|
|
|
|
Nederlaag met lichtpunten in Elst
zaterdag 15 januari 2011 |
 |
|
|
SMB 5 speelde donderdag 14 januari j.l. tegen de Elster Toren 2 voor de OSBO-competitie. Jan Schillings was verhinderd en als invaller mochten we Henk Brouwer welkom heten. Henk is in januari lid van SMB geworden en dankzij zijn aanwezigheid konden we gelukkig als voltallig team aantreden. In Elst aangekomen betrokken we onze vaste speelborden, waarbij Henk meteen maar op bord twee (van Jan Schillings) gezet werd. Dapper hoor.
 |
|
 |
Hoe ging het? Willem was snel klaar. Na drie kwartier. Hij had zwart in een Franse partij. Ik geloof dat hij na 15 zetten al drie pionnen achterstond. Toen daarna zijn paard ook nog viel gaf Willem op. Stand 1-0. Ik heb hem, na zijn opgeven, zelden zo horen foeteren zowel op zichzelf als op het Frans als opening. Jeugdherinneringen kwamen bij hem boven, toen hij schaken leerde van zijn vader. De moeilijke eerste lessen van het schaakspel, hoe je de stukken moet spelen en wat de waarde is van de verschillende stukken. Het was volgens hem net alsof hij weer 12 jaar was. Maar ook het Frans kreeg er van langs. Een rare opening van niks, met rare zetten en vuile combinaties.
Ik raakte even uit mijn eigen concentratie door het stevig hoorbare ongenoegen van Willem maar het opgeven/intermezzo had ook wel iets. Herkenbaar de pijn als je zo verliest. Ik hoop dat Willem voor de schaaksport behouden blijft want in het speelzaaltje en in de zaal naast ons was de plaatselijke dartclub actief en ik hoorde hem duidelijk zeggen dat hij ging darten nu. Dus SMB-ers, een bemoedigend woord voor Willem op de a.s. clubavond is beslist op zijn plaats. We mogen geen leden kwijt raken.
De partij van Evert. Evert zat naast me en ik was beduusd toen ik zag dat hij en zijn tegenstander, na bijna 2 uur spelen, nog een vol bord hadden. Ze hadden ieder een paard geruild, verder stond alles nog op het bord. Knap hoe je dat zo voor mekaar krijgt. De ineengeschoven stelling oogde zeer onoverzichtelijk (zie foto) en ik kon me goed voorstellen dat Evert hier lang op zat te turen. Op een gegeven moment werd er dan toch flink afgeruild. In de slagenverwikkelingen en het geschuif kwam Evert uiteindelijk een pion tekort. In het toren-pionneneindspel dat volgde bleek dat fataal voor Evert. Stand 2-0.
Dan mijn partij. Ik verloor in een Engelse partij. Het ging lang gelijk op en ondanks het feit dat ik rond de 30e zet een pion verloor was het een boeiende en redelijk gelijkopgaande strijd. Hoe je verliest is belangrijk. Ik kon "vrede hebben" met het verlies. Ik speelde niet slecht en wist zelf de nodige dreigingen in het spel te vlechten. Een mindere of slechte zet van mijn tegenstander en dan waren de kansen voor mij. Tot op de laatste zet bleef het spannend. Toen mijn tegenstander de dames kon ruilen (gedwongen van mijn kant) was het gebeurd. Zijn extra pion kon promoveren. Stand 3-0.
 |
|
 |
In Peters partij ging het ook lang gelijk op. Ik dacht zelfs dat hij ging winnen. Helaas niet. Al had hij evenveel stukken als zijn tegenstander, het grote verschil was dat zijn koning te onbeschermd stond. Het gebrek aan dekking gaf aanleiding tot een spervuur van schaakjes door dame, toren en loper en daar kun je je op een gegeven moment niet meer tegen wapenen. De volgende zet is weer schaak, en dan van de andere kant of van opzij. In die combinaties van venijnige schaakjes liep het mat. Stand 4-0.
Het lichtpunt. Henk, onze invaller en nieuwkomer bij SMB. Hij deed het in een woord geweldig. Een man waar we nog veel plezier aan zullen beleven. Hij werd door teamcaptain Willem gelijk voor de leeuwen gegooid door hem op het 2e bord te plaatsen. Als ik eerlijk ben (achteraf) vond ik dat eigenlijk wel een hele zware klus voor Henk maar ik was blij dat ik zelf niet hoefde op te schuiven naar een hoger bord. Henk hield zich echter prima staande, had best kunnen winnen.
Ik heb het eindspel van die partij kunnen volgen en het was bloedspannend (of is het bloedstollend?). Beide partijen manoeuvreerden met de zware stukken, dame-torens, ieder aan een kant van het bord. Acute matdreigingen aan beide kanten, hele open velden en zeer lekker dynamisch spel. Een torenpenning werd Henk tenslotte fataal. Ik zag het gebeuren en het pionnetje dat zijn toren aanviel en sloeg mag wat mij betreft de volgende keer niet meer meedoen. Het was gewoon zuur, zo goed gespeeld de 1e keer extern en dan toch de boot ingaan. Maar wel respect afgedwongen. Zowel bij ons teamleden als bij zijn tegenstander.
Tegen de klok van 23.30 uur stonden we dus met 5 nul achter. De enige die de eer nog kon redden was Henny. Dat deed hij met verve. Het begin heb ik niet kunnen volgen, maar ik geloof dat Henny vanaf het begin een zeer gelijkwaardige partij heeft gespeeld. In het eindspel, een loper en 5 of 6 pionnen voor zowel wit als zwart, werd lang heen en weer geschoven. Geen van beide spelers kon er doorheen komen. Remise, die al veel eerder in de lucht hing, werd een feit. Eindstand: 5.5-05.
Een flinke nederlaag voor ons. Toch was er op het eind van de avond allerminst een bedrukte stemming. Willem was over zijn dip heen, maakte de nodige grappen; Henk was terecht tevreden over zijn eerste optreden; Evert, Peter en ikzelf konden gezien ons spel een en ander relativeren en Henny had toch maar mooi de eer gered. Ook sportieve tegenstanders die ons in de na-analyses (een beetje) roemden zorgden voor een goede sfeer en hartelijke uitzwaai..
Met andere woorden: Volgende keer nieuwe kansen en de teamspirit is en blijft hoog bij SMB 5
Frans
|
|
|
| |
|
|
