|
|
|
Siciliaans Deze zet werd in de 17e eeuw o.a. gespeeld door de Siciliaanse priester Don Pietro Carrera en dit was voor de Britse schaker Jacob Henry Sarratt de reden om deze verdediging het Siciliaans te noemen. Deze zet werd al in 1594 behandeld door Giulio Polerio in zijn boek over het schaken. Het Siciliaans is de populairste opening, waarschijnlijk omdat zwart al direct de stelling uit evenwicht brengt en daardoor vanaf de eerste zet op winst kan spelen. Najdorf Dit is de uitgangsstelling van het Najdorf. Het is één van de meest gespeelde en bestudeerde systemen in het Siciliaans. Deze opening is genoemd naar Miguel Najdorf en werd o.a. door Bobby Fischer en Garry Kasparov gespeeld. Zwart wil voorkomen dat wit een loper of een paard op b5 plaatst. Deze opening gaat vaak over in de Scheveninger en omgekeerd. Dit was vroeger de hoofdvariant, omdat het de meest directe en scherpe manier is om zwart snel onder druk te zetten. Het was extreem populair van de jaren 50 tot de jaren 80 van de 20e eeuw. Dit was vroeger de hoofdvariant van de Najdorf. Wit dreigt het gepende paard aan te vallen met e4-e5. Een provocatieve zet, voor het eerst gespeeld in de partij P. Keres - R. Letelier Martner (Santiago 1957). In 1989 werd de zet populair dankzij de correspondentiepartij tussen Alexander Sakharov en Khandzhar Odeev. Zwart oefent direct druk uit op het centrum. Over deze stelling is een survey verschenen in New In Chess jaarboek 16. Er is een onduidelijke stelling op het bord verschenen en het juiste plan voor wit is niet direct duidelijk. De enige verdediging. Zwart moet zo actief mogelijk spelen. Wit is bereid zijn beide torens te offeren, waarna hij gedwongen is remise te forceren door middel van eeuwig schaak. ½-½ J. Smeets - L. Dominguez (Wijk aan Zee 2010) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
