|
|
|
Siciliaans Deze zet werd in de 17e eeuw o.a. gespeeld door de Siciliaanse priester Don Pietro Carrera en dit was voor de Britse schaker Jacob Henry Sarratt de reden om deze verdediging het Siciliaans te noemen. Deze zet werd al in 1594 behandeld door Giulio Polerio in zijn boek over het schaken. Het Siciliaans is de populairste opening, waarschijnlijk omdat zwart al direct de stelling uit evenwicht brengt en daardoor vanaf de eerste zet op winst kan spelen. Scheveninger In de Scheveninger is zwart tevreden met een "klein" centrum om vervolgens kort te rokeren. Het is één van zwarts meest ambitieuze varianten in het Open Siciliaans en werd o.a. gespeeld door Garry Kasparov. De naam is ontstaan toen Max Euwe deze zet voor het eerst speelde tegen Geza Maroczy in Scheveningen in 1923. Engelse aanval De Engelse aanval werd bedacht in de jaren 80 van de 20e eeuw. Vooral Engelse schakers zoals John Nunn, Nigel Short en Murray Chandler hebben deze variant geanalyseerd. Deze stelling kan ook via de Najdorf op het bord verschijnen. Zwart wil kort rokeren maar het is de vraag of zijn koning op g8 veilig staat. Wel kan hij nu het centrum openen met d6-d5 of kan hij een tegenaanval op de damevleugel opzetten. Zwart wil zo snel mogelijk b7-b5 spelen en hij ruilt daarvoor eerst het sterke paard van wit af. De meest directe poging om een aanval op te zetten. Een pionoffer, een idee van Garry Kasparov. Het paard op a4 staat slecht en de witte dame kan na slaan op b4 opgejaagd worden. Bovendien kan zwart nu snel zijn torens in het spel brengen. Er zijn spelers die de aanname van het offer te gevaarlijk vinden en daarom 16.b3 spelen om vervolgens het paard via b2 naar c4 te spelen.. In de partij V. Anand - V. Akopian (Wijk aan Zee 2004) kreeg zwart weliswaar aanval maar dit bleek niet voldoende te zijn. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
