|
|
|
Frans Het Frans is een solide en veerkrachtige opening, hoewel het soms in het begin tot verkrampt spel van zwart leidt. Zwart wil met 2... d5 een vaste voet in het centrum. Wit concentreert zich meestal op de koningsvleugel, terwijl zwart tegenkansen krijgt op de damevleugel. Deze opening is genoemd naar een correspondentie match tussen Londen en Parijs in 1834. Doorschuif variant Een logische zet, maar ook gevaarlijke zet. Wit krijgt meer ruimte en de controle over veld f6, waardoor zwart zijn stukken op de koningsvleugel moeilijker kan ontwikkelen. Echter komt er wel een gesloten stelling op het bord, die kan leiden tot een complexe partij. Deze zet werd al in 1620 door Greco gespeeld, maar de populariteit is vooral te danken aan Aron Nimzowitsch. Een vreemde zet. Zwart geeft zijn goede loper om zijn slechte loper op d7 te redden. Beter is 14... fxe5 15.dxe5 Pxe3 16.fxe3. Onverwacht. Zwart slaat niet op e5, maar hij schuift de f-pion door. Wit heeft een zwakke pion op d4, maar zwart heeft nu een zwakke pion op e5. 18.Pg5 voorkomt 18... Lh5 en dreigt 19.Pxe6, maar zwart heeft dan 18... Pxd4! Wit pent het paard op c6, zodat hij de pion op d4 niet hoeft te dekken. 24... Dc3 met hetzelfde idee is misschien beter. Dit kost een pion. 26.Te2 is beter. Zwart dekt de pion op a4, maar hij krijgt daarvoor in de plaats een zwakke pion op b5. Direct 27... Pa5 is beter. Na 32... Ta1? 33.Txa1 Pxa1 34.La4 kan het paard niet meer weg. 33.Ld7 Kf7 34.f4 Ta2 Zwart heeft een pion gewonnen en de winst zou gewoon een kwestie van techniek moeten zijn. Zwart wordt gedwongen om de pion op e6 met zijn paard te dekken. Daardoor blokkeert hij wel zijn pion op d5. Met de dreiging 41.Lxd5. Nu komt de stelling volkomen in evenwicht. Wit kan ook gewoon de pion op g7 slaan. Na 50.Txe6?? Kf7 51.Td6 Pe3 verliest wit de loper. De partij E. de Ridder - C. Hermeling (Nijmegen 2010) ging als volgt verder: 50... Kf7 51.Tb7 Kf8 52.Tb8 Ke7 53.Tb7 Ke8 54.Tb6 Pe1? 55.Txe6 Kd7? (55... Kf7 56.Lxd5 Pf3 57.Kf1 Pxh2 58.Kg1 Pf3 59.Kf1 Ph2) ½-½ |