Dinsdag 22 januari speelden we onze match tegen Millingen. Die was de week ervoor eigenlijk gepland, maar op het laatste moment afgelast vanwege het slechte winterweer. Toen, vorige week, was ons team voor het eerst dit seizoen in de sterkst mogelijke opstelling qua rating verschenen. De borden 1 en 2 konden voor het eerst bezet worden door onze rating- troeven Geurt Gijssen en Pieter van Groenestijn en de rest van het team (Jan Schillings, Henny Goverde, ondergetekende en Peter Groenewald) was in vorm en uiterst gemotiveerd voor de wedstrijd.
Toen bleek dat de wedstrijd afgelast werd was iedereen dan ook erg teleurgesteld. Het was maar zeer de vraag of de week erop iedereen weer zou kunnen. Gelukkig bleek dat het geval. Mede dankzij Willem Dentz, onze non-playing captain, die iedereen telefonisch vriendelijk doch zeer dringend op het belang van deze komende strijd tegen Millingen wees. We moesten winnen. Een gelijkspel was onvoldoende gezien onze staartpositie (allerlaatste met nul punten) op de ranglijst. Het sterkste team van SMB4 moest hoe dan ook spelen. Vakanties werden verschoven, gepland bioscoopbezoek ging niet door en een verjaardagsfeestje werd verzet. Dat resulteerde erin dat we dinsdag 22 januari compleet waren in de gewenste opstelling.
Een korte nabeschouwing van de avond. Willem heette de bezoekers van Millingen welkom en in een volle zaal (SMB 3 speelde onder andere ook zijn inhaalwedstrijd tegen de Sleutelzet, en het SMB/ODBO-bekerteam speelde tegen de gasten van Wageningen) brandde de strijd op tientallen borden los. Mooi om te zien en de conciërges van 't Hert zeiden tegen me dat ze konden merken (gespannen gezichten) dat er iets op het spel stond.
De partij van Peter Groenewald
Peter zat naast me en ik heb deze partij goed kunnen volgen. Het slotakkoord van de partij deed pijn. Peter zelf aan het woord: ”Na een wat aarzelend begin in de opening wist ik via stukkenruil en de verovering van een pion voordeel te verkrijgen. Met een pluspion ging ik het eindspel in, wat in principe gewonnen moet zijn. Ik liet me echter van de wijs brengen door het tempozetje a6 dat mijn tegenstander nog over had en dat ik kennelijk over het hoofd had gezien. Daardoor verkeerde ik in de veronderstelling dat ik mijn vrije pluspion op de d-lijn zou moeten opgeven en bood remise aan. Volstrekt overbodig, want met Ke4 had ik de d-pion eenvoudig kunnen dekken. Winst via promotie van de d-pion was dan onvermijdelijk geweest. Jammer.”
In de barruimte had ik een uur van te voren, bij het ophalen van de koffie, Peter al gecomplimenteerd dat hij er prima voor stond met die pluspion. Helaas, helaas. Schaakblindheid deed dus zijn verwoestende werk. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel even moest slikken toen de partij van Peter remise werd. Ik had dat punt zonder meer al geteld. Bovendien wisten we dat Millingen erg sterk op de eerste borden was/is en met name bij de lagere borden 5 en 6 van SMB lagen onze beste winstkansen.
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Zijn remise prikkelde wel tot uiterste vechtlust. Toen mijn tegenstander vlak daarna remise aanbod, bij een ongeveer gelijke strand, wees ik dat getergd en nadrukkelijk af. Later meer over die partij.
De partij van Geurt Gijssen
Geurt speelde een Konings-Indische partij met zwart. Hij vertelde dat hij tot de 12e zet steeds goede zetten deed en dat daarna de partij nog redelijk gelijk op ging. Tegen een speler met een rating van dik 2000 is dat uitstekend. Geurt begon echter te peinzen en te piekeren over de stelling en de zetten. Hij vond dat Duitsers dat mooi kunnen uitdrukken met het woord“ grűbeln”. Blijven piekeren over van alles en nog wat, ook als er eigenlijk geen reden voor is. Daardoor kwam Geurt allengs steeds meer in tijdnood en het maken van keuzes ging steeds moeilijker en moeizamer. Concentratiescherpte werd minder naar mate de avond vorderde en dat alles tezamen zorgde voor een nul.
De partij van Henny Goverde
Deze ging gelijk op, in het begin in iets mindere stelling. Ik zag, naarmate de avond vorderde, dat Henny wat actiever kwam te staan. Opeens stond Henny een stuk voor. Als ik me goed herinner was zijn actieve dame hier debet aan. Vlak daarna kon Henny nog een combinatie plaatsen waarbij hij een vervolgstuk won en zijn tegenstander gaf enige zetten daarna op. Goed gespeeld en een zucht van verlichting bij de SMB-ers. We waren weer terug in de wedstrijd.
De partij van Pieter van Groenestijn
Pieter kwam met wit in een van zijn lijfopeningen terecht en dan heb je natuurlijk al snel een goede stelling. Pieter vertelde dat hij wel ergens een vingerfout had gemaakt, maar dat zijn tegenstander dat niet zag. Vervolgens schoof Pieter zijn tegenstander geruisloos van het bord. Een relatief makkelijke winstpartij dus.
De partij van Jan Schillings
Hier heb ik helaas niets van gezien en Jan was al weg toen mijn partij was afgelopen en ik hem wilde vragen naar het verloop ervan. Van andere SMB-ers hoorde ik dat Jan verloren had en eigenlijk al een groot deel van de avond moeilijk had gestaan.
Mijn partij
Ik had zwart in een Siciliaanse partij. Bij de 6e zet verzuimde mijn tegenstander een openingsfout, die ik pas bij de na-analyse zag, af te straffen. Ik deed net wat actievere zetten dan mijn tegenstander en dat resulteerde erin dat ik, na een afgewezen remiseaanbod, een randpion won. Zeven zetten daarna nog een centrumpion. Virtueel stond ik gewonnen. Toen begon een heel vervelend gedoe met de schaakklok. Hij haperde, deed het niet meer, toen weer wel, toen weer niet. Eric als wedstrijdleider werd erbij geroepen en de klok werd opnieuw gesteld. Toen bleek het mechanisme van 10 seconden per zet erbij, bij het opnieuw handmatig instellen, niet geactiveerd. Dat viel ons spelers pas op na 13 vervolgzetten. Eric er weer bij geroepen en hij berekende het tijdverlies wat geleden was en herijkte de klok op de tijden die er hadden moeten staan. Met enig gemor bij mijn tegenstander hervatten we de strijd.
Ik won nog een pion maar was door het klokgedoe wel de nodige concentratie kwijt. Mijn tegenstander ging voor een kamikazeaanval, zette alles op alles met een aanval van dame en paard. Ik moest zeker nog nauwkeurig spelen en bij de na-analyse, thuis achter de computer, zijn er best nog zetten geweest die me in de problemen hadden kunnen brengen. Maar ik hield het hoofd koel en wikkelde af naar een vet gewonnen pionneneindspel. Uitspelen was niet meer nodig toen ik via een schaakje zijn toren won.
SMB4 versus Millingen, eindstand: 3.5 - 2.5. Heel bij met onze winst. We doen nog mee in onze afdeling 3c van de OSBO-competitie.
Frans Drummen
|
|
