SMB 4 doet haar plicht

woensdag 10 december 2014
SMB 4 was de externe competitie met twee overwinningen goed begonnen. De vraag was of we de "winning mood" ook konden vasthouden tegen de derde tegenstander, te weten schaakvereniging Het Kasteel uit Wijchen. Winnen was eigenlijk verplicht om titelkandidaat te blijven. Het Kasteel had ook 2 overwinningen geboekt en nagenoeg met hetzelfde aantal bordpunten als wij. Gezien deze resultaten, een tegenstander om niet te onderschatten. Ook al hadden we dan als team een sterkere gezamenlijke rating dan het Kasteelteam, ik was er niet helemaal gerust op. Dinsdag 9 december was het zover. In een thuiswedstrijd trad het volgende SMB 4 team aan: Bord 1 Pieter van Groenestijn, bord 2 Geurt Gijssen (weer van de partij nu), bord 3 Henny Goverde, bord 4 Jan Schillings, bord 5 ondertekende, bord 6 Peter Groenewald. Wim Dentz als non-playing captain.

De partijen gingen van start. Meestal heb ik tijd om regelmatig langs de borden te lopen en het verloop van een en ander te volgen. Dit ten behoeve voor het maken van het verslag en wat foto's van de speelavond. Deze keer kwam ik er nauwelijks aan toe (derhalve korte duiding van de gespeelde partijen en ontwikkelingen ervan of globale samenvatting en een foto van de 2 slotpartijen) en dat maakt al duidelijk dat ikzelf een intensieve partij had. Maar daarover later.

Na ruim 1,5 uur spelen viel het eerste punt en wel in ons voordeel. Pieter won relatief makkelijk aan het eerste bord. Zijn tegenstander M. Oppers speelde gelukkig dezelfde opening als degene die Pieter had verwacht en kende. Pieter kreeg daardoor al snel met zwart openingsvoordeel. Op de 10e zet dacht wit een pion te winnen maar hij verloor echter juist een stuk. Hierna was de technische klus geen enkele probleem meer en mocht Pieter als eerste de felicitaties in ontvangst nemen.

Vlak daarna kwam het 2e punt binnen en deze keer door Geurt Gijssen. Hij vertelde me na de partij dat hij in een Damegambiet opening al vroeg in de partij ruimtevoordeel kreeg. Zijn tegenstander kende duidelijk de openingstheorie niet goed. Geurt had meteen het initiatief en voelde zich zeker van zijn zaak. Nadat Geurt een loperoffer op de h-pion had losgelaten was het schaakpleit snel beslist. Zijn tegenstander kon de positie niet meer houden en gaf op.

Ging het bij iedereen zo makkelijk als bij Pieter en Geurt? Zeker niet. Integendeel zelfs. Op alle andere borden werd hard gestreden, regelmatig binnensmonds gevloekt, gezucht en gesteund. Het liep niet lekker, eigenlijk slecht, bij de borden 3, 4 en 5. Peter op bord 6 stond nog redelijk gelijk, met een klein plusje, een pion voor. Wim Dentz sprak ik in even in de wandelgangen en hij geloofde niet dat we als team een overwinning konden binnenslepen. Hij dacht dat er maximaal een 3-3 uitslag aan het eind van de avond zou uitrollen.

Na nog een half uur spelen merkte ik dat Peter Groenewald zijn pionnetje voor had moeten teruggeven. Zijn tegenstander verdedigde zich taai en ik schatte in, met een snelle blik op de stelling, dat het remise zou gaan worden. Bij mijn andere buurman aan tafel, Jan Schillings, zag ik tot mijn schrik dat Jan zijn dame kwijt was geraakt en compleet verloren stond. Om het leed compleet te maken, Henny stond 2 pionnen achter en ikzelf had een erg lastige stelling die mijn inziens maximaal remise was. Als deze ingeschatte lijn zich zou voortzetten zouden we zeker niet als team gaan winnen. Zoals gewoonlijk loopt het bij schaken dan net weer anders (gelukkig) dan je verwacht.

Plots kantelde de partij van Peter. En wel zeer ten gunste voor ons. Peter slaagde erin om met zijn dame door te dringen op de 8e rij. De zwarte koning werd uit zijn stelling verdreven en zwart verloor bij de verplichte wandeling van de koning daarbij ook nog een stuk en nog een pion. Een aftrekschaak waarbij Peter de zwarte dame wist te winnen besliste de partij. Knap en prachtig aanvalsspel. Een verdiend punt voor ons. Op de andere 3 borden kantelde helaas niets. Ik zag Henny uit mijn ooghoeken zwoegen en ploeteren. Jan Schillings kwam in een eindspel terecht met bijna een volle dame achterstand. Dat hij niet opgaf was meer dan dapper.

Mijn partij (ik had zwart) tegen Ben van Cuyck kwam in een kritieke fase terecht. In een Siciliaanse partij waren we ongeveer vanaf zet 15 bezig met aanvallen en verdedigen. Ben viel aan, met name mijn f-pion en koningsstelling, ik verdedigde. Aanval en verdediging (ieder met veel stukken, dame, verdubbelde torens, paard en loper) hield elkaar aardig in balans. Tijdens het zomerschaak in Wijchen heb ik regelmatig snelschaak- en rapid partijen tegen Ben gespeeld. Die won ik meestal. Ik moet zeggen dat hij mij in een lange partij nu met zijn gedegen en goede taktische spel verraste. Dat lag hem duidelijk beter dan het snelschaken. Toch hield ik stand en materieel gezien was ook alles in evenwicht. Hij kwam er niet doorheen, al bleef hij wel steeds druk houden en kon ik niet toekomen aan eigen initiatief. Rond de 40e zet bood ik remise aan waar hij niet op inging. Bij de 45e zet verwachtte ik een afruil van stukken en zag ook tijdnood bij mijn tegenstander opkomen (nog iets van 4 minuten op de klok). Ik rekende de remise al. Maar helaas overzag ik gewoon een simpele verdubbeling (dame en toren) van de h-aanvalslijn die ik had kunnen voorkomen. Toen was het pleit beslist. Om direct mat te voorkomen moest ik met mijn koning vluchten, dwars door een pionnenmijnenveld en helemaal naar de andere kant van het bord. Daar stond een ander gemeen matnet te wachten. Ik gaf op.

Vlak daarna gaf ook Jan op. Ik heb hem niet meer gesproken aan het eind van de avond maar van zijn tegenstander Toine van Bergen hoorde ik dat hij zijn dame was kwijtgeraakt door een dubbelaanval op koning en dame. Iedereen dromde nu rond het laatste speelbord. Henny stond nog steeds 2 pionnen achter en eigenlijk verloren. Maar schaken is meer dan alleen een puntenpositie en materiaalverhouding op het bord. Zeker de factor tijd blijft, zeker aan het eind, minstens zo belangrijk. Zijn tegenstander kwam in redelijk acute tijdnood, bleef lang nadenken, ook als dat feitelijk niet slim is. Bij tijdnood en "met increment spelen (10 seconden erbij per zet)" is gewoon veel en snel zetten doen het devies. Dat deed hij dus niet. Om een lang verhaal kort te maken, Henny won simpel een pion terug en hield vrij makkelijk de dreiging van een gevaarlijke vrijpion tegen. Zijn tegenstander had geen duidelijk plan meer en gaf met nog 18 seconden op de klok op.

Henny was na afloop terecht erg blij. Hij had weer eens een gedurfde opening gespeeld, was in een variantenmoeras terecht gekomen en had nooit gedacht dat hij nog zou kunnen winnen. Zijn overwinning mag hij echter koesteren, door zijn mentale weerbaarheid was hij voor mij "man of the match" en konden we met een 4-2 eindoverwinning toch nog zeer tevreden naar huis. SMB 4 staat na de 3e competitieronde OSBO nu op 6 matchpunten. Plicht is gedaan.