|
|
|
Engels Het Engels is genoemd naar de Engelse schaker Howard Staunton die deze zet speelde in zijn match tegen Saint-Amant in 1843 en in het eerste internationale schaaktoernooi in Londen in 1851. Pas in de 20e eeuw werd deze zet populair en het werd door Mikhail Botvinnik, Tigran Petrosian, Anatoly Karpov, Garry Kasparov en Viswanathan Anand gespeeld tijdens hun matches om het wereldkampioenschap. Het Engels staat bekend als een solide opening. Indien wit vervolgt met d2-d4, dan gaat het Engels over in het Damegambiet, Slavisch of Catalaans. Symmetrische variant De Symmetrische variant heeft een reputatie van saai met weinig winstkansen voor zwart. Echter als de symmetrie wordt verbroken verschijnt er een strategisch complexe stelling op het bord. Deze variant is één van zwarts meest betrouwbare antwoorden op het Engels. Vier paarden variant Eén van de meest belangrijke stellingen uit het Engels is op het bord verschenen. Zwart laat de optie open om zijn loper naar b4 of c5 te ontwikkelen. Op deze manier ontmoedigt hij wit om vroegtijdig het centrum te bezetten. Thematisch maar te ambitieus. Wit wil direct gebruik maken van de zwakke velden d6 en c7, ten koste van zijn ontwikkeling. Deze opzet was erg populair in de jaren 80 van de 20e eeuw maar wordt tegenwoordig bijna niet meer gespeeld. Zwart kiest een radicale oplossing voor de zwakte op d6. Daarbij vertrouwt hij op zijn ontwikkelingsvoorsprong. Zwart wordt geforceerd om 7... e5 te spelen waarna hij de pion op d5 verliest. De pionnenstructuur van wit is beter en de zwarte koning staat slecht op d8. Daarentegen heeft zwart het loperpaar en hindert de pion op f4 de ontwikkeling van wit. De meeste partijen met deze stelling eindigen in remise. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
