De kennismaking van het "verjongde" veteranenteam - nog altijd goed voor een gemiddelde leeftijd van ruim 63 jaar - met de 2e klasse is niet meegevallen, althans wat uitslag betreft. Er had beslist meer ingezeten. Na een uur zag ik Jaap (bord 4) langskomen op weg naar de bar, duim naar beneden. Het Benkoe gambiet dat zijn tegenstander hem voorschotelde viel niet lekker. Een onnauwkeurigheid op de 10e zet (Pf3 i.p.v. Pge2) leidde van kwaad naar erger en uiteindelijk in stukverlies: 0-1.
Op bord 5 was Rolf goed uit de opening gekomen, ook hier een gambiet, maar in het middenspel verwisseld hij 2 zetten. (U kent allen dat fenomeen: vooruit denken en dan de 2e zet i.p.v. de 1e doen. Mijn advies: denk voortaan maar 1 zet vooruit, maar dan een heeeeele goede.) Rolf kwam daardoor in een verloren eindspel terecht, wat zijn tegenstander genadeloos uitspeelde: 0-2.
Intussen was er wat consternatie ontstaan die mij volledig ontgaan was. De teamleider van Mook kwam naar me toe: wat moeten we doen, de tijd loopt door. Ik keek even rond en zag dat ons bord 3 niet bezet was. Ik zei die zal even naar het toilet zijn en komt zo terug. Hij keek mij niet begrijpend aan. Later hoorde ik dat de ambulance ons bord 1 bijstand moest verlenen. De klok tikte maar door, na overleg met zijn teamleider stelde Jan Spoorenberg genereus een remise voor, die in dank geaccepteerd werd (0,5-2,5). Dat gebeurde in een stelling na een pionoffer van wit. De partij moest eigenlijk nog beginnen. Latere analyse met een sterk computerprogramma beoordeelde de stelling als licht voordelig voor Pieter.
Aan bord 2 speelde Geurt een soort ruilvariant van het Damegambiet. Niet spectaculair, maar na 11... Dc7 ontstond de volgende stelling. We laten Geurt aan het woord: "Ik had het gevoel dat er iets in zat. Mijn toren op c1 met zijn dame op c7 gaf misschien wat mogelijkheden. Ik keek naar 12.Pe5 en onderzocht 12... Pxe5 13.Pxd5. Ik heb er 32 minuten over gedacht en durfde het uiteindelijk toch niet aan en speelde 12.Lg3 waarna het voor mij wat beter stond, maar ik had er geen puf meer voor en bood op zet 18 remise aan hetgeen werd aangenomen. Thuis heb ik nog wat naar de stelling gekeken en ik geloof dat nu dat 12.Pe5 toch wel zeer kansrijk was geweest."
De stand werd daardoor 1-3. Ik keek naast me and zag dat Jan Schillings al bezig was met mijn partij te volgen. Hij had verloren: "Nadat de witte en zwarte a-, b-, c- en d- pionnen, ondersteund door allerlei zwaar geschut elkaar te lijf waren gegaan, bleek tot mijn schrik ineens dat van twee verbonden witte pionnen er minstens één in zou slagen te promoveren. Toen was de lol eraf." 1-4.
Eerder al had Peter in het zwarte zand gebeten: "Na een gelijkopgaande openingsfase probeerde ik meteen pionnenopmars mijn stelling te versterken. Dat leek aardig te lukken totdat ik f5 speelde en een pion verloor. Zwart kreeg hierdoor de kans zijn f-pion op te spelen kreeg vervolgens de partij stevig in handen. Toen hij ook nog de h-lijn wist te openen (ik had kort gerokeerd) was het pleit beslecht: ik kon kiezen tussen materiaalverlies of mat op korte termijn en gaf daarom op." 1-5.
Ikzelf stond in een Franse partij na een paar onnauwkeurigheden van mijn tegenstander, Huub Blom, overwegend, beter, ja zelfs uiteindelijk gewonnen. Voor de liefhebbers. Maar u weet hoe dat gaat met niet-wereldkampioenen: remisepartijen gaan verloren en gewonnenstaande partijen eindigen in remise. Zo ook hier: 1,5-5,5.
Aan bord 3 speelde Jan Kasteel een Grünfeld-Indiër tegen Niek van Diepen. Jan: "Op de 10e zet won ik een pion. Door een wat ongelukkige ruil, kreeg mijn tegenstander wat tegenspel. Zoals gebruikelijk bij mij, begon mijn tijd langzaam op te raken. Langzaam slonk ook te tijd van mijn tegenstander en kreeg ik het initiatief weer in handen. De stelling was inmiddels duidelijk beter voor mij. Met nog minder dan een minuut op beide klokken, werden slotzetten gespeeld. De eer was gered: 2,5-5,5.
Resumerend: verdiend verloren, maar borden 1,2 en 3 hadden 2,5 punten op kunnen leveren en borden 4,5 en 6 2 punten. Zo bekeken kunnen we de toekomst met vertrouwen tegemoet zien.
Henny Goverde
|
|
