|
|
|
|
SMB 3 glorieert
verslag SMB 3 - Zutphen 1, vrijdag 18 februari 2011 |
 |
|
|
Op dinsdag 15 februari, de dag na Valentijnsdag, een voorteken, speelde SMB 3 tegen Zutphen 1. Voor ons was het erop of eronder: verlies zou bijna onvermijdelijk degradatie betekenen. De door droevige familieomstandigheden verhinderde Henk van den Berg werd vervangen door Frits Meulenbeld, een aanwinst voor ieder team. Zutphen is qua rating een ontzagwekkend team in de Eerste Klasse, onze getalletjes staken er in elk geval pover bij af. Aan de andere kant waren we al een paar maal dicht bij een overwinning of gelijkspel geweest in de voorafgaande ronden, (te) veel respect voor op papier sterke schakers hadden we niet meer.
Aan het derde bord was Fred van den Berg als eerste, zo halverwege de avond, klaar. In een klassieke opzet tegen d4 liet Fred zijn tegenstander gewoontegetrouw geen friemeltje van een aanknopingspunt, alles keurig verdedigd en gepareerd en in een harmonieuze stelling besloten de heren tot remise. Toen het laatste uur inging, was het koffiedik kijken. Jos leek minder te staan, in elk geval zeker in materieel opzicht, Valentijn kreeg met de zwarten een langzaam zich ontplooiende koningsaanval te verwerken in de Siciliaan zonder kans op snel tegenspel (vergeten a6 te spelen zei hij later), Peter produceerde optimistische geluiden over zijn stelling (ik sta goed, of ook wel: ik sta beter, moeilijk het verschil in nuance hiervan goed in te schatten), Barts hondje bleef vrij Stoïcijns onder de ratingpuntenvracht van de baas zijn tegenstander en Bart zelf vroeg of hij remise mocht aanbieden (dat mocht, maar dat werd beleefd doch beslist afgewezen), Jacques speelde een goede partij en bleef veelal achter het bord geconcentreerd de tegenstander bewaken (zodat ik hem ook niet kon weigeren remise aan te nemen of aan te bieden, hetgeen ik me vast voorgenomen had te doen), Frits' partij heb ik enigszins uit het oog verloren maar ik geloof niet dat het evenwicht ergens drastisch is verbroken en zelf kreeg ik een prettige stelling (zo eentje van het soort waarvan ik er al enkele om zeep heb geholpen dit seizoen) met druk op het centrum van de tegenstander.
Na 23.00 uur kwamen de partijen in stroomversnellingen. Jacques stond ineens naast mij om mijn partij te volgen, een teken dat zijn partij gunstig was verlopen en afgelopen. We stonden zomaar een punt voor. Frits besloot tot remise, nog steeds een vol punt voor. Ik kreeg een tweede remiseaanbod van mijn tegenstander te verwerken en zwichtte bangelijk in betere stelling (Jacques liet me nog een aardig variantje zien dat bij slecht tegenspel de winst had gebracht), nog steeds een punt voor. Peter, die mij later nog wist te berichten dat zijn schaakprogramma op een goed moment zelfs -6 aan zijn positie toekende, won een stuk en plotsklaps ook de partij (niets is zo prettig voor het schakershart als onverdiend het punt pakken, zei Donner), twee volle punten voor. Het zou toch niet?
Valentijn liep al een tijdje met een sombere trek op zijn gezicht rond en ja, het grote mysterie was later op de terugweg in de auto van zijn moeder hoe het hem was gelukt in zijn geliefde Siciliaan te verliezen. De romantici onder ons realiseerden zich bij de aanblik van de grote man dat het de dag ervoor al Valentijnsdag was geweest.
Nog maar een puntje voorsprong met nog twee partijen gaande. Bart had al een paar maal tot grote irritatie van zijn tegenstander remise aangeboden in een stelling waar de muziek voor de oppervlakkige beschouwer helemaal uit was: beide partijen twee stukken en twee tegenover elkaar staande pionnen. Bart deed voor de hand liggende en sterke verdedigingszetten, liep tijd in op zijn opponent en deze koos eieren voor zijn geld nadat nog weer een stuk was geruild. Het was 4-3 en wat er ook mocht komen, we hadden ons eerste matchpunt binnen.
Jos had op bord 8 al de hele avond tegen een materiële achterstand aangekeken, maar een spoortje activiteit, waaronder een fier paard op e5, kon doorgaan voor compensatie. Zijn tegenstander kreeg echter uit het niets een snijdende koningsaanval en het leek alsof Jos met bord, stukken en teamgenoten en al in de afgrond zou gaan verdwijnen. Tot het moment dat de ongelukkige Zutphenaar de enige koningszet afdwong die subiet winst bracht, een dubbele penning veranderde in een materieel superieure stelling en Jos zich grijnslachend van verbazing liet bewieroken door zijn uitzinnige teamgenoten. Nou ja, uitzinning... SMB 3 is een team van heertjes en we hebben het meubilair onaangeroerd gelaten.
Het was 5-3 geworden en we zijn nu in het rijke bezit van twee matchpunten en gaan bij koploper Voorst het onmogelijk geachte proberen te bewerkstelligen, namelijk het voorkomen van degradatie.
|
|
|
| |
|
|
