|
|
|
|
De Cirkel 1 - SMB 3: hoop doet leven
dinsdag 23 februari 2016 |
 |
|
|
[Archieffoto op homepage bij gebrek aan foto's]
Deze wedstrijd diende gewonnen te worden om nog een kans op lijfsbehoud te hebben.
Het begon niet slecht: Rolf had na 1.40 min bedenktijd in de “Frankenstein” een stuk meer. Dat gaf de burger moed. Maar lange tijd zag het er niet goed uit. Peter stond slecht en ik stond verloren. Ondertussen maakte Jan Schillings een remise: “Ik kende mezelf niet terug: vrij foutloos kwam ik de eerste zetten door en op de twintigste vond ik mezelf zelfs beter staan dan mijn tegenstander. Maar hoe nu verder? Het plannetje dat ik had bedacht, werd echter gedwarsboomd met een zet die sterk naar eeuwigschaakbehoefte rook. Mijn captain naast me moet dat ook geroken hebben, want zonder aarzeling raadde hij me aan daar maar meteen in te trappen. Opgelucht hapte mijn onzekerheid toe.”
Even later kon Rolf het eerste punt voor ons noteren: 0,5-1,5. Intussen was ikzelf roet in het eten aan het gooien: op mijn 8e zet deed ik weer eens een domme positionele uitval met de Dame. En zoals dat vaak gaat: van het een komt het ander. U weet wel: wal en sloot. Ik snap niet dat ik het nog zolang heb volgehouden. Het was één grote treurigheid. Om 22.15 gaf ik me over. Ik heb nu 5 maal in mijn leven in Ede gespeeld en alles verloren. Sommige schakers hebben een “Angstgegner”, ik heb een “Angsstadt”. Bij dezen deel ik U mede dat ik nimmer meer een schaakpartij speel in Ede.
De stand was weer gelijk 1,5-1,5.
Om 23.30 kwam Jan Kasteel een remise overeen met zijn opponent in een partij die naar ik me meen te herinneren van begin tot het einde in balans was. 2-2.
Maar tsja Pieter stond weliswaar een stuk voor maar Peter stond nog steeds slecht. ’t Zou een dubbeltje op zijn kant worden.
Eerst goed nieuws: Pieter won: “Tegenstander Harold Boom wist mij met zwart te verassen met een openingsopzet die hij, bij mijn weten, nog niet zo vaak had gespeeld. Het verrassingseffect bleek echter in het vervolg minder zwaar te wegen dan de routine. De Cirkel-speler koos voor ruimte winst op de damevleugel, zonder eerst de ontwikkeling te voltooien. Na lang nadenken besloot hij tot Db6, waarmee het laatste vluchtveld van het paard op c4 werd ontnomen. Mijn 13.b3 leverde dan ook het stuk op (tegen een pion) zonder enige compensatie, waarna ik mogelijk wel ergens sneller had kunnen winnen maar de uitslag eigenlijk wel vaststond.” 2-3.
Dit werd gevolgd door nog beter nieuws: Peter gaf zijn tegenstander mat: “Na de opening zette mijn tegenstander meteen druk via de c-lijn met Tac1. Twee minder sterke zetten van mijn kant leidden vervolgens tot verlies van mijn d-pion en ruimte voor zijn d-pion. Mijn stelling verzwakte zienderogen en ik stond op een gegeven moment 2 pionnen achter. Met taai verdedigen wist ik stand te houden en zelfs een pion terug te winnen. Bovendien kreeg ik een vrijpion op de a-lijn. Mijn tegenstander kwam in tijdnood en ging met nog een paar seconden op de klok mat na 66 Ta2 mat.
|
Vanuit nagenoeg verloren stelling toch de winst in de wacht gesleept. Mede dankzij de tijd.”
Bravo! 2-4. Dit kon niet meer mis gaan.
Geurt scoorde het beslissende halfje: “Mede door de barmhartige Samaritanen die kans zagen mij het verenigingsgebouw van de Cirkel binnen te leiden, kon ik aan het schaakbord verschijnen. Het was een Konings-Indische partij waarbij mijn tegenstander op de vijfde zet voor de f2-f4 variant koos. Ik besloot er een soort Benkö gambiet van te maken door met 6..c5, 7...a6 8... b5 een pion te offeren waarvoor ik vrij veel compensatie kreeg. Ik was dan ook best tevreden, zeker toen de stelling wat ingewikkeld werd. Maar ja, je wordt een dagje ouder en hoe later op de avond wat suffiger. Ik kwam in tijdnood en noteerde tot en met zet 26 keurig al mijn zetten. Thuisgekomen zette ik deze stelling op het bord, en ziet, ik kon mijn tegenstander in diverse varianten in 7 zetten mat zetten. Helaas mondde de partij uit in
een eindspel K+T+L tegen K+T en dat was remise. De enige genoegdoening
die ik nog had, was dat door deze remise ons totaal op 4,5 kwam.”
Intussen Jaap bezig zijn partij te winnen, tenminste dat dachten we. Hij belandde in een schitterend en moeilijk eindspel.” Wit (Jaap) kreeg initiatief voor een in de opening geofferde pion. Zwart (Peter van Wijngaart) kon zijn koning niet meer in veiligheid brengen. Een en ander resulteerde in een eindspel met twee pionnen meer voor wit, dat hij echter liet verzanden in remise. Al met al een mooie zege: 3-5. Er is nog hoop!
Henny Goverde
|
|
|
| |
|
|
