|
|
|
Tot 1920 dacht men dat dit de enige goede zet was. Het damegambiet is één van de oudst bekende openingen. Luis Ramoirez de Lucena beschreef het al in 1497 en het wordt in het Göttingen manuscript vermeld. Echter pas sinds 1873 wordt het damegambiet regelmatig gespeeld. In de match om het wereldkampioenschap tussen Jose Raul Capablanca en Alexander Alekhine in 1927 verscheen het in 32 van de 34 partijen op het bord. Geweigerd damegambiet Zwart kan op verschillende manieren het Damegambiet weigeren, maar alleen deze zet draagt de naam Geweigerd damegambiet. Zwart krijgt een solide stelling en hij maakt meteen de weg vrij voor zijn loper op f8, hoewel de loper op c8 nu ingesloten wordt. Tarrasch verdediging Deze verdediging is genoemd naar Siegbert Tarrasch die de mobiliteit van zwart belangrijker vond dan de geïsoleerde pion. De Tarrasch verdediging is gezond, hoewel sommige hieraan twijfelen vanwege de zwakke pionnenstructuur. In 1969 speelde Boris Spassky de Tarrasch verdediging maar liefst vijf keer in de match om het wereldkampioenschap tegen Tigran Petrosian, met als resultaat vier remises en één winstpartij. Later heeft ook Garry Kasparov verschillende keren deze opening gespeeld. De meest principiële zet: zwart wordt onmiddellijk met een (potentiële) geïsoleerde pion opgescheept. Schara-Hennig gambiet Zwart offert een pion, zodat de witte dame in het centrum komt te staan. Zwart hoopt tempi te winnen door zijn stukken te ontwikkelen en tegelijkertijd de dame aan te vallen. In tegenstelling tot direct slaan op d4 met 5.Dxd4 kan zwart hier geen Pc6 spelen. Zwart wil lang rokeren. Een natuurlijke zet als er tegenovergesteld is gerokeerd. Slaan op g5 opent maar de g-lijn voor de zwarte toren. 13... g4 14.Pd4! Wit staat beter, de zwarte koning is kwetsbaarder dan de witte koning. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
