|
|
|
Dame-Indisch Met 3... b6 vergroot zwart de controle over de velden e4 en d5 door zijn dameloper te ontwikkelen naar b7. Net zoals in andere Indische openingen wilt zwart het centrum controleren met zijn stukken in plaats van het te bezetten met zijn pionnen. Het Dame-Indisch verscheen al in 1887 op het bord in de partij Blackburne - Noa (Franfurt 1887) en was enorm populair in de jaren 20 van de 20e eeuw. Deze zet was lange tijd de populairste voortzetting. Wit wil eveneens controle over de a8-h1 diagonaal. Vroeger antwoordde zwart standaard met 4... Lb7, maar tegenwoordig is 4... La6 populair, terwijl zwart soms 4... Lb4 speelt. Deze zet werd sceptisch ontvangen toen Aron Nimzowitsch in 1925 het voor het eerst speelde en duurde het 30 jaar voordat het regelmatig werd gespeeld. Weer 30 jaar later werd het populair toen Garry Kasparov en Anatoly Karpov de tekstzet speelden. Veruit de populairste voortzetting. Wit verdedigt de pion op c4 op een natuurlijke manier waardoor zijn stukken zich vrij kunnen ontwikkelen. Het enige nadeel zijn de zwakte op c3 en a3. De meest solide voortzetting en veruit het meest gespeeld. De witte loper staat op d2 slechter dan op c1. Een idee van Veselin Topalov. Wit stelt e2-e4 uit tot het gunstige moment. Zwart geeft zijn loperpaar op om vervolgens druk te kunnen uitoefenen tegen pion c4. 16... Lb7 is de solide voortzetting, terwijl 16... Df5 17. Tfd1 Da5 ook interessant is. Zwart heeft enige compensatie dankzij zijn mobiele centrum en de b-lijn, maar het is de vraag of het genoeg is (A. Grischuk - V. Topalov, Linares 2010). | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
