|
|
|
Konings-Indisch Zwart geeft wit controle over het centrum zodat hij het later kan aanvallen met e7-e5 of c7-c5. Tot de jaren 30 van de 20e eeuw werd dit plan met wantrouwen bekeken, totdat door drie sterke Oekraïense schakers (Alexander Konstantinopolsky, Isaac Boleslavsky en David Bronstein) met hun analyses en partijen het Konings-Indisch populair werd. Daarna hebben o.a. Garry Kasparov, Bobby Fischer en Mikhail Tal het Konings-Indisch gespeeld. Het meest natuurlijke. Zwart voorkomt 5.e5. Dit is de hoofdvariant van het Konings-Indisch. Klassieke variant De Klassieke variant is het favoriete wapen tegen het Konings-Indisch. Het werd al in de jaren 20 van de 20e eeuw gespeeld door Edgard Colle. Wit kiest een klassieke opzet met Pf3 en Le2. Nadat hij het centrum heeft bezet, stelt hij een agressieve actie uit totdat hij klaar is met ontwikkelen. Meestal vervolgt zwart met 6... e5, maar soms speelt hij iets anders om de ruilvariant te voorkomen die op het bord verschijnt na 6... e5 7.dxe5. Zwart tast het witte centrum aan. Petrosian variant De Petrosian variant is genoemd naar Tigran Petrosian en werd al in de jaren 20 van de 20e eeuw gespeeld. Jaren later werd het veelvuldig door Vladimir Kramnik gespeeld. Wit wil alle zwarte dreigingen elimineren. Een nadeel is dat de stelling minder flexibel is. Wit kan beter wachten met de tekstzet totdat zwart Pc6 heeft gespeeld, omdat het paard op e7 slechter staat dan op d7. Vroeger werd deze zet het meest gespeeld. Zwart verzwakt zijn koningsvleugel, maar het paard op f6 wordt wel bevrijd van de penning. Gespeeld voordat wit deze zet voorkomt met Pd2. Het idee is niet om te slaan op g3, maar Pf4. Een idee van Paul Keres uit 1963. Wit is niet bang voor een dubbelpion op de g-lijn. Indien zwart slaat op g3 hoopt wit gebruik te kunnen maken van de half-open f-lijn. Gespeeld voordat wit dit voor altijd voorkomt.  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
