Op 7 februari speelde SMB 1 uit tegen Rokade. Ik mocht mee als invaller. Op papier zou het een interessante strijd kunnen worden. Zelf bewaarde ik slechte herinneringen aan deze tegenstander. Ze hadden vorig seizoen SMB 2 van de mat geveegd. Zie daarvoor het verslag van Hans. Destijds mocht ik op bord 8 invallen tegen Rob Stevens, en ik verloor mijn partij na geblunder in tijdnood. Het leek er op dat ik hem weer tegen zou komen, nu op bord 6. Het zou echter anders lopen.
Rokade is vorig seizoen gepromoveerd en heeft het nu zwaar in de promotieklasse. Wellicht dat ze daarom kozen voor een tactische opstelling. Twee sterkere spelers werden ingezet op bord 6 en 7. Daar ging mijn voorbereiding! Ik voelde aan het begin van de partij al druk. Zodra we bezig waren herinnerde ik het me weer: mijn tegenstander had tegen Eric ook gekozen voor snel een groot centrum claimen met c4 en e4. Ik had echter niet goed opgelet en ik liep alweer achter de feiten aan. Uit het verslag van Rokade: "Erwin Swerink aan bord 6 had een jonge speler tegenover zich die op papier veel zwakker was en wat op het bord er ook zo uit zag." Dat was ook zo:
 | | stelling na: 14. Lb2 |
| |
|
Toch nam ik waar ik kon de tijd om wat rond te kijken op de andere borden. Wat ik daar zag stak me weer een hart onder de riem. Op geen enkel bord stond SMB slechter. Op bord 7 waren Jacques en zijn tegenstander bezig veel stukken af te ruilen, en het leek op remise af te gaan. Verder hadden Bram, Paul en Peter een mooi initiatief. Bram en Peter met een veelbelovende aanval, en Paul met veel ruimte, eigenlijk over het hele bord. Ik kreeg weer moed en speelde 14... h5!?
Ruben op bord 8 zei achteraf dat hij een slechte dag had gehad, maar sloot zijn partij al vrij snel af met remise. Teamleider Jelle zag dat het goed ging voor het team, en nam zijn hoog gerate tegenstander eens de temperatuur op: "Remise?" Tot zijn verbazing werd het aangenomen, de partij was amper begonnen. Vlak hierna won Bram met een heerlijke aanval, en verzilverde ook Paul zijn opgebouwde voordeel. Op bord 7 dacht Jacques' tegenstander in het toreneindspel wat blunders te kunnen afstraffen maar daar vergiste hij zich in. Er werd remise overeengekomen. Tussenstand: 3,5-1,5.
Ondertussen was het voor mij op bord 6 niet makkelijker geworden. Mijn h5 had de situatie voor mijn koning er niet veiliger op gemaakt, en ik moest kiezen tussen kort rokeren, lang rokeren en gewoon mijn koning op f8 parkeren. Geen gemakkelijke keuze, en achteraf was mijn keus voor lang rokeren ook niet de beste, gezien de half open c-lijn. Gelukkig is schaken ook een psychologisch spel waarbij bluf een grote rol speelt. Ik maakte de situatie ingewikkelder voor mijn tegenstander en hij koos niet de beste voortzetting.
 | | stelling na 18.Le5 Dc6 |
| |
|
Mijn tegenstander koos hier voor 19.b5, in mijn ogen niet eens zo slecht. Een groot Russisch schaker legde me echter uit dat het wel degelijk een blunder is, aangezien de c-lijn nu nog wel even gesloten blijft. Het is daarom ook niet verwonderlijk dat onze elektronische vrienden voorstellen de spanning nog even te handhaven met 19.Pf1. Tijdens de partij zat ik echter stiekem te hopen op 19.bxc5?? Waarom? Oplossing onderaan het verslag.
Er kwam iets meer rust in de stelling, maar ik was nog niet helemaal veilig. Daarnaast kwam ik ook nog in tijdnood. Gelukkig had mijn tegenstander haast om de a-lijn open te breken, wat mij de tijd gaf om mijn pionnen op de koningsvleugel naar voren te gooien en wits loper op te sluiten op h2. De a-lijn bleek een dwaallicht voor wit, en mijn dame kwam binnen over de d-lijn. Er werden veel zware stukken geruild, maar de d-lijn bleef van mij, en na de tijdcontrole op de veertigste zet kon ik rustig ademhalen en bleek dat ik voor het eerst in de partij beter stond. Dit keer was de tijdnood niet mijn einde.
Ik besloot even rust te nemen, omdat ik op de borden naast mij vaak het woord remise hoorde vallen. Christ had een remiseaanbod gekregen, en net toen ik met Jelle wilde overleggen of ik remise mocht aanbieden, bood mijn tegenstander dat zelf al aan. We hoefden er niet lang over na te denken, beide werden aangenomen en de overwinning was binnen. Nu mocht Peter op bord 5 met wit nog voor het volle punt spelen.
 | | stelling na 21.f4 |
| |
|
Zwart speelde hier 21... axb3! Een paardoffer dat niet prettig is om aan te nemen. Na 23.fxe5 bxa2+ is de witte koningstelling hoe dan ook open, en omdat pion c4 nu ook zwak is heeft zwart genoeg spel voor zijn paard. Peter speelde 22.cxb3 Pc6 23.Dd3 f5 24.gxf5 Lxf5 25.Dd5+ Kh8 26.Lxf5 Dxf5+ 27.Dxf5 Txf5= Helaas is het niet wijs om 26.Dxc6 te spelen, omdat wit na 26... Dxc6 niet terug mag slaan met de loper. Zo'n massale stukkenruil duidt meestal op remise, en deze partij was geen uitzondering.
Aan het eind van de dag blijft er een gevoel over dat het bijna té makkelijk ging. De tegenstander leek op de momenten waar het kon weinig vechtlust te tonen. Einduitslag: 5-3. Geen enkele SMB'er verloor, en na een rustig middagje schaken twee matchpunten verdiend!
Oplossing puzzel: 19.00 Pg4! is zo'n goede zet dat mijn computer adviseert om met 20.Pe4 de dame maar gewoon te geven. Helaas ziet een speler van 1900 dat soort dingen ook wel.
|
|