|
|
|
|
Gewiekst spel in Langenboom
door Jelmer Wedholm, woensdag 22 april 2015 |
 |
|
|
Op tien april toog een aangepast Drie Provinciënteam naar het pittoreske Langenboom. Omdat het een vrijdag was hadden drie van ons verplichtingen bij het jeugdschaken. Jeugdleider Frans stond mij echter toe mee te spelen, op voorwaarde dat ik zou winnen. Met Chito en Lucas in de gelederen had Nijmegen, zoals SMB in de competitie heet, een jeugdig team.
Langenboom is een nietig plaatsje, vergeleken met de metropool Nijmegen. Maar dat zegt in de schaakwereld niet alles. In Langenboom is één op de driehonderd mensen fanatiek schaker, tegen één op de duizend in Nijmegen. In de Drie Provinciëncompetitie is Langenboom altijd een team om rekening mee te houden, en ook dit jaar staan ze voorlopig bovenaan.
De stemming in de auto op de heenweg echter was opperbest, ook al deed teamleider Guus later zijn beklag over de kenmerkende penetrante aroma's die de excrementen van onze gedomesticeerde Bos taurus afgeven aan de anders zo serene omgeving van het rurale landschap waarin wij ons bevonden. Hoewel de Tomtom ons graag nog een paar rondjes over de parkeerplaats had willen laten rijden wisten we wis en waarachtig gemeenschapsaccomodatie "De Wis" te vinden. We hadden een rustig zaaltje naast de bar, voor ons alleen. De strijd kon beginnen!
Op bord vijf gebruikte Allerd een truc uit de doos van GM Tony Miles. Tony speelde in een simultaan tegen Karpov: 1. e4 a6?! Een psychologische dreun! Al vroeg in de partij had Miles ineens niets meer te verliezen en Karpov alles. Reken maar dat zoiets doorwerkt in het hoofd van de tegenstander: "Wat een imbeciel, ik zal hem eens laten zien hoe dit spelletje gespeeld dient te worden!" De grote Karpov verloor de partij. Hoewel Allerd niet exact deze variant speelde (hij had wit) kwam zijn tegenstander de dreun ook niet meer te boven. Allerd kreeg het loperpaar, ging op jacht naar pionwinst, maar er traden complicaties op. Die pakten echter goed uit, en Allerd kon mat zetten.
Op bord drie speelde Chito zo'n partij waarvan je graag had gewild dat je hem zelf speelde. Hij had alles wat zijn hartje begeerde: een gedekte vrijpion op e5, veel ruimtevoordeel en een koningsaanval. Vanaf het eerste moment dat ik langs de borden ging was duidelijk dat deze partij maar één resultaat zou kunnen hebben. Toen Chito's tegenstander ook nog eens zijn dame het bos in stuurde werd de druk te groot. Boven verwachting begon Nijmegen aan de wedstrijd met twee keer winst!
Op bord twee had Guus ook al snel een prettige stelling op het bord. Hij had een geïsoleerde pion weten te creëren bij zijn tegenstander en had ook het initiatief. Zo van de zijlijn leek het alsof Guus de pion kon winnen en zo in een winnend eindspel zou kunnen belanden. Het eerste was waar, maar helaas werden hierbij ook de dames afgeruild en ontstond er een beruchte oude bekende: het eindspel met ongelijke lopers. Die was ook nu gewoon remise.
We hadden nog slechts een half puntje nodig om de winst binnen te halen. Maar dat ging niet zonder slag of stoot. Op bord vier was Lucas aanbeland in een vreemde stelling. Lucas vertelt: "Zwart heeft net een pion gepakt op b2, maar zijn loper staat wat raar. Er is echter niet veel aan de hand en ik besloot het probleem op te lossen met 26... Da5 27.Db3 Dxa4! 28.Dxb2 Dd1+ 29.Pf1 Lb5. Wit liet zich echter niet onbetuigd en speelde op praktische kansen met het objectief foute 30.c4?! Lxc4 31.Dxb7?
|
Als ik hier 31... Lxe2 had gespeeld, had ik de partij gewonnen. Met 9 minuten op de klok dacht ik echter dat het eeuwig schaak was, omdat ik niet door had dat ik naar h6 kon. Wit kan dameruil afdwingen op d2, maar staat dan straal verloren vanwege vooral zwarts a-pion (Jelmer). Dus speelde ik 31... Dxe2? 32.Pe3 f4?? om mijn dame over de e-lijn te laten meeverdedigen. Wit kreeg toen echter ineens zijn zin met 33.Pg4 Lb5?? (33...h5 is nog steeds remise) 34.Ph6+! en ineens is het ondekbaar mat. 34...Kh8 35.Df7! De8 36.Df6# leverde een heel mooi matbeeld op."
|
Lucas had een betere stelling en speelde terecht door voor de winst. Hij was onder de indruk dat er op het andere bord geen problemen waren, en dat hij dus niet op remise hoefde te spelen.
Op bord één zat ik wel degelijk in zwaar weer. Tegen een sterke tegenstander had ik een opening op het bord gekregen die naar een wereldkampioen vernoemd is en die wit als hij dat wil veel ruimte geeft. Niet gehinderd door enige voorkennis perste ik er elf zetten theorie uit. Het eerste werkelijke "nieuwtje" verscheen op zet zeventien. Er werd veel afgeruild, maar de dames bleven op het bord. Ik was enthousiast over de ruimte die er ontstond op het bord en realiseerde me wat laat dat ik niet de enige was die daar gebruik van kon maken.
|
Toen ik mijn dame op h3 parkeerde begon dat pijnlijk duidelijk te worden. Ik creëerde niets meer en mijn tegenstander nam het initiatief over. Tijdnood begon een rol te spelen. Er kwamen matdreigingen en ik moest precies spelen. Toen mijn tegenstander op een bepaald moment acht van zijn kostbare minuten investeerde deed ik een tactisch remiseaanbod. Misschien zou hij gezien de tijd wel aannemen? Natuurlijk werd er gezien de teamscore afgewezen. Veel snelle zetten later bevond ik me in de volgende situatie.
|
Wit staat totaal verloren. Maar mijn tegenstander had minder dan een minuut over op zijn klok en de Drie Provinciëncompetitie kent geen increment. Ik speelde 41. Kd4, liet de d-pion promoveren en joeg mijn tegenstander door de vlag. Niet fijn om te doen, maar Nijmegen wint van Langenboom met 3,5-1,5.
|
|
|
| |
|
|
