|
|
|
Nimzo-Indisch Het Nimzo-Indisch werd in 1914 geïntroduceerd door Aron Nimzowitsch. In tegenstelling tot de meeste Indische openingen is er geen directe fianchetto. Met de tekstzet voorkomt zwart e2-e4 en wil hij wit een dubbelpion bezorgen. Sämisch variant De Sämisch variant, genoemd naar Fritz Sämisch, is een directe methode om het idee van zwart te weerleggen, ten koste van een tempo en een dubbelpion. Zwart heeft echter laten zien dat de structurele zwaktes in de witte stelling zwaarder wegen dan diens aanvalskansen en daarom wordt deze variant nog maar zelden gespeeld. Wit kan nu e2-e4 spelen zonder dat hij zich zorgen hoeft te maken om c7-c5, aangezien de pion op d4 gedekt staat. Wel is zijn pion op c4 zwak en deze pion zal zwart proberen aan te vallen. Het lijkt gevaarlijk om al zo snel te rokeren, maar zolang zwart hierna correct speelt is het goed speelbaar. Wit dekt eerst de pion op d4 alvorens e3-e4 te spelen. Deze zet is praktisch gedwongen omdat zwart Lg5 gevolgd door f2-f4 moet voorkomen. De tekstzet werd al in 1929 door Jose Raoul Capablanca gespeeld. Zwart voorkomt dat wit de f-pion verder kan opspelen. De stelling is uitvoerig geanalyseerd en werd als goed voor zwart beschouwd, totdat aan het begin van de 21e eeuw Alexandrov met verschillende overwinningen aantoonde dat de witte stelling veel potentieel heeft. Een "lelijke" maar praktische zet. Het is duidelijk dat de witte pion op c4 is zwak, maar de zwart-veldige loper van wit kan gevaarlijk worden als de stelling wordt geopend. Wit overziet iets. 18.Te3!? gevolgd door De2 en Te1 ziet er thematisch uit. A. Alexandrov - Z. Izoria (Moskou 2002) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
