikmat. Stand: 1-0

Peter Groenewald vocht voor zijn topscoorders-medaille. Het zat er net niet in. De partij was van het begin af aan voordurend "remiseachtig" met geen aanknopingspunten voor aanvalskanten. Er was constant balans op het bord en na wat afruilen was een vlakke remise het voorspelbare eindresultaat. Peter haalde daarmee 6 punten uit 7 externe wedstrijden. Is dit niet in ieder geval een SMB-record? Is er een SMB prijs voor beste externe speler ter beschikking? Stand: 1.5-0.5

De partij van Evert Niessen verliep soortgelijk. Het was een d2-d4 opening en die zijn meestal erg positioneel georiënteerd. Zo ook hier. Er werd heel wat heen en weer geschoven met stukken zonder dat het nu direct iets opleverde. Niet spectaculair maar wel allemaal gedegen van beide kanten. Evert kreeg een sterk paard, blokkeerde daarmee het tegenspel van zijn tegenstander. Veel meer dan blokkeren zat er echter niet in en uiteindelijk werd tot remise besloten. Stand: 2-1

Mijn eigen partij was spannend. De dag van te voren had ik me thuis in de schaakopeningstheorie verdiept en met name in het Morra-gambiet. Dit gambiet in de Siciliaanse opening ben ik op het spoor gekomen door Henny Goverde die me daar een poos terug op attendeerde als een verrekt gevaarlijk wapen voor wit tegen de zwarte Siciliaan. En dat is het, een heel mooi gambiet dat voor wit geweldige aanvalskansen biedt. Menige zwartspeler sneuvelt. Ik ben er enthousiast voor geworden. Wat in de praktijk tot nu toe nooit gebeurde, overkwam me nu wel. Ik kon het gambiet spelen. Ook nieuw voor mij, ik herinnerde me de te spelen zetten nog. Tot ongeveer de 10e zet . Daarna stokte mijn herinnering en de aanvalsdruk. Ik hield wel steeds ietsje beter spel, maar toch niet noemenswaardig. Rond de dertigste zet stond ik de gambietpion nog steeds achter en maakte ik een inschatting dat mijn tegenstander, naarmate het spel zou vorderen, dit kleine materiaalvoordeel zou kunnen uitbuiten. Ik bood daarom remise aan en mijn tegenstander accepteerde het gelijk opgelucht. Een teken dat ik misschien toch had moeten doorspelen. Stand: 2.5-1.5

De partij van Jan Schillings zou ik willen omschrijven als een massieve blokpartij. Twee gesloten pionnenformaties van ieder 7 stuks met ieder twee torens. Jan dacht eerst dat hij wat beter stond maar kwam er bij de na-analyse op terug. Remise, alweer, zat er eigenlijk vanaf het eerste begin heel duidelijk in en er waren geen mogelijkheden om echt iets te proberen. Er werd volgens nog lang doorgespeeld, waarschijnlijk omwille van het teambelang bij Het Kasteel. Remise was echter onvermijdelijk. Stand: 3-2

In de partij van Henny Goverde ging het ook gelijk op. Er stonden om 23.00 uur, na 3 uur spelen, nog vele stukken op het bord. Henny raakte 1 pion achterop maar zijn taaie spel inmiddels een beetje kennende gokte ik op remise. Zijn tegenstander accepteerde dit uiteindelijk ook, waarschijnlijk omdat het inmiddels erg laat was en er niet 1,2,3 een sluitende aanvalsvariant zichtbaar was. Toch vind ik het eerlijk gezegd vreemd dat je, gezien de totaal teamstand, niet tot het uiterste gaat en probeert de pluspion om te zetten in winst. Gelukkig voor ons gebeurde dit niet. Voor SMB betekende het de eindoverwinning. Een reeks van opeenvolgende "domino-remises" en 1 overwinning gaf als eindstand 3.5 - 2.5.

Tot slot
Op de muur van de gymzaal werd de eindstand van de Osbo competitie geprojecteerd. Het was een mooi moment toen, met pijltjes en beeldveranderingen, SMB 6 van de 3e naar de 2e plaats werd getild en wij Millingen, waar we eerder van verloren, op de ranglijst passeerden. Nog net geen brok in de keel.

Terugkijkend op de Osbo competitie: het ging prima. De overallstrategie was dat de laagste twee borden de winstpunten pakten en de rest gelijk spel vasthield. Een simpele maar effectieve strategie. Cas Aubel gaat in de komende rubriek Schaakbeeld nr.6 in op het verschijnsel "remise". De effectiviteit van remises wordt daar nog niet echt geroemd. Bij SMB 6 gaat dat echter wel degelijk op. Dus Cas, genoeg stof voor een vervolg op je column over remises.

Onze SMB4 broeders verloren deze avond, jammer, maar het was leuk om hun verrichtingen met een schuin oog te volgen. Het was al met al een mooie avond en nogmaals een compliment voor de OSBO-organisatie en Mook.

Ik heb die avond de nodige foto's gemaakt maar thuis zag ik dat ik de geheugenchip helaas niet in mijn digitale camera had gedaan, balen, dus geen foto's. Tenzij we er een paar mogen lenen van Eric die ik ook de nodige sfeerfoto's zag schieten.

Frans