|
|
|
|
Geen Hof van Ede(n)
woensdag 18 november 2015 |
 |
|
|
Ook de 2e wedstrijd met het 3e heeft ons met beide benen op de grond gezet: 4 remises aan de eerste 4 borden, en 4 nederlagen aan de laatste 4. Het ging het eerste uur gelijk op, met een eerste remise van Rolf. Hij had zich goed voorbereid met zwart o.a. met zijn favoriete Aljechin. Maar zoals het soms gaat: zijn tegenstander werkte niet mee. Hij schoof zijn pion niet door naar e5, maar speelde Pc3, waarop Rolf ogenschijnlijk agressief reageerde. Rolf: "Ik offerde namelijk een pion, die mijn tegenstander, behoedzaam spelend, toch maar teruggaf. Daarmee verkreeg hij wel het loperpaar, ten koste van een dubbelpion. Toen echter de dames werden geruild, bleef er een remiseachtige stelling op het bord, en werd de vrede getekend."
Een half uur later liet ook Geurt een remise aantekenen: "Het was een partij die weinig om het lijf had. Er was één moment, en wel op de twaalfde zet, dat mijn tegenstander een betere zet had kunnen spelen waardoor ik toch wel in de problemen had kunnen komen. Daarna was het simpel gelijk en gezien het feit dat ik ook duidelijk minder tijd had, bood ik remise aan hetgeen geaccepteerd werd." Stand 1-1. Dat zag er nog goed uit. Echter hierna volgde de ene nederlaag na de andere.
Peter verloor in de opening "dom" genoeg een pion. Peter: "Dat was het begin van een partij met zware tegenstand, waarbij ik via een penning nog wat materiaal terugwon. Beslissend was uiteindelijk dat ik een combinatie van loper-paard-dame met inslag op f7 (ik had kort gerokeerd) niet kon voorkomen. Daar kwam nog een paardvork op dame en toren overheen, waarna ik opgaf."
Jaap had kende een goede start met de Weense aanval (1.e2 e4 2.Pc3 Pf6 3.Lc4), waarbij wit beter stond na de 16e zet, de kansen waren nog gelijk na de 25e zet, maar een blunder op de 42e zet had als resultaat dat zwart gewonnen stond. Twee zetten later gaf Jaap op. Naast mij had Jan Schillings het ook niet gemakkelijk: "Ik ben, hoewel met identiek resultaat, meer tevreden over mijn partij van dan over de eerste partij. Toen werd me langzaam maar zeker de keel afgeknepen, ditmaal was er een joekel van een stommiteit (een dubbelschaakje over het hoofd gezien!) voor nodig om me op de knieën te krijgen. Geen lijden meer vervolgens, maar terstond kijken hoe de andere borden er aan toe waren."
Ik zelf droeg ook al niet bij tot een polonaise: aanvankelijk kwam ik redelijk uit de opening: een geweigerde Budapester die uiteindelijk resulteerde in de Sämisch variant van het Koning-Indisch. Een opening die ik uitstekend beheers met wit, maar ja met zwart is dat andere koek. Toen ik op de 21e zet blunderde (toen pas Henny? ja toen pas, ik was in topvorm) hetgeen me een pion kostte. Wat erger was dat dit pionverlies gepaard ging met het "krijgen" van een slechte stelling, die leidde van kwaad naar erger. 26 Zetten later moest ik de vlag strijken: 5-1.
Nog 2 partijen waren bezig. Aan bord 1 Pieter: "Aangezien ik vier jaar geleden tegen dezelfde tegenstander een pijnlijke nul had moeten incasseren, koos ik dit keer voor een andere variant. Op de elfde zet koos ik er bewust voor niet in te gaan op een combinatie die pion winst zou opleveren in, maar voor een stelling om een klein voordeeltje te handhaven. Zwart verdedigde zich echter kranig en na ongeveer 3,5 uur (56 zetten), moest ik in remise berusten." Het dame-eindspel met ieder 4 pionnen werd nog langdurig geanalyseerd.
Aan bord 3 speelde Jan als laatste nog verder: "Ik speelde met wit en er kwam een Hollandse partij op het bord. Na de opening was er een gelijke stelling met misschien iets voordeel voor mijn tegenstander. Rond 30e zet ruilde ik mijn dame tegen een toren en loper. Het ontstane eindspel leidde tot een remise."
Voor de liefhebbers nog een verslag uit de regionale pers:
Henny Goverde
|
|
|
| |
|
|
