Donderdag 13 november ging SMB 4 op bezoek bij Millingen waar we tegen de plaatselijke schaakvereniging in het krijt moesten treden voor de 2e wedstrijd van de OSBO competitie. We traden aan in dezelfde teamsamenstelling als de vorige keer. Pieter van Groenestijn op bord 1, Henny Goverde op 2, Jan Schillings op 3, Jan Kasteel (vervanger van Geurt Gijssen) op 4, ikzelf op bord 5 en Peter Groenewald op 6. Willem Dentz als non-playing captain en trouwe supporter. In Millingen werden we gastvrij ontvangen en iedereen had er volgens mij zin in om er een spannende avond van te maken. Dat is het ook wel (aan de meeste borden) geworden.
Peter Groenewald die speelde tegen Rene Severijen was het eerste klaar. In een Siciliaanse opening kwam Peter aanvankelijk slechter te staan maar door secuur te spelen en van tijd tot tijd de vijandelijke dame, die ver opgedrongen stond, te attaqueren wist hij het initiatief toch naar zich toe te trekken. Hij won twee pionnen en wist met een aanvalscombinatie, waarbij zowel dame, toren, loper en paard betrokken waren, de koningsstelling van zijn tegenstander op te blazen. Een en ander resulteerde in mat met Dh3 op de 32e zet. Altijd mooi om te zien, zo’n effectieve aanval. 0-1 voor SMB.
Pieter aan bord 1 had het relatief gemakkelijk. Hij gaf het volgende commentaar op zijn partij: "Evenals twee jaar geleden, toen we met 3,5-2,5 van Millingen wisten te winnen, trof ik met wit Bernd Schumacher. Ook nu weigerde hij op een pionoffer in te gaan. Al op de vierde zet volgde een ernstige fout waardoor twee tempi verloren gingen. In hoge zin was dat al beslissend, want zwart kwam de achterstand in ontwikkeling niet meer te boven. Met 10.e5! werden de zwaktes op f6 en d6 vastgelegd, waarna spoedig Pe4 volgde met als gevolg dat pion c5 buitgemaakt werd. Vervolgens wist ik met La3 het paard op e7 te pennen en dat was een kleine combinatie voldoende voor stukwinst. Hierna volgde nog een stuk en na 19 zetten gaf zwart op. Een zet later dan twee jaar geleden, maar dat zal een schrale troost zijn geweest." 0-2 voor SMB.
Dan mijn partij. Ik speelde met wit tegen Ben IJsvelt. Aangezien ik mijn openingsrepertoire graag breed hou, wissel ik met wit spelend nogal eens met de openingszetten. Nu werd het het Damegambiet. Het ging goed. In het vroege middenspel wist ik vrij simpel een pion te winnen en door een latente dreiging op de f-pion van mijn tegenstander koos deze ervoor om de kwaliteit te geven (toren tegen loper) om die druk te neutraliseren. Volgens mij niet nodig, maar ik was er blij mee. Ik stond nu safe in de partij en kon via afruilcombinaties mijn materieel voordeel steeds meer gewicht geven. Ik won nog een pion en dacht dat de race nu wel gelopen zou zijn. Ben IJsvelt verdedigde zich echter taai. Pas toen ik mijn koning als aanvalsstuk mee naar voren kon laten komen werd het pleit op den duur beslecht. Tegen de klok van 23.00 uur kon ik het punt bijschrijven. 0-3 voor SMB.
We dromden nu als toeschouwers rond de overblijvende partijen van Jan Schillings, Jan Kasteel en Henny Goverde. Onze inschatting (van Pieter, Wim, Peter en ondergetekende) was dat Henny waarschijnlijk ging verliezen en de beide Jannen een remisestelling hadden. Het liep iets anders. Jan Schilings wist de dames te ruilen en dat was aan het eind van deze partij beslist in zijn voordeel. Zijn pionnenstructuur stond als het spreekwoordelijke huis en was moeilijk aan te vallen. Stevig en robuust. Bovendien had Jan een latente vrijpion aan de rand van het bord. Zijn tegenstander Ton Huybregts kon met zijn overblijvende pionnen geen soortgelijke dreiging uitoefenen. Al met al, op het bord stonden nu ongelijkwaardige posities met voordeel voor Jan. Vet gewonnen was het nog niet, maar Jan deed toen enkele subtiele opstoot zetjes met de randpion (mooi om te zien), creëerde extra druk en Ton kon de stelling niet meer dichthouden en moest capituleren. Mooi punt erbij. 0-4 voor SMB.
Jan Kasteel stond tegen 23.15 uur nog steeds "remise-achtig". Plots wist hij met zijn loper gebruik te maken van een penning (toren/koning) en won de kwaliteit. Dat was cruciaal. Zijn tegenstander Gerben Bekker werd allengs daardoor in het defensief gedrongen. Jan verhoogde de druk en wist de partij naar zich toe te trekken. Prima invaller die Jan. 0-5 voor SMB.
Alleen Henny zat nu nog aan tafel te zwoegen. Hij speelde met zwart en had gekozen om het Boedapester gambiet te spelen. Spannend. Zijn tegenstander bleek er zijn weg in te kunnen vinden. Sterker nog, deze creëerde een eigen weg, produceerde zetten die afweken van de theorie waardoor Henny achter het bord nieuwe tegenzet-varianten moest bedenken. Dat lukte niet echt. Henny moest een pion geven. Deze kleine materiele achterstand bleef drukken op het tegenspel van Henny. Wim Dentz bleef als toeschouwer redelijk optimistisch en becommentarieerde de stelling als "houdbaar" met aanvalskansen aan beide kanten. Henny kreeg echter niet de kans en de tijd om onder de druk uit te komen en een potentiele aanval met zijn torens en dame in gang te zetten. Allengs werd hij ingesnoerd met zijn koning en kon alleen maar hopen op een foute zet van zijn tegenstander. Die kwam niet en tegen 23.30 uur gaf Henny op. Wel tot het bittere einde goed en manmoedig doorgestreden en zo hoort het ook. 1-5 voor SMB tevens eindstand.
Natuurlijk zijn we zeer tevreden over de uitslag. Voor de 2e keer op rij een forse overwinning. In de auto terug naar Nijmegen gaf chauffeur Wim Dentz uit de losse pols nog goede typeringen en beschouwende analyses van de partijen die hij gezien had van zijn teamgenoten. Hij was vol lof. Plots zaten we in Kleef. Partijanalyses en verkeersborden gaan blijkbaar niet goed samen. Niet getreurd. Nachtelijk Kleef en Kranenburg lagen er mooi en verstild bij. Zo kom je nog eens ergens via de OSB0-competitie. Via wat zijweggetjes en de autosnelweg wisten we de weg naar Nijmegen weer te vinden. Vol vertrouwen kijken we uit naar de derde ronde OSBO.
Frans Drummen
|
|
